Ένα πολυεπίπεδο ανάγνωσμα που στηρίζεται σε γνωστή παραλογή,αλλά αυτή την φορά από Αλβανό συγγραφέα.Δεν μπορούμε να είμαστε αντικειμενικοί γιατί ορισμένα γεγονότα αμφισβητούνται από τον κ.Καντερέ λέγοντας ότι δεν πηγάζουν από την Αρχαία Ελληνική μυθολογία.Δεν είμαι βέβαια ειδήμων.
Αφήγηση λοιπόν από έναν μοναχό όπου αλληγορικά πρωταγωνισθούν το γεφύρι και ο ποταμός.Και μέσω αυτού αναδεικνύονται μηχανορραφίες,θυσίες,κρυφός ανταγωνισμός για το εμπόριο,για την μεταφορά,δυσιδαιμονίες ως μέσον κάθαρσις και μια διχόνοια που βαστάει χρόνια.Και όλα αυτά με στοχασμούς και διαλόγους ενδιαφέροντες.
ΠΕΡΙΛΗΨΗ
... Ένας επιληπτικός, που οι σπασμοί του ερμηνεύονται σαν μήνυμα από το Θεό, πλανόδιοι ραψωδοί, που τραγουδάνε παράξενες μπαλάντες, κάποιοι απεσταλμένοι μιας ξένης δύναμης, που πληρώνουν έναν εύπιστο και αργυρώνυτο πρίγκιπα, καραβάνια με άσφαλτο -εμπόρευμα του δαίμονα- που διασχίζουν τη χώρα, ένα χέρι κακοποιό, που καταστρέφει τη νύχτα ό,τι έχει χτιστεί τη μέρα, ένας χτισμένος: αυτά είναι τα δυσοίωνα γεγονότα, που στα 1377 πλαισιώνουν Ουγιάν, στη νότια Αλβανία, όπως τα αφηγείται με τη μορφή χρονικού ο μοναχός Γκιον.
... Ακόμα μια φορά, στο "Γεφύρι με τις τρεις καμάρες", ο Ισμαήλ Κανταρέ αναλύει τη σχέση θρύλου - πραγματικότητας: αποδεικνύει πώς ο θρύλος μπορεί να χρησιμοποιηθεί για σκοπούς "δόλιους" - εδώ για να αποκρυβεί ένα έγκλημα. Αλλά σ' αυτόν τον δεξιοτέχνη της αλληγορίας και της μεταφοράς, όλα ξετυλίγονται για να καταγράψουν μια ευρύτερη πραγματικότητα και τα ολέθρια γεγονότα του γεφυριού δεν είναι τίποτε άλλο από το προανάκρουσμα ή τη δοκιμαστική άσκηση μιας ακόμα φοβερότερης μάστιγας: της κατάληψης της Αλβανίας από την οθωμανική αυτοκρατορία, απαρχή μιας τυραννίας που θα διαρκούσε πολλούς αιώνες.