Ενα μυθιστόρημα που διαδραματίζεται σε μια άλλη εποχή με φόντο την Αθήνα του 1960 και παρ'όλο που δεν έχουν περάσει χρόνια την φανταζόμαστε μακρινή και που θεωρείται μια περίοδος απελευθερωτικής ζωντάνειας και αμφισβήτησης με πρωταγωνιστή τη νεολαία και την δράση των διαφόρων ομάδων της.Και αυτή η εικόνα αποτυπώνεται στο συγκεκριμένο βιβλίο περίτεχνα και με την εξαιρετική γραφή του συγγραφέα που διακρίνουμε νοσταλγία,συγκίνηση και μια βαθιά αγάπη για την πόλη με την αναλυτική περιγραφή των δρόμων και των παλιών γειτονιών και μαζί με τις ζωές των ηρώων την ζεις και εσύ πραγματικά.Μια εποχή με ανοιχτές αγκαλιές με όλες τις δυσκολίες και την φτώχεια.Ένα βιβλίο που μιλά για τις ελπίδες αλλά και τα όνειρα των ανθρώπων.
ΠΕΡΙΛΗΨΗ
Αθήνα, 1966
Η πλατεία Ηρώων, η οδός Ήβης, η οδός Νυμφών, τόποι και δρόμοι σαν όλους τους τόπους και δρόμους της Αθήνας, μικροί, ασήμαντοι, λυπημένοι, τυραννικοί, μα κι απέραντα τρυφεροί. Έχουν πολλή σκόνη, πολύ βάσανο, πολλές γυναίκες, πολλά παιδιά, πολλή φασαρία και πολλή σιωπή. Σ’ αυτούς τους δρόμους γεννιούνται και πεθαίνουν οι επιθυμίες και τα όνειρα των ανθρώπων που έρχονται κάθε δειλινό με το γλυκό αεράκι και χάνονται κάθε αυγή με τη θλιβερή σειρήνα της φάμπρικας.
ΠΕΡΙΛΗΨΗ
Αθήνα, 1966
Η πλατεία Ηρώων, η οδός Ήβης, η οδός Νυμφών, τόποι και δρόμοι σαν όλους τους τόπους και δρόμους της Αθήνας, μικροί, ασήμαντοι, λυπημένοι, τυραννικοί, μα κι απέραντα τρυφεροί. Έχουν πολλή σκόνη, πολύ βάσανο, πολλές γυναίκες, πολλά παιδιά, πολλή φασαρία και πολλή σιωπή. Σ’ αυτούς τους δρόμους γεννιούνται και πεθαίνουν οι επιθυμίες και τα όνειρα των ανθρώπων που έρχονται κάθε δειλινό με το γλυκό αεράκι και χάνονται κάθε αυγή με τη θλιβερή σειρήνα της φάμπρικας.