Θέλω και πρέπει που είτε επιβάλλονται από παραδοσιακούς κανόνες κοινωνικής διαβίωσης με καθιερωμένες ηθικές αντιλήψεις της κάθε εθνικότητας - κουλτούρας είτε τα επιβάλλουμε μόνοι μας από εσωτερικούς παράγοντες.
Όλα αυτά αναδεικνύονται από την όμορφη και ουσιαστική γραφή της κυρίας Μακρή θίγοντας συγχρόνως την μητρότητα,την φιλία(χωρίς διακρίσεις και στερεότυπα),τον έρωτα,την καταγωγή,τις πεποιθήσεις ,τις προκαταλήψεις και πολλά άλλα.Η συγγραφέας διαθέτει δεξιότητα ώστε ν’αναπτύσσει δημιουργικές εκφράσεις δίνοντας αιτίες,συναισθήματα,στόχοι ηρώων,και πετυχαίνει να περάσει μηνύματα διάφορα .Αναζητά κίνητρα καθοδηγεί τους ήρωες και οδηγεί τον αναγνώστη στην ερμηνεία αποκωδικοποίησης.
Δεν θ’αναφέρω περισσότερο στιγμές πλοκής και ήρωες, όχι γιατί δεν θέλω,αλλά καλύτερα να σας αφήσω να την αναζητήσετε και να την απολαύσετε ο καθένας μόνος του ώστε να σας κατακλύσουν τα πολλά ή μερικά συναισθήματα (όπως θυμός,φόβος,λύπη,χαρά,έκπληξη,έρωτα,αδικία κ.ά.,)ν’αναρωτηθείτε,να προβληματισθείτε και να ανακαλύψετε τους χαρακτήρες που την περικλείουν.
ΠΕΡΙΛΗΨΗ
Τέσσερις γυναίκες με καταγωγή, από την Άγκυρα, τους Εβραίους της Θεσσαλονίκης, τα νησιά Φερόες και τη Σικελία, αντίστοιχα. Διαφορετικές κουλτούρες και γλώσσες, διαφορετικές καταβολές και ιστορία, τα βιώματα όμως κοινά. Περιπλανήθηκαν σε τόπους και πολιτισμούς, αλλά κατέληξαν και οι τέσσερις στο ίδιο σημείο, σε ένα νησί. Από όποια γωνιά της γης κι αν ξεκινήσεις, σε όποιον τόπο κι αν καταλήξεις, σε όποια αγκαλιά κι αν κουλουριάσεις την ύπαρξή σου, ίσως εντέλει αντιληφθείς πως η ζωή μοιάζει με τα κοράλλια, που με την πάροδο του χρόνου, όση γοητεία και αξία κι αν έχουν, σιγά σιγά θρυμματίζονται και γίνονται μια ροζ σκόνη που την παίρνει ο αέρας και τη σκορπίζει στην παραλία... Και μόνο το φως του ορίζοντα παραμένει αναλλοίωτο, να παιχνιδίζει με τις ακτίνες του πάνω στις αποχρώσεις των θρυμματισμένων κοραλλιών..