ΣΑΝ ΤΗΝ ΒΡΟΧΗ ΠΡΙΝ ΠΕΣΕΙ.Αλληγορικός τίτλος για ένα μυθιστόρημα που διαπραγματεύεται τις ανθρώπινες σχέσεις,φιλίες,ενδοοικογενειακή βία με πρωταγωνιστή το γυναικείο φύλλο όπου το αρσενικό είδος είναι άφαντο.Δηλ. ένα καθαρό γυναικείο θέμα και συναισθήματα που αφορούν τις σχέσεις μητέρας – κόρης.
Αφήγηση στην αφήγηση ξεκινώντας με μονολόγους μιας γηραιάς κυρίας όπου μέσα από ένα παζλ είκοσι φωτογραφιών ξετυλίγεται η ιστορία τριών γενεών.Εξαιρετικές περιγραφές και λεπτομερείς όπου περιγράφεται η ζωή στην επαρχία και όχι μόνο της Βρετανίας κατά την εποχή του ’50 και περιγραφές τοπίων και καταστάσεων.
Πρωτοπρόσωπη η αφήγηση και ένα σταυροδρόμι θα το πω ψυχολογικό όπου επαναλαμβάνεται από γενιά σε γενιά σχετικά με την κακοποίηση κόρης από την μάννα.Γίνεται αναφορά και στην ομοφυλλοφιλία γυναικών και πως γενικά όλοι αποζητούν την αγάπη.Μία αγάπη που δεν κοστίζει τίποτα και παρ’όλα αυτά από ένα μέρος ανθρώπων δίνεται φειδωλά ή και καθόλου.
ΠΕΡΙΛΗΨΗ
Ο Τζόναθαν Κόου, στο βιβλίο του αυτό, εστιάζει τη ματιά του στις ανθρώπινες σχέσεις, γράφοντας ένα δυνατό, συγκινητικό, υποβλητικό και μελαγχολικό μυθιστόρημα που κυριαρχείται από γυναικείες φωνές και αποτυπώνει με εξαιρετικό τρόπο την πορεία μιας οικογένειας κατά το δεύτερο ήμισυ του εικοστού αιώνα.
Μια ηλικιωμένη κυρία αποφασίζει, πριν πεθάνει, να καταγράψει σε μαγνητόφωνο, όχι μόνο τη δική της ιστορία, αλλά και την ιστορία ενός τυφλού κοριτσιού που εμφανίστηκε ξαφνικά στο πάρτι των πεντηκοστών της γενεθλίων πριν από πολλά πολλά χρόνια.
Περιγράφει με κάθε λεπτομέρεια είκοσι ξεθωριασμένες φωτογραφίες που δεν απεικονίζουν κάτι το ιδιαίτερο: ένα τροχόσπιτο, ένα πικνίκ, ένα σπίτι στα προάστια...
Πόσες, όμως, απογοητεύσεις και ματαιώσεις μπορεί να κρύβει ένα αποτυπωμένο χαμόγελο ή ένα εορταστικό ενσταντανέ; Προχωρώντας από φωτογραφία σε φωτογραφία, αποκαλύπτεται μια οικογενειακή ζωή γεμάτη μυστήριο. Είναι η ιστορία τριών γενεών, σημαδεμένων από παιδικά χρόνια δίχως αγάπη, εγκλωβισμένων στην ίδια τραγική μοίρα, καθώς το φορτίο του πόνου μεταφέρεται αδιάλειπτα από μητέρα σε κόρη. (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)
"Ο Κόου έγραψε μια πολύ συγκινητική ιστορία για τη σχέση μητέρας-κόρης, για το φορτίο του πόνου που
μεταφέρεται από γενιά σε γενιά, και για το βαθύ και μόνιμο αίσθημα μοναξιάς. [...] Το Σαν τη βροχή πριν πέσει είναι δυνατό και μελαγχολικό, σαν ένα μικρό, θλιμμένο τραγούδι". (The Guardian)
"Το Σαν τη βροχή πριν πέσει είναι ένα έργο ωριμότητας". (The Daily Telegraph)
"Το Σαν τη βροχή πριν πέσει είναι ένα αριστοτεχνικά δομημένο, έντονα συγκινητικό μυθιστόρημα
αξιώσεων". (Scotland of Sunday)
"Το Σαν τη βροχή πριν πέσει είναι ένα βαθιά συγκινητικό μυθιστόρημα, γεμάτο σπαρακτικά ιντερμέδια". (The Sunday Times)
