Ένα απαιτητικό κείμενο από έναν πολυγραφότατο συγγραφέα με μία γραφή που την λατρεύεις,εξαιρετική αφήγηση και δάσκαλος περιγραφής τόπου και δη της Αγγλικής υπαίθρου,χρόνου,χαρακτηρισμός χαρακτήρων και πολλά άλλα.
Μυθιστόρημα με μυστηριώδεις και αινιγματικές αποχρώσεις που επικυρώνουν την τεράστια ικανότητα του συγγραφέα.Ποικιλότροπη πλοκή που τοποθετείται στην Βικτωριανή εποχή του 19ου αιώνα με συναρπαστικούς ήρωες που κινούνται ,όπως σε μία σκακιέρα,και είναι τόσο ζωντανοί ,ανάμεσα σε απάτη,ίντριγκα,όνειρα,αφέλεια, ζήλια,αγάπη,θάνατο.Μυστήρια,προδοσίες,μυστικά,αντιπαλότητες,πάθη υφαίνονται.Πεπρωμένο ή προσπάθεια καταδικασμένης συναλλαγής που θα κάνει τα πράγματα χειρότερα?
Η υπόθεση ξεκινά από το παρελθόν δύο ανδρών που αγωνίζονται για μία γυναίκα και μία επιστολή που δίνεται σε απόγονο και που γίνεται ο θεμέλιος λίθος της νέας ιστορίας που περιλαμβάνει του δύο ΑΡΜΑΝΤΕΙΛ και μία μυστηριώδη γυναίκα που απεικονίζεται ως σύνθετο άτομο και που είναι αλυσοδεμένη και υποταγμένη με την μοίρα της.Οι άνδρες δύο αντίθετοι χαρακτήρες.Ο ένας απλός,χαρούμενος,αφελής ,ο άλλος κλειστός,σιωπηλός,μυστηριώδης έρχονται είτε αντιμέτωποι είτε συνοδοιπόροι με την γοητευτική,διαβολική,διφορούμενη,τολμηρή,χαρισματική ηρωίδα.
Μέσα από διαδοχικές καταστάσεις με τα πολλά πρόσωπα που το καθένα είναι ιδιαίτερο και αξιοσημείωτο θ’απολαύσετε ένα γοτθικό – ρομαντικό ανάγνωσμα και θα είστε συνταξιδιώτες με τους ήρωες του σ’αυτό το ονειρεμένο ταξίδι εποχής – χρόνου.
ΠΕΡΙΛΗΨΗ
Ολέθριοι έρωτες, δίψα για πλούτο, άνθρωποι σε κρίση ταυτότητας, οικογενειακά μυστικά, εκρηκτικές αντιπαλότητες και η δολοφονική φαντασία μιας πανούργας γυναίκας συνθέτουν το μυθιστόρημα του Wilkie Collins, που καθήλωσε τους βικτωριανούς αναγνώστες και "αποκαθήλωσε" την βικτωριανή ηθική, το θρυλικό "Αρμαντέιλ".
Ο συγγραφέας, ζώντας στο περιθώριο της ηθικής και του καθωσπρεπισμού, συγκατοικούσε με την νόμιμη γυναίκα και την ερωμένη του έχοντας με την τελευταία και τρία παιδιά!
Η οργή των κριτικών της εποχής -θεματοφυλάκων όπως πάντα κάθε κατεστημένου- δεν έκαμψε τις πωλήσεις του Λονδρέζικου περιοδικού Cornhill , όπου δημοσιεύονταν σε συνέχειες το "Αρμαντέιλ". Ο καθωσπρεπισμός και τα θέσφατα κάθε εποχής πλάθουν -σαν πήλινο αγγείο- τον άνθρωπο και τον κόσμο του. Οι μεγάλοι καλλιτέχνες με το έργο τους ή και με τη ζωή τους σπάνε το αγγείο. Μήπως το ανήθικο των βικτωριανών σκιαγραφεί τη σύγχρονη ηθική (έρωτες, χρήμα, πανουργία, κρίση ταυτότητας);
