Είναι ένα πολύ καλογραμμένο βιβλίο που δεν κουράζει και με ιστορικά στοιχεία βέβαια που απαρτίζουν σχεδόν όλα τα λογοτεχνικά έργα της συγγραφέως.Ο χρόνος που επέλεξε να μεταφέρει την ιστορία της είναι η προεπαναστατική περίοδος 1790-1839 όπου μας ξεναγεί μέσω της πλοκής που αναπτύσσεται κλιμακωτά.Εκείνο που μ’αρέσει είναι ότι κτίζει με ακρίβεια το κοινωνικό – ιστορικό περίγυρο μέσα στο οποίο εξαπλώνει την ιστορία.Η διαμόρφωση των χαρακτήρων είναι ολοκληρωμένη καθώς επίσης και το στήσιμο των χώρων όπου κινούνται οι ήρωες.Ήρωες καθημερινοί εκείνης της εποχής με τις συνηθισμένες έγνοιες,τις μικροχαρές ,με τις αντιλήψεις ακόμη και με τα παραστρατήματα και με τα καμώματα αλλά και τον πατριωτισμό τους.
Ένα ταξίδι λοιπόν σε τόπους και χρόνους καθιερώνοντας σαν κατεύθυνση την ίδια την ζωή και με δύο ηρωίδες συμβολικές (όπως αναφέρει και η ίδια σε δημοσίευσή της )όπου ζουν σε μία Αθήνα παρουσίαζοντας το σκίτσο της άψογα.Υπάρχουν και οι δευτερεύοντες ήρωες με τις ιστορίες τους που είναι εξίσου σημαντικές και που αναπτύσσονται παράλληλα και που κάποιες θα μπορούσαν απομωνωμένες να θεωρηθούν αυτοτελείς.Όμως έτσι όπως είναι τοποθετημένες βοηθούν την δημιουργία της ατμόσφαιρας και γίνονται αφετηρίες πολλές αναλόγως των ηρώων με τα πάθη,τις χαρές,τις περιπέτειές τους.
Μπορούμε όμως να πούμε ότι η νοητή ευθεία γραμμή,εξ’αιτίας των πληγών που είναι χαραγμένες βαθιά,είναι η εκδίκηση σαν υποχρέωση δικαιοσύνης για τον εαυτό μας ή ίσως και ως τιμωρία του.
ΠΕΡΙΛΗΨΗ