Ένα κοινωνικό,συγκινητικό και απολαυστικό βιβλίο χωρίς να κουράζει .Κατάθεση ψυχής το συγκεκριμένο μυθιστόρημα γεμάτο από συναισθήματα και απρόβλεπτες καταστάσεις.Η γνωστή υπέροχη γραφή και η ικανότητα της έκφρασης της κυρίας Μανιάτη που σε συναρπάζει με τις καταπληκτικές και έντονες περιγραφές δημιουργώντας στον αναγνώστη πολλές εικόνες.Ενα ταξείδι μακρινό και επίπονο στο βάθος της ψυχής και του νου (αλήθεια τι πολλά κρύβει!)που μερικές φορές δεν έχει τον γυρισμό που επιθυμεί ο καθένας ώστε να νιώσει την αγαλλίαση και την λύτρωση.Η συγγραφέας για άλλη μια φορά με τις εμπνεύσεις της και τις ευαισθησίες της μας έφερε αντιμέτωπους με τους διάφορους προβληματισμούς.
ΠΕΡΙΛΗΨΗ
Αν ο Σπύρος δεν είχε ξενυχτήσει το προηγούμενο βράδυ, αν είχε ακούσει το ξυπνητήρι στις οκτώ, αν είχε τα απαραίτητα πέντε λεπτά στη διάθεσή του για να ελέγξει τα μηνύματα στον υπολογιστή και να δει ότι το ραντεβού των δέκα είχε μετατεθεί κατά μία ώρα αργότερα, δε θα είχε χάσει τη ζωή του. Τουλάχιστον, όπως αντιλαμβάνεται ο περισσότερος κόσμος την έννοια της ζωής!
Ο Σπύρος Παπαγιάννης, στις δέκα παρά τέταρτο το πρωί της 23ης Μαρτίου 2005, έπαψε να υπάρχει. Για τρία ολόκληρα χρόνια!