Παρ’όλο που δεν είμαι φαν των θρίλερ εν τούτοις Η ΥΠΟΤΡΟΠΗ μου άρεσε και με κράτησε σε εγρήγορση καθ’όλη την διάρκεια της ανάγνωσης.
Είναι ένα αστυνομικό θρίλερ ρεαλιστικό και αυθεντικό με πολλές λεπτομέρειες ιατροδικαστικού περιεχομένου και περιγραφές εντυπωσιακές (βέβαια και λόγω επαγγέλματος του συγγραφέως) που το καθιστούν ενδιαφέρον.
Η πλοκή κυλά γρήγορα και είναι σαν να βλέπεις κινηματογράφο μέσα από αφηγήσεις γλαφυρές και λεπτομερέστατες χωρίς βέβαια να έχει ανατροπές και μ’ένα δράστη που αναγνωρίστηκε σχετικά γρήγορα από τον κεντρικό ήρωα που είναι ο ιατροδικαστής Πάουλ ενός ιντσιτούτου στο Κίελο της Γερμανίας.
Πρόκειται για δολοφονίες που είναι μείγμα πραγματικών εγκλημάτων με μυθοπλασία και που σχετίζονται εν μέρει με παλαιότερα εγκλήματα.Και όλα αυτά έρχονται στο φως από τον πρωταγωνιστή που αναρωτιέται για πολλά και τελικά λύνει τα μυστήρια γύρω από αυτά και με συμμετοχή της αστυνομίας όχι και τόσο ενεργή και αυτό γιατί ο ήρωας μας προσπαθεί από μόνος του να διευλεκάνει τις υποθέσεις με την βοήθεια μόνο μιας συναδέλφου του.
Οι εντάσεις αισθητές και σίγουρα οι αναγνώστες του είδους θα το λατρέψουν
ΠΕΡΙΛΗΨΗ
Ο ιατροδικαστής Χέρτσφελντ καλείται να συμμετάσχει μαζί με τον αρχίατρο Σνάιντερ στη νεκροτομή μιας ηλικιωμένης, η οποία φαίνεται να αυτοκτόνησε. Διαπιστώνει αμέσως ότι αυτή έχει δολοφονηθεί, προκαλώντας την οργή του προϊσταμένου του. Ένας εγκληματίας που μόλις είχε αφεθεί ελεύθερος εντοπίζεται νεκρός κοντά σε μια βαλίτσα που περιείχε τη σορό μιας ιερόδουλης. Λείπει όμως το φονικό όπλο, μα και οποιαδήποτε ένδειξη ότι οι δύο νεκροί ήρθαν σε επαφή. Στο Ινστιτούτο διαπιστώνεται πως και οι δύο θάνατοι οφείλονται σε δηλητηρίαση από χλωροφόρμιο. Κατηγορείται για αυτόν τον διπλό φόνο ο επιστάτης του Ινστιτούτου. Ο φόνος είχε γίνει με αποδεικτικά στοιχεία του Ινστιτούτου και τα κλειδιά τα είχε μόνο ο επιστάτης.
Είναι όμως αυτή η απόλυτη αλήθεια;
[Ο Χέρτσφελντ άρχισε να ιδρώνει. Ο σφυγμός του σφυροκοπούσε. Κοίταξε το μακάβριο αίνιγμα θανάτου που είχε μπροστά του, πάνω σε εκείνο το αυτοσχέδιο χειρουργικό τραπέζι, και συνέχισε την εξωτερική επιθεώρηση της σορού. …Μα πριν προλάβει να βάλει τις σκέψεις του σε τάξη και να ανακοινώσει το αποτέλεσμά του είδε το χέρι να κινείται αργά σαν πύθωνας προς την κατεύθυνση του κεφαλιού του. Ένιωσε την κρύα κάννη του όπλου στον αριστερό του κρόταφο.
«Και τώρα αφήστε κάτω το μαχαίρι… Οφείλω να σας το αναγνωρίσω. Είστε καλύτερος απ’ ό,τι πίστευα. Αυτό, όμως, δε θα σας ωφελήσει σε τίποτα τώρα. Αύριο θα βρίσκεστε σε ένα χειρουργικό τραπέζι. Και κάποιος συνάδελφος θα αναρωτιέται: Από τι πέθανε ο Πάουλ Χέρτσφελντ;».