Το βιβλίο αυτό είναι ένα συναρπαστικό ανάγνωσμα,που γεμίζει τις αισθήσεις με άπειρα συναισθήματα. Ταιριάζει απόλυτα ο τίτλος με το θέμα και το περιεχόμενο.
Η συγγραφέας με συνταρακτικό τρόπο, κατάφερε να αποδώσει σε όλο της το μέγεθος, την υποδούλωση των γυναικών ανά τους αιώνες,την ακατανίκητη επιθυμία τους για κάποια δικαιώματα για ίση μεταχείριση με τους άντρες και τις αγωνιώδεις προσπάθειες να το καταφέρουν.
Η ιστορία διαδραματίζεται σε ένα μικρό φανταστικό νησί, με τόσο αληθοφανή τρόπο που δείχνει έντονα τις συνήθειες,τα ήθη και τα έθιμα μιας αντροκρατούμενης κοινωνίας.
Η καταπίεση έως εσχάτων των γυναικών, οι οποίες έχουν μόνο ατελείωτες υποχρεώσεις και ακατάπαυστες υποταγές στους νόμους που θέσπισαν οι "αρχηγοί" που βέβαια είναι μόνο άντρες έχουν ως αποτέλεσμα την μόνιμη κατάθλιψη που πλανάται στο νησί.
Συγχρόνως παρακολουθούμε την ζωή ενός κοριτσιού,χωρίς όνομα,που σαν αποδιοπομπαίο τράγο,παράτησαν κάποιοι σε ένα μικρό κιβώτιο και έκτοτε το άφησαν στην μοίρα που του επιφύλασσε η ζωή.
Τα γιατί και τα θέλω της τα διηγείται ωσάν μοιρολόϊ ,σαν ένα σπαρακτικό τραγούδι με θλιμμένη φωνή.
Ο ρατσισμός σε ένα άτομο διαφορετικό είναι εμφανής και θα διακατέχει όλη την μίζερη ζωή της.
Μοιρολογεί για ότι βλέπει καθημερινά και αναρωτιέται γιατί οι μοίρες της έδωσαν μόνο κατάρες και πως θα κατάφερνε να επινοήσει τρόπους να χαμογελάσει και να ομορφύνει αυτήν την άθλια ζωή της.
ΠΕΡΙΛΗΨΗ
Σ’ ένα φανταστικό νησί κάπου στις ελληνικές θάλασσες, υπάρχει ένα μοναδικό χωριό. Το όνομά του; Όμορφο Χωριό. Είναι όντως τόσο όμορφο;
Το χωριό δε διαθέτει ηλεκτρικό ρεύμα, δεν έχει καταστήματα, πέρα από έναν φούρνο, ένα σιδεράδικο, έναν μύλο κι ένα καπηλειό. Ό,τι παράγει μοιράζεται από τους Πρεσβύτερους εξίσου σε κάθε οικογένεια, και οι χωριανοί ανταλλάσσουν μεταξύ τους προϊόντα και υπηρεσίες. Οι άντρες αποφασίζουν για όλα σαν ανώτερα όντα, ενώ οι γυναίκες δεν έχουν κανένα απολύτως δικαίωμα∙ καθήκον τους είναι να παντρευτούν όποιον τους επιβληθεί, να κάνουν παιδιά, να φροντίζουν τα χωράφια και το σπίτι.
Σ’ αυτή την κλειστή κοινωνία, οτιδήποτε διαφορετικό ενοχλεί και παίρνει διαστάσεις θρύλου. Όπως το «Κορίτσι». Το «Κορίτσι» το ανακαλύπτει ο ιερέας του νησιού νεογέννητο σ’ ένα καφάσι με μπανάνες, και αναλαμβάνει να το μεγαλώσει. Κι εκείνο αποδεικνύεται ξεχωριστό, έχοντας μέσα του τεράστια δίψα για ζωή, για αγάπη, για γνώση.
Αλλά παραμένει μόνο. Το χωριό δεν είναι έτοιμο να κάνει την επανάστασή του. Και το «Κορίτσι» τιμωρείται βάναυσα. Δε λυγίζει, όμως. Επανακάμπτει και εκδικείται. Το όχι και τόσο Όμορφο Χωριό καίγεται όμορφα. Και το «Κορίτσι» ανοίγει τα φτερά του για νέους τόπους.
Ένα μυθιστόρημα στα ίχνη της Ιστορίας της Θεραπαινίδας της Μάργκαρετ Άτγουντ, ένας ύμνος στην αγάπη, στην ελευθερία, στη φύση και στις ανθρώπινες αξίες.