ΚΥΚΛΟΦΟΡΙΕΣ ΕΚΔΟΣΕΩΝ ΠΑΤΑΚΗ

ΦΩΤΙΑ ΣΤΑ ΣΑΒΒΑΤΟΠΑΧΑ (ΑΥΓΟΥΣΤΟΣ ΚΟΡΤΩ)

Μπορεί μια απλή σοκολάτα να κάνει θαύματα; Πόσο μαμόθρεφτος μπορεί να είναι ένας ενήλικας; Μπορούν τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης να προκαλέσουν διαταραχές και πώς αντιμετωπίζονται αυτές; Τι συμβαίνει όταν ένας αλλοπρόσαλλος συγγραφέας αρχίζει να ξεχνάει; Πόση οργή μπορούν να πυροδοτήσουν αριστουργήματα της παγκόσμιας τέχνης όταν τίθενται υπό την κρίση ανώνυμων σχολιαστών; Είναι η υψηλή μαγειρική το πρώτο βήμα για τον νευρικό κλονισμό; Κι είναι δυνατόν μια μακαρονάδα να σώσει μια σχέση; Αυτά και άλλα φλέγοντα ερωτήματα της καθημερινότητας απαντιούνται στην ανά χείρας συλλογή ευθυμογραφημάτων, που μας θυμίζει για μια ακόμα φορά ότι το γέλιο είναι το μόνο αντίδοτο στο σκοτάδι που μας περιβάλλει.

ΤΟ ΦΥΛΛΟ ΣΑΝ ΔΟΛΩΜΑ (ΧΛΟΗ ΚΟΛΥΡΗ)

Το βιβλίο αυτό γράφτηκε για να περιγράψει τη στροφή, το δεύτερο μισό του 20ού αιώνα, στη μελέτη του ανθρώπινου φύλου, και μάλιστα με το νέο όνομα gender, από ένα αντικείμενο επιστημονικής ή ψυχολογικής παρατήρησης σε ένα δεδομένο αυτογνωσίας και εξέλιξης. Όχι πια απέναντι, αλλά μέσα στο σώμα και στην ψυχή του καθενός, το φύλο δεν είναι πια απλά ένα σημαντικό θέμα, γίνεται το θέμα που βρίσκεται στη βάση όλων των διεκδικήσεων. Γιατί ανάμεσα στο αυστηρά διμερές φύλο (άνδρας - γυναίκα) και στη νέα αντίληψη για το πολλαπλό, ρέον ή και ανύπαρκτο φύλο μεσολαβεί ολόκληρος ο κόσμος με τα ανθρώπινα όντα να προσπαθούν να πλησιάσουν το ένα προς το άλλο δίνοντας για κάρτα εισόδου την ιδιαίτατη και βαθύτερη βάση του εαυτού τους και περιμένοντας ότι αυτή η κάρτα θα είναι έγκυρη και εν ισχύι.
Στο βιβλίο παρουσιάζονται όλες οι έγκυρες απόψεις από τη βιολογία, την πολιτική φιλοσοφία, από τα τρία κύματα του φεμινισμού και, τέλος, την ψυχανάλυση, κυρίως όμως τίθενται ερωτήματα που μέχρι τώρα καταπνίγονταν γιατί φαίνονταν άκαιρα, ανεπίτρεπτα ή επικίνδυνα. Διότι το φύλο έχει πάψει να είναι απλή θεωρία, έχει κατέβει στον δρόμο και διεκδικεί την εκ νέου συγκρότησή του, καθώς ακόμη μένει σκοτεινό αν στο μέλλον θα υποβαθμισθεί ή και θα εξαφανισθεί ή αντίθετα θα παραμείνει εσαεί το δόλωμα και το δέλεαρ για τη συνέχιση της ζωής όχι μόνο ως βιολογικής οντότητας, αλλά και ως στροφής και συμμετοχής του καθενός στον κόσμο και στους άλλους. (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)


ΜΕΡΕΣ ΕΓΚΑΤΑΛΕΙΨΗΣ (ΕΛΕΝΑ ΦΕΡΑΝΤΕ)

