ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑ ΚΑΙ ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΑ


ΚΑΛΩΣ ΗΛΘΑΤΕ ΣΤΟ BLOG ΜΟΥ!

Αυτό το blog δημιουργήθηκε με στόχο την ενημέρωση πάνω σε θέματα που αφορούν την τέχνη και την λογοτεχνία.Δηλ. Απόψεις μου λογοτεχνικών βιβλίων που έχω διαβάσει,Εκδηλώσεις διαφόρων πολιτιστικών γεγονότων (κυρίως για Θεσσαλονίκη) και διάφορα άλλα συναφή και γραμμένα με ένα τρόπο απλό και κατανοητό στο ευρύ κοινό.

Εύχομαι εδώ να βρείτε αυτό που σας ενδιαφέρει και ελπίζω να γίνουμε ευχάριστη παρέα.

Σας ευχαριστώ για την επίσκεψή σας.

Καλή ανάγνωση σε όλους.

Σάββατο 24 Απριλίου 2021

ΚΑΣΣΑΝΔΡΑ ΤΟ ΜΥΣΤΙΚΟ ΤΗΣ ΜΑΓΙΣΣΑΣ -ΔΗΜΗΤΡΑ ΙΩΑΝΝΟΥ-ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΨΥΧΟΓΙΟΣ

 


Πρωτότυπη ιστορία με αστυνομικά στοιχεία αλλά και που θυμίζει ένα ωραίο παραμύθι που μας ταξιδεύει σε ονειρεμένους τόπους,αλλά και σε διαβολικούς.Εξάλλου και η ζωή μας δεν είναι ένα παραμύθι??Πλοκή που διαδραματίζεται σε δύο περιόδους.Παρελθόν και παρόν που συνδέονται με πολλά κοινά με μια ισορροπία και με μιά φυσική ροή γεγονότων τουλάχιστον όσον αφορά το παρελθόν και με λαογραφικά στοιχεία.Προσωπικά η ιστορία του τότε,παρ΄όλο την μαγικότητα που έχουν τα παραμύθια,σε κρατά αμείωτο το ενδιαφέρον και σε απορροφά,δεν μπορώ να πω το ίδιο για την σύγχρονη χρονική περίοδο. .Παρ'όλα αυτά η συγγραφέας συνδυάζει όμορφα το μεταφυσικό στοιχείο με την πλοκή με ρέουσα γραφή και ευχάριστη.Και  με κέρδισε οπότε  σειρά έχουν και τα επόμενα βιβλία της.

ΠΕΡΙΛΗΨΗ

Πρέβεζα 1767

Η Σαπφώ γνωρίζει την Κασσάνδρα, την Κόρη του Δάσους, που τη σώζει από βέβαιο θάνατο, και μεταξύ τους αναπτύσσεται μια βαθιά φιλία. Καθώς τα χρόνια περνούν, οι δυο γυναίκες εξελίσσονται σε ικανότατες θεραπεύτριες κι ανακουφίζουν κάθε πόνο και αρρώστια. Ταυτόχρονα είναι οι μόνες που τολμούν να αντισταθούν στη φρικτή πραγματικότητα που έχει υφάνει η σκοτεινή προσωπικότητα του Αλή Πασά των Ιωαννίνων στην Ήπειρο, αλλά και στην τρομοκρατία του συνεργάτη του, του Κωσταντή Σπαθιά. Ώσπου ένα φοβερό φονικό διαλύει τις ευαίσθητες ισορροπίες και τα πάντα ανατρέπονται…

Αθήνα 2008

Η Έλενα Βενιέρη καταλήγει στη φυλακή έπειτα από μια σειρά ανεξήγητων, αποτρόπαιων δολοφονιών. Εκεί τη γνωρίζει και την ερωτεύεται παράφορα ο γνωστός δημοσιογράφος Άρης Κομνηνός, που θα κάνει τα πάντα για να αποδείξει την αθωότητά της. Είναι στ’ αλήθεια η Έλενα θύμα των περιστάσεων ή πρόκειται όντως για μια σατανική δολοφόνο, που έχει παρασύρει τον Άρη στα δίχτυα της;

Ο Άρης μπλέκεται σε ένα τρελό γαϊτανάκι μυστηρίου και υποψιών, προσπαθώντας να εξακριβώσει αν οι φόνοι έχουν τη ρίζα τους στο παρελθόν που ζητά εκδίκηση ή στο παρόν που στιγματίζεται από τη ζοφερή δράση του υπόκοσμου.

ΝΟΡΒΗΓΙΚΟ ΔΑΣΟΣ -ΧΑΡΟΥΚΙ ΜΟΥΡΑΚΑΜΙ -ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΨΥΧΟΓΙΟΣ

 


Μελαγχολική η πλοκή της ιστορίας και ίσως λίγο κουραστική,χωρίς να αναδεικνύεται η κουλτούρα της Ιαπωνίας.Μία ιστορία αναζήτησης αληθινού έρωτα.Θίγει την μοναξιά,τις ανθρώπινες σχέσεις και τις διαπραγματεύσεις των ζητημάτων ζωής και θανάτου,μέσω της εσωτερικής αφήγησης που ρέει εύκολα χρησιμοποιώντας πρώτο πρόσωπο.Πάντως ο συγγραφέας είναι ιδιαίτερος και είναι ξεχωριστός ο τρόπος της συγγραφής του και στις περιγραφές των ηρώων του αλλά και στην δυείσδυση του ψυχικού κόσμου.Ωραίες επίσης και οι Μουσικές αναφορές κατά την ροή της ιστορίας. 

ΠΕΡΙΛΗΨΗ


Ο Τόρου Βατανάμπε δε χρειάζεται τη μυρωδιά καμιάς μαντλέν, αρκούν οι στίχοι και η μουσική των Μπιτλς για να ελευθερωθεί η μνήμη, ανεξέλεγκτη, και να ανασύρει κομμάτια του εαυτού της από το μακρινό παρελθόν. Οδηγημένος από τη μελωδία, ο Τόρου θυμάται τη Ναόκο, την πρώτη μεγάλη του αγάπη - και κορίτσι του καλύτερου φίλου του. Η Ναόκο αγαπούσε αυτό το τραγούδι και ποιος μπορεί να πει αν είναι η γυναίκα ή η μουσική -ή και οι δύο- που γεννούν στον Τόρου τις εικόνες της φοιτητικής του ζωής, είκοσι χρόνια πριν, στο Τόκιο, την έντονη εποχή των παθών, του ερωτισμού και του σεξ, αλλά και την εποχή της ματαίωσης, των άτυχων επιθυμιών, της απώλειας.

Είναι η εποχή που εισβάλλει στη ζωή του σαρωτικά η Μιντόρι, η γυναίκα-γρίφος και δίλημμα, η γυναίκα-ορόσημο που έμαθε στον νεαρό Τόρου Βατανάμπε τι σημαίνει να επιλέγεις ανάμεσα στο μέλλον και στο παρελθόν.

Βαθύτατα υπαρξιακός και παράδοξα ρεαλιστής, ο μεγάλος Χαρούκι Μουρακάμι σε αυτό το πιο ανθρώπινο από τα μυθιστορήματά του στήνει μια περίλυπη, νοσταλγική γιορτή για τη χαμένη νιότη και τον έρωτα που γλιστρά συνέχεια, μα δίχως να μας στερεί ποτέ τη γλυκύτητα της προσδοκίας του