<<Έχουμε πολύ δρόμο μέχρι να εξαλείψουμε τον ρατσισμό στην Αμερική>> αναφέρει σε μία συνέντευξή του ο γνωστός σταρ Τζόρτζ Κλούνει που διάβασα πρόσφατα.Και έρχεται και το βιβλίο της Picoult που απεικονίζει το ρατσισμό από την πλευρά μιάς λευκής.Ένα ευαίσθητο θέμα και συνάμα σκληρό που εξακολουθεί να υπάρχει, δυστυχώς, στον πολιτισμό μας όπου η κοινωνία δεν έχει γεφυρώσει με επιτυχία αυτά τα κενά και να περιορίσει το χάσμα.Και παρά την ανάπτυξη της επιστήμης,παρά τη διάδοση της γνώσης,παρά τις διακηρύξεις και τους αγώνες για σεβασμό των ανθρωπίνων δικαιωμάτων,αναβιώνουν φαινόμενα ρατσισμού ,που αμαυρώνουν τον πολιτισμό μας και τον γυρνούν πολλά χρόνια πίσω.
Στο συγκεκριμένο βιβλίο βλέπουμε τον ρατσισμό από τρεις οπτικές γωνίες.Η ιστορία κινείται ανάμεσα στην Ρουθ Αφρικανή νοσοκόμα,την συνήγορο λευκή Κένεντυ και τον νεοναζί πατέρα Τέρκ με δικά τους κεφάλαια στο α΄πρόσωπο.Η συγγραφέας αναπτύσσει όλους τους χαρακτήρες με αναδρομές(κυρίως για τον βίο του Τέρκ αποκαλύπτοντας την ανατροφή του και την ζωή του) και τρέχουσες αφηγήσεις.Ανεπτυγμένοι και πολύπλευροι χαρακτήρες που φέρνουν διαφορετικές προοπτικές για τον αγώνα τους.Η Ρουθ προσπαθεί να συνυπάρξει σε μία λευκή κοινωνία,ο Τέρκ που πιστεύει στο κίνημα ανωτερότητας- υπεροχής και η Κέννεντυ που έχει το λευκό προνόμιο και δεν το συνειδητοποιεί μέχρι την υπόθεση.Χαρακτήρες που έρχονται στιγμές όπου κάνουν μικρά πράγματα και που έχουν μεγάλες επιπτώσεις σε άλλους.Δύο όψεις των λευκών και των μαύρων.Περιγραφές,σκέψεις εκτυλίσσονται με ανελέητο τρόπο και καταγράφονται μεγάλες αλήθειες.Συγχαρητήρια στην συγγραφέα που έθιξε ένα τόσο λεπτό θέμα ασχέτως την ανταπόκριση που θα έχει στον καθένα μας και ποιους προβληματισμούς θα επιφέρει .Και προσωπικά εγώ ποτέ δεν σκέφθηκα τον ρατσισμό με τον όρο ενεργητικό – παθητικό,πράγμα που με βάζει σε σκέψεις.
Τελικά ο ρατσισμός(ο κάθε μορφής,φυλετικός,ιδεολογικός,κοινωνικός κ,α) φαίνεται να είναι βαθιά ριζωμένος στον εγκέφαλο και επομένως το συμπέρασμα για όλους μας,μία άμεση και καθολική καταδίκη ρατσιστικών θεωριών και πρακτικών όποια μορφή και αν έχουν.
ΠΕΡΙΛΗΨΗ
Η Αφροαμερικανή Ρουθ Τζέφερσον εργάζεται ως μαία στο νοσοκομείο του Κονέκτικατ, με πολλά χρόνια εμπειρίας. Κατά τη διάρκεια της βάρδιας της, ξεκινά