Πάντως κάθε άλλο παρά ξεκουράζεται η πόλη στο συγκεκριμένο πόνημα του κ.Πράντζιου.Δύο αφηγηματικές ιστορίες πολύ ευρηματικές με κοινά σημεία όπου αναμειγνύονται και συνυπάρχουν η μυθοπλασία με την πραγματικότητα μέσα από ένα απολαυστικό και έξυπνο ανάγνωσμα όπου υπάρχει άφθονο χιούμορ,αυτοσαρκασμός,αυθόρμητοι διάλογοι και ένας τρόπος γραφής υπόδειγμα και προσεγμένος.Αλήθειες και μηνύματα περνούν μέσα από τις σελίδες του και γεγονότα από μία διασκεδαστική σκοπιά.Τονίζονται οι φοβίες,οι ανασφάλειες,οι αδυναμίες και όχι μόνο, από τους απλούς και καθημερινούς ήρωες που ζουν συνειδητά και έντονα την ζωή.Η περιπλοκότητα των καταστάσεων γίνονται μ’ένα ξεχωριστό τρόπο και οδηγούν τον αναγνώστη στα αφηγηματικά μονοπάτια του συγγραφέα με εντυπωσιακά αποτελέσματα και χαρίζοντας τον μορφές γέλιου που τόσο έχουμε ανάγκη.(τουλάχιστον εγώ την συγκεκριμένη περίοδο). Είναι ένα βιβλίο(όπως εξάλλου τα περισσότερα βιβλία) που άλλοτε σε χαλαρώνει και σε ταξιδεύει, άλλοτε σου ανοίγει το μυαλό και τους ορίζοντες και ίσως, κάποιες φορές, να σου δίνει κάποιες πιθανές απαντήσεις. Το μόνο που δεν αντιλήφθηκα,ίσως,εάν θα υπάρξει και κάποια συνέχεια γιατί το τέλος είναι κάπως διφορούμενο.Τελικά ο κ. Πράντζιος με έχει κερδίσει.Σειρά έχει τώρα το Λιωμένο Μολύβι του ιδίου.
ΠΕΡΙΛΗΨΗ
Ένα email που δημιουργεί παρανόηση στον παραλήπτη γίνεται αφορμή να γράψει ο αφηγητής μια παρωδία αστυνομικού μυθιστορήματος. "Η πόλη έχει ρεπό", μια πραγματικά ξεκαρδιστική ιστορία, όπου η μυθοπλασία μπλέκεται με την πραγματικότητα και οι λογοτεχνικοί ήρωες παίρνουν στα χέρια τους τη ζωή του συγγραφέα. Ο τελευταίος κλείνει το μάτι στον αναγνώστη, παίζει μαζί του χαμογελώντας και κρύβει τα μυστικά του, για να φωνάξει στο τέλος: Σας την έσκασα! Ένα βιβλίο "άλλο" απ' αυτό που δείχνει. Γιατί, όταν η πόλη έχει ρεπό, όλα γίνονται!