Ένας ύμνος αγάπης,νοσταλγίας και όμορφης μουσικής είναι αυτό το βιβλίο.
Ο συγγραφέας μέσα από ασπρόμαυρες φωτογραφίες και περιγραφικές, βιωματικές στιγμές μας συστήνει τον πατέρα του.
Μας δίνει ένα λιτό,καλογραμμένο αφήγημα που μέσα από τις σελίδες του βιώνουμε και εμείς την δεκαετία του 60 με τον ξεριζωμό,την προσφυγιά και τον μόχθο των ανθρώπων να ορθοποδήσουν παλεύοντας με την γη.
Συγχρόνως μαθαίνουμε τα ήθη και τα έθιμα της εποχής σε χωριά της Μακεδονίας,με τους ήρωες να ταλαντεύονται ανάμεσα στον κάματο για τον επιούσιο και την αγάπη τους για την μουσική. Γνωρίζουμε ότι η ιστορία αυτή είναι αληθινή και βιωματική για τον συγγραφέα που έζησε σαν μικρό παιδί εκείνη την περίοδο,ακολουθώντας τον πατέρα και τους φίλους του σε όμορφα πανηγύρια,σε παραδοσιακούς γάμους και σε καντάδες. Τραγούδια ξένα και ελληνικά που σιγοτραγουδιούνται ακόμα και είναι αγαπημένα, μας προσφέρονται και χαμογελούμε νοσταλγικά αναπολώντας την αγνότητα εκείνης της εποχής.
ΠΕΡΙΛΗΨΗ
Στα τέλη της δεκαετίας του πενήντα, σε ένα καπνοχώρι του Παγγαίου τρεις νέοι αγρότες, προσφυγόπουλα και κανταδόροι στις γειτονιές των κοριτσιών, φτιάχνουν ένα µουσικό τρίο, κιθάρα, ακορντεόν και βιολί, το Τρίο Καντάδα.
Παίζουν στους γάµους και στις γιορτές του χωριού, τραγουδάνε ισπανόφωνα τραγούδια και γράφουν ένα δικό τους τανγκό. Ονειρεύονται µια καριέρα παραπέρα, όµως είναι ερασιτέχνες και δεµένοι µε τον κάµπο.
Ο κιθαρίστας ήταν ο πατέρας µου. Πρόλαβα να τους γνωρίσω παιδί, τους ακολούθησα στα γλέντια και στις νυφιάτικες αυλές. Χρόνια µετά αποφάσισα να γράψω την ιστορία τους σε ένα µικρό βιβλίο, µε φωτογραφίες που συµπληρώνουν το κείµενο. Ήθελα µια γραφή εξοµολογητική και βιωµατική, διάσπαρτη µε ιστορίες αληθινές, σαν να βγαίνουν από µυθιστόρηµα. Ένα βιβλίο που να ακούγεται σαν τραγούδι. Ένα τραγούδι για τον πατέρα, τους φίλους του και τη γενιά τους, µια γενιά που πάλεψε να ορθοποδήσει, που τόλµησε να ονειρευτεί µε κέφι και ελπίδα.