Οι Τρείς Άσοι μου ξαναθύμησαν τις ιστορίες των πρώτων βιβλίων της συγγραφέως και μπορώ να πω ότι το συγκεκριμένο με κέρδισε και μου τράβηξε το ενδιαφέρον.Εξάλλου η κυρία Μαντά έχει την ικανότητα και με την παραστατικότητα κειμένου και εικόνας να αιχμαλωτίζει τον αναγνώστη και δη τους αναγνώστες που την ακολουθούν πιστά.
Βιβλίο με εύκολη γλώσσα και ευνόητες σκέψεις με κεντρικό θέμα την ανδρική φιλία.Τρείς φίλοι αν και αντιθέτου χαρακτήρων και διαφορετικών δρόμων που ακολουθούν,εν τούτοις όλοι τους ήταν το σωσίβιο σε κάθε δύσκολη ώρα ,χαίρονται μαζί αλλά είναι και δίπλα μοιράζοντας την αφοσίωση τους και με σεβασμό των ορίων έχοντας κατανόηση και έτσι έχει δημιουργηθεί ισχυρός δεσμός μεταξύ των τριών από τα παιδικά τους χρόνια.
Όλοι οι χαρακτήρες και των τριών αλλά και άλλων που τους πλαισιώνουν έχουν την δική τους γοητεία και η σκιαγράφησή τους νομίζω είναι επιτυχής.Η ευτυχία και η δυστυχία τους συνοδεύουν σε μια αέναη ροή με αντιθέσεις και αντιφάσεις όπου ο αναγνώστης καλείται να τις ερμηνεύσει όπως αισθάνεται ο καθένας.Προσωπικά μου άρεσε ο χαρακτήρας της Εριέτας και Αρσένη.Τώρα όσον αφορά την Λυδία δεν μπορώ να σκεφθώ τι μπορεί να προκάλεσε την εξέλιξη του χαρακτήρα της.Ίσως τίποτα ίσως πολλά.Μάλλον θα υπάρχουν και τέτοιοι χαρακτήρες.
Φυσικά δεν λείπει και ο έρωτας που θα αποτελέσει εύνασμα για κλειδώνισμα φιλίας και όχι μόνο,απροσδόκητων αποφάσεων ,αναθεωρήσεων,σκέψεων.Και πια κατάληξη θα έχουν?Έρωτας και φιλία?Αυτό θα το μάθετε στο τέλος ασχέτως εάν συγκλίνουν ή όχι με τις δικές σας πεποιθήσεις και αντιλήψεις περί αυτού.
Τελικά το να κάνεις φίλους είναι κάτι το απόλυτα φυσιολογικό.Το να τους κρατήσεις στη ζωή σου μέχρι τα βαθιά σου γεράματα είναι κάτι πολύ δύσκολο και απαιτητικό.