Ένας άνθρωπος απλός, συνηθισμένος που κυκλοφορεί ανάμεσά μας.
Η ζωή του χωρίς ιδιαίτερα ενδιαφέροντα κυλάει ήρεμα με προοπτική να καταλήξει ευτυχισμένος.
Άλλα σχέδια έχει η μοίρα όμως, μπλέκοντάς τον άθελά του σε ένα κυκεώνα, σε βρώμικα νερά και σε ένα αδυσώπητο κυνηγητό.
¨Τα φαινόμενα απατούν¨,όπως λέμε ,ισχύει και στην δική του περίπτωση και θεωρώντας τον εαυτό του ένοχο, κρύβεται από τον κόσμο καθώς όλοι τον θεωρούν νεκρό. Η απομόνωση και η παρέα με τον εαυτό του , τελικά του κάνει καλό και αποφασίζει μετά από χρόνια να επιστρέψει στα παλιά του λημέρια και να διεκδικήσει ότι δικαιούται από την ζωή.
Ο συγγραφέας με το μυθιστόρημα αυτό, σε πρωτοπρόσωπη γραφή, όπως και με τους τίτλους ανά κεφάλαιο, μας συστήνει τον πρωταγωνιστή του και μας μπάζει στην ζωή του και στις ταραχώδεις σκέψεις του καθώς τον ακολουθούμε σε όλες τις εκφάνσεις της ύπαρξής του.
ΠΕΡΙΛΗΨΗ
Ένας φόνος στη θέση ενός άλλου. Ένας πνιγμένος στη θέση ενός φυγά. Ένας φονιάς στη θέση του Επιστάτη. Άλλα περίμενε, άλλα ήρθαν. Μια πλεκτάνη που ξεδιπλώνεται αργά, τον τυλίγει και τον τραβάει στον βυθό μιας θάλασσας συμπτώσεων, τόσο βαθιά που νομίζει πως δεν θα αναδυθεί ποτέ ξανά στην επιφάνεια.
Κι όμως, καθώς το κουβάρι ξετυλίγεται, αν πιάσει το νήμα του μπορεί και να σωθεί.
«Όταν πήραμε τον ανήφορο γύρισα να κοιτάξω το σπίτι, τον κήπο και πιο μακριά, στην αμμουδιά, που ασήμωνε από το ψυχρό και σιωπηλό φως του φεγγαριού, τον Τοίχο. Πίσω του ακουγόταν αχνά ο ήχος των κυμάτων. Έμοιαζε σκηνικό μιας θεατρικής παράστασης που είχε τελειώσει από καιρό, κι έστεκε εγκαταλειμμένο. Γύρω τα δέντρα, το βουνό, ο Μύλος, ήταν οι ακούσιοι θεατές που δεν επικροτούσαν την παράσταση, αλλά την υπέμειναν μέχρι το τέλος, με κατανόηση και μεγαλοθυμία.»