«Ψηλά καθόταν, σε τόπο ξάγναντο κοντά στ’ ακροθαλάσσι κι ολάκερο θωρούσε το στρατό του»**, λέει ο Αισχύλος για τον Ξέρξη στο έργο του ΠΕΡΣΕΣ.
Μια τραγωδία του Αισχύλου,μία αντιπολεμική παράσταστη που είδαμε στο θέατρο Δάσους με ένα καστ ερμηνευτών ευδιάκριτο ειδικά η κυρία Πιττακή που ανταποκρίθηκε άψογα στον ρόλο της με ακρίβεια και τεχνική, απέδωσε την Περσίδα βασίλισσα, με λεπτό συναίσθημα και όπου χρειαζόταν με τόνο και αυταρχισμό. Χρήστος Λούλης ως Αγγελιοφόρος , ήταν υποτονικός στην αρχή αλλά μετά νευρώδης και έντονος, με σωστό λόγο και ένταση φωνής. Ο Δαρείος του Γιώργου Γάλλου, ήρεμη ερμηνεία ,έτσι ίσως απαιτούσε ο ρόλος,αλλά δεν είχε παρουσία στην σκηνή και το θεωρώ λίγο περίεργο.Μιχάλης Οικονόμου τέλος, ως Ξέρξης, καταβάλλει συνετή προσπάθεια να αποδώσει τη μετάνοια και τις τύψεις του, του τεθλιμμένου βασιλιά αλλά η όψη του και η ενδυμασία του δεν συνάδουν.
Ιδιαίτερη και πολύ εναλλασόμενη νέα διασκευή με σύγχρονη ενδυμασία για όλους,και το κείμενο ως επί το πλείστο αλώβητο,από τον σκηνοθέτη που πιθανώς θα ξένισε σε πολλούς θεατές,αλλά έτσι το αντιλήφθηκε ο ίδιος με την φαντασία που τον διακατέχει με κύριον στοιχείο η τρέλλα του πολέμου και τα επακόλουθα του..
Η πορεία του λαού οι αντιδράσεις του από την αρχή έως το τέλος διαδραματίζονται μέσα από τις κινήσεις και τα λόγια του χορού όπου υπάρχουν διάσπαρτα στην σκηνή (που είναι ένα κυρτό πεδίο σαν φεγγάρι μισό)αλλά και από τις θέσεις των θεατών και δίπλα τους ώστε να μπουν άμμεσα στην κατανόηση του θεάματος...Ξεκινούν με την πίστη στον βασιλιά τους τον Ξέρξη,έναν μονάρχρη ανεύθυνο με έπαρση,υπερφίαλο,εγωιστή και προς την οικογένεια αλλά και προς το κράτος του,Χειραγωγεί τον λαό του που στο τέλος βέβαια εξοργίζεται, έχοντας σίγουρα την νίκη στην Σαλαμίνα και επομένως την κατάκτηση της Ελλάδας,μετά κλονίζονται όταν μαθαίνουν ότι όλος ο στρατός αποδεκατίστηκε και στο τέλος αναστηλώνουν το ανάστημα τους απέναντι του όταν αργότερα επιστρέφει συντετριμμένος από την πανωλεθρία που υπέστη ο Περσικός στρατός. Και τον κατηγορούν για απερισκεψία και εγωκεντρισμό, ενώ ζητούν σπαρακτικά πίσω, τους πεσόντες σε αυτόν τον ανελέητο πόλεμο…Σκηνικό πολέμου,Θυμός,αλλαλαγμός και πολλά άλλα συναισθήματα εναλλάσονται με το σώμα τους και τις κινήσεις τους.
Περιληπτικά, πρόκειται για μια ολοκληρωμένη δουλειά, παρά τις μικρές ανεπάρκειες ή αδυναμίες (κατά την γνώμη μου)