Μια γυναίκα, νέα ακόμη, ήρεμη και ικανοποιημένη απ' τη ζωή της, κάθε άλλο παρά αδρανής μέσα στον ασφαλή κύκλο της οικογένειας στο ωραίο τους σπίτι στο Τορίνο, εγκαταλείπεται ξαφνικά από τον σύζυγό της. Η Όλγα τότε βυθίζεται σε μια σκοτεινή, αρχέγονη άβυσσο. Μένοντας μόνη με δυο παιδιά κι έναν σκύλο, σημαδεμένη βαθιά από τον πόνο και την ταπείνωση, καταλήγει να στροβιλίζεται ανάμεσα στα φαντάσματα των παιδικών της χρόνων στη Νάπολη. Από τούτο το σημείο αρχίζει μια καταστροφική πτώση που κόβει την ανάσα, μια αφήγηση που αιχμαλωτίζει, παρασέρνοντας τον αναγνώστη στα μύχια βάθη της γυναικείας εμπειρίας.
Οι "Μέρες εγκατάλειψης" διαθέτουν τις εξάρσεις και τις αποχρώσεις της αρχαίας τραγωδίας, με μια δύναμη που πηγάζει κατευθείαν από τα μύχια της ψυχής, μολονότι πρόκειται για μια συνηθισμένη ιστορία, που ο ρυθμός της υπαγορεύεται από τη ζωή μιας απλής οικογένειας.

ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ ΤΩΝ ΚΑΤΟΠΤΡΩΝ (CHIROVICI E.O)

Πρίνστον, 1987: ο καταξιωμένος ψυχολόγος και καθηγητής Τζόζεφ Βίντερ δολοφονείται άγρια.
Νέα Υόρκη, 25 χρόνια μετά: ο λογοτεχνικός ατζέντης Πίτερ Κατς λαμβάνει ένα χειρόγραφο. Ή μήπως πρόκειται για ομολογία;
Σήμερα: τα μυστικά του "Βιβλίου των κατόπτρων" έρχονται στο φως και αποκαλύπτουν γιατί· οι αναμνήσεις είναι το πιο επικίνδυνο από όλα τα όπλα.
Η αλήθεια του ενός είναι τα ψέματα του άλλου...

ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΑΣΤΥΝΟΜΙΚΗΣ ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑΣ (ΓΙΑΝΝΗΣ ΜΑΡΗΣ ΚΑΙ ΑΛΛΟΙ)

Το πρώτο ελληνικό μυθιστόρημα με αστυνομική πλοκή ήταν το Έγκλημα του Ψυχικού (1927) του Παύλου Νιρβάνα, που όμως αποτελούσε παρωδία του είδους. Ο Νιρβάνας προσπάθησε ν' αναλύσει την κοινωνία του καιρού του, χρησιμοποιώντας ως ήρωες αστούς και ανθρώπους του λαού. Το 1938, η Ελένη Βλάχου δημοσίευσε στην Καθημερινή το μυθιστόρημα Το μυστικό της ζωής του Πέτρου Βερίνη, με θέμα τα μυστικά μιας αστικής οικογένειας στο Ψυχικό. Το 1952, ο Χρήστος Χαιρόπουλος δημοσίευσε στο Εμπρός τα Καλλιστεία του θανάτου, όπου καθρεφτιζόταν η αθηναϊκή κοινωνία της εποχής.
Το καλοκαίρι του 1953, ο Γιάννης Μαρής δημοσίευσε στο περιοδικό Οικογένεια το Έγκλημα στο Κολωνάκι. Ήρωας ήταν ο αστυνόμος Μπέκας, όνομα που έγινε θρυλικό στην αστυνομική λογοτεχνία. Ήταν η αρχή ενός λογοτεχνικού και ραδιοφωνικού ρεύματος που διήρκεσε είκοσι χρόνια, μέχρι την πτώση της δικτατορίας.
Η επιτυχία των αστυνομικών μυθιστορημάτων του Μαρή προκάλεσε την εμφάνιση κι άλλων συγγραφέων στο είδος. Πριν και μετά από τον θάνατό του (1979), παρατηρήθηκε μια κάμψη στη συγγραφή αστυνομικών έργων, αλλά στη συνέχεια νέοι άνθρωποι καλλιέργησαν το είδος, εμπνεόμενοι από τα λογοτεχνικά ρεύματα της Ευρώπης. Έτσι, η αστυνομική λογοτεχνία άρχισε να γίνεται πάλι επίκαιρη.
Σήμερα, στις αρχές του 21ου αιώνα, όλο και περισσότεροι συγγραφείς μπαίνουν στον χορό, γράφοντας αστυνομικά μυθιστορήματα. Οι συνθήκες στην Ελλάδα της παγκοσμιοποίησης και της διαπλοκής πολιτικών και επιχειρηματιών είναι ευνοϊκές όσο ποτέ, αφού στην Αθήνα, στη Θεσσαλονίκη και σε άλλες πόλεις βρίσκεται σε έξαρση το οργανωμένο έγκλημα

ΤΟ ΛΙΟΝΤΑΡΙ ΤΟΥ ΜΥΣΤΡΑ (HENEAGE JAMES)

Η ΡΩΜΑΪΚΗ ΑΥΤΟΚΡΑΤΟΡΙΑ ΔΕΝ ΕΠΕΣΕ ΠΟΤΕ, ΕΓΙΝΕ ΒΥΖΑΝΤΙΟ. ΕΝΑΣ ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΕΙΝΑΙ ΤΑΓΜΕΝΟΣ ΝΑ ΣΩΣΕΙ ΑΥΤΗ ΤΗΝ ΑΥΤΟΚΡΑΤΟΡΙΑ. ΑΥΤΗ ΕΙΝΑΙ Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟΥ...
Ο Λουκάς Μαγκόρις, απόγονος Άγγλων πριγκίπων, είναι άνθρωπος με σπάνιο ταλέντο για τον πόλεμο και για το εμπόριο. Σ' αυτόν πέφτει το βαρύ καθήκον της υπεράσπισης της χώρας του και του αγαπημένου του Μυστρά εναντίον των ασυγκράτητων οθωμανικών δυνάμεων.
Το Λιοντάρι του Μυστρά ανοίγει με τον θάνατο του Ταμερλάνου καθώς ετοιμάζεται να εισβάλει στην Κίνα των Μινγκ. Ο Μεχμέτ έχει απελευθερωθεί και κυβερνάει τα οθωμανικά εδάφη εν ονόματι του Ταμερλάνου, αλλά ο αδερφός του, ο Σουλεϊμάν, έχει εισβάλει στην Ανατολία, έχει καταλάβει την Μπούρσα κι έχει αναγκάσει τον Μεχμέτ να επιστρέψει στο οχυρό του στην Αμάσεια. Ο Σουλεϊμάν δείχνει τώρα έτοιμος να απειλήσει ξανά τη Βυζαντινή Αυτοκρατορία...
ΚΙΝΕΖΙΚΗ ΜΕΘΟΡΙΟΣ, ΧΕΙΜΩΝΑΣ 1405. Ο αετός του Ταμερλάνου βρισκόταν στον ουρανό και η λεοπάρδαλη τον στο χιόνι, ελεύθερα επιτέλους και τα δύο από τις αλυσίδες τους. Η γυναίκα επάνω στον πύργο δεν μπορούσε να τα δει. Ούτε οι Μογγόλοι στρατιώτες, που στριμώχνονταν γύρω από τις φωτιές τους· δεν μπορούσαν καν να δουν ο ένας τον άλλο εξαιτίας της χιονοθύελλας. Η ανάσα τους κρυστάλλιαζε στα γένια τους και οι φτυσιές τους είχαν γίνει πάγος όταν έφταναν στο χώμα. Δάχτυλα χεριών και ποδιών είχαν χαθεί στη διάρκεια της πορείας, ύστερα χέρια και πόδια. Άντρες είχαν ταξιδέψει με τα άλογά τους χωρίς μύτη για να μυρίζουν ή αυτιά για να ακούνε. [,..]
Η ορδή είχε ξεκινήσει από τη Σαμαρκάνδη σκυφτή, κόντρα σ' έναν ορμητικό άνεμο που φυσούσε από τη στέπα. Λικνίζονταν αργά στις σέλες τους, μαζεύοντας όση ζεστασιά μπορούσαν από τα ζώα τους, ελπίζοντας αυτή η περιπέτεια να είναι η τελευταία του Ταμερλάνου. Οι στρατηγοί του τον είχαν εκλιπαρήσει να μην ξεκινήσει για πόλεμο.

ΜΟΝΤΕΧΡΗΣΤΟ (SUTER MARTIN)

Όταν το Intercity ακινητοποιείται ξαφνικά, ο Γιόνας Μπραντ ούτε που μπορεί να διανοηθεί την περιπέτεια στην οποία θα μπλεχτεί. 
Έξω υπάρχει ένας νεκρός κι ο Μπραντ κινηματογραφεί με την κάμερά του τη βαριά ατμόσφαιρα που επικρατεί στην τραπεζαρία του τρένου και κάνει ερωτήσεις στους επιβάτες.
Δουλεύει ως βιντεοδημοσιογράφος, ονειρεύεται όμως να γίνει σκηνοθέτης και το πρότζεκτ που είχε ετοιμάσει, το Μοντεχρίστο, μια ιστορία προδοσίας, απογοήτευσης και όψιμης εκδίκησης, έχει όλα τα στοιχεία ενός μπλοκμπάστερ - αρκεί κάποιος να του δώσει την ευκαιρία να το πραγματοποιήσει. Όταν ερωτεύεται τη Μαρίνε Ρουίθ, τα όνειρα που είχε εγκαταλείψει μπαίνουν και πάλι σε πρώτο πλάνο. 
Τρεις μήνες αργότερα η μοίρα τού παίζει ένα παράξενο παιχνίδι: πέφτουν στα χέρια του δύο χαρτονομίσματα των εκατό φράγκων με τους ίδιους σειριακούς αριθμούς - γνήσια και τα δύο, όπως τον διαβεβαίωσαν άναυδοι οι υπάλληλοι της τράπεζας. Και αμέσως μετά κάποιοι μπαίνουν στο σπίτι του και το κάνουν άνω κάτω, ενώ ο ίδιος δέχεται επίθεση.
Ένα εξαιρετικό, επίκαιρο θρίλερ για τον κόσμο των τραπεζιτών, των χρηματιστών, των δημοσιογράφων και των πολιτικών από έναν μεγάλο συγγραφέα του καιρού μας.

ΚΑΘΕ ΜΕΡΑ ΑΛΛΟΣ (LEVITHAN DAVID)

 «Ξυπνάω. Πρέπει να καταλάβω ποιος άνθρωπος είμαι. Δεν είναι μόνο το σώμα - να ανοίξω τα μάτια μου και να ανακαλύψω αν η επιδερμίδα του χεριού μου είναι ανοιχτή ή σκούρα, αν τα μαλλιά μου είναι μακριά ή κοντά, αν είμαι χοντρός ή λεπτή, αγόρι ή κορίτσι, αν το δέρμα μου έχει ουλές ή είναι απαλό. Αν ξυπνάς κάθε πρωί μέσα σε καινούριο σώμα, είναι πολύ εύκολο να προσαρμοστείς σ' αυτό. Από την άλλη, όμως, μπορεί να είναι δύσκολο να κατανοήσεις τον τρόπο ζωής κι όλα όσα συνοδεύουν το σώμα. Κάθε μέρα είμαι και κάποιος άλλος. Είμαι ο εαυτός μου -ξέρω ότι είμαι ο εαυτός μου- αλλά είμαι και κάποιος άλλος. Πάντα έτσι ήταν.
Σήμερα είμαι ο Τζάστιν. Με κάποιον τρόπο το ξέρω αυτό -το όνομά μου είναι Τζάστιν- και ταυτόχρονα ξέρω ότι δεν είμαι στ' αλήθεια ο Τζάστιν αλλά δανείζομαι τη ζωή του για μία μέρα μόνο».

Ονομάζεται Α. Κάθε πρωί ξυπνάει στο σώμα και στη ζωή ενός διαφορετικού ανθρώπου. Ποτέ δεν ξέρει από πριν ποιο θα είναι το άτομο μέσα στο οποίο θα βρεθεί. Αν θα είναι αγόρι ή κορίτσι, λευκός ή μελαμψή, χαρούμενος ή θυμωμένη. Το έχει αποδεχτεί όμως, έχει ορίσει μάλιστα και τους κανόνες: δε δένεται πολύ, μένει διακριτικά στη ζωή των άλλων και δεν ανακατεύεται στην καθημερινότητα που μοιράζεται για μία μόνο μέρα. Ώσπου ένα πρωί ξυπνάει στο σώμα του Τζάστιν και γνωρίζει την κοπέλα του, τη Ριάννον. Τότε νιώθει ότι βρήκε επιτέλους κάποιον με τον οποίο θέλει να είναι μαζί. Κάθε μέρα.
Ένα υπέροχο βιβλίο που θα μιλήσει στην καρδιά κάθε εφήβου που ψάχνει μια αγάπη κι ένα σώμα για να τη μοιραστεί. Κάθε μέρα άλλο σώμα. Κάθε μέρα άλλη ζωή. Κάθε μέρα αναζητά το ίδιο κορίτσι.

ΜΙΛΩΝΤΑΣ ΣΤΗΝ ΑΘΗΝΑ ΓΙΑ ΤΟ ΧΑΟΣ ΚΑΙ ΤΗΝ ΠΟΛΥΠΛΟΚΟΤΗΤΑ (ΜΙΧΑΗΛΙΔΗΣ ΤΕΥΚΡΟΣ,ΜΠΟΥΝΤΗΣ ΤΑΣΟΣ)

Μια ξαφνική, απροσδόκητη βροχή ματαιώνει τα εκδρομικά σχέδια της Αθηνάς, κλονίζοντας την εμπιστοσύνη της προς τα μετεωρολογικά δελτία. Ο κύριος Αρχιμήδης, γείτονάς της, καθηγητής μαθηματικών στο πανεπιστήμιο, αναλαμβάνει να της εξηγήσει τις δυσκολίες στην πρόγνωση του καιρού εντάσσοντας το κλίμα σε μια γενικότερη κατηγορία φαινομένων που χαρακτηρίζονται ως χαοτικά. Εγκαινιάζεται έτσι μια σειρά συναντήσεων στη διάρκεια των οποίων η νεαρή μαθήτρια μυείται στα μυστικά της πολυπλοκότητας, ενός σχετικά νέου γνωστικού αντικειμένου που συνδυάζει τα μαθηματικά με τις φυσικές και κοινωνικές επιστήμες σε μια προσπάθεια να ερμηνεύσει φαινόμενα που η παραδοσιακή σοφία δυσκολεύεται να διερευνήσει. Κουβεντιάζοντας με τον ηλικιωμένο καθηγητή, η Αθηνά και οι φίλες της θα έρθουν σε επαφή με έννοιες όπως η αυτοομοιότητα, τα φράκταλ, οι κλασματικές διαστάσεις, οι παράξενοι ελκυστές και θα καταλάβουν πώς όλα αυτά εμπλέκονται στη λειτουργία του σώματός μας, στην ανάπτυξη των φυτών, στον σχηματισμό των ακτογραμμών, στη μορφή των νεφών. Θα διαπιστώσουν πώς εξωτικά ονόματα όπως το σύνολο Mandelbrot, η χιονονιφάδα vonKoch, η καμπύλη του Hilbert και η σκόνη του Cantor δεν αντιπροσωπεύουν μόνο σχήματα απαράμιλλης αισθητικής αλλά σχετίζονται με τη συμπίεση, τη διάδοση και τη βελτίωση των εικόνων, με τη δημιουργίακινηματογραφικών εφέ, μέχρι και με την πρόληψη σοβαρών ασθενειών