Η αγαπημένη των Θεών η Άρτεμις,η αγαπημένη των ρομαντικών αναγνωστών η κυρία Ζαίρη.
Άλλη μια ιστορία που κινείται περίπου στο ίδιο μοτίβο της συγγραφέως με την χαρακτηριστική συναισθηματική γραφή της.Ένα καλογραμμένο βιβλίο με πολλούς χαρακτήρες και ίσως λίγο ελλειπείς με στοιχεία,αισθηματικά, κοινωνικά,πολιτιστικά και αστυνομικά και πρωταγωνισθεί η αγάπη,η μεταμέλεια,η συγχώρηση,τα μυστικά.Ενώ ξεκινά όμορφα και δυνατά στην πορεία χάνεται το ενδιαφέρον (κατ’εμέ πάντοτε) και γίνεται λίγο κουραστικό .Επομένως δεν με κάλυψε τελείως.Η εισχώρηση ενός προσώπου και η ιστορία του από την μέση του βιβλίου και μετά δεν μ’ενθουσίασε.Θα το ήθελα από την αρχή παράλληλα με την κυρίως πλοκή.Παρ’όλα αυτά η κυρία Ζαίρη ξέρει να πλάθει μυθοπλασίες και να αναδεικνύει καταστάσεις και διάφορα γεγονότα. Ειδικά εδώ με αυτή την ιστορία αναδεικνύει πολύ μέρη της Ελλάδος και δη την Δήλο και τον πολιτισμό της πατρίδας μας.Έχω διαβάσει ορισμένα βιβλία της συγγραφέως και σε όλα της διαπιστώνεται η ευαισθησία που την διακατέχει για κοινωνικά θέματα.Σίγουρα είναι ένα βιβλίο που θα το απολαύσουν οι αναγνώστες του είδους.
ΠΕΡΙΛΗΨΗ
Μια νύχτα με καταιγίδα, μια βάρκα με ένα νεογέννητο μωρό βρίσκει καταφύγιο στη Δήλο. Η Άρτεμη, η αγαπημένη των θεών, μεγαλώνει μέσα στην αγάπη και την ασφάλεια, και τολμάει να κυνηγήσει τα όνειρά της.
Ώσπου ένας μυστηριώδης άντρας με ζαφειρένια μάτια, αλλά κι ένας φόνος στο ιερό νησί θα την αναγκάσουν να παλέψει για την ίδια της τη ζωή. Κι ύστερα όλα μπλέκονται. Φωτεινοί και σκοτεινοί ήρωες, όνειρα κι ελπίδες, κατάσκοποι και δολοφόνοι. Κι ύστερα το αδύνατο γίνεται δυνατό.
Ηλιόλουστη Δήλος, κοσμοπολίτικη Μύκονος, πανέμορφη Ρήνεια, γραφικά ψαροχώρια της Κορνουάλης, όλα σε ένα μυθιστόρημα παθιασμένο. Σαν την Ελλάδα. Γεμάτο φως κι ανθρώπους «ηλιόλουστους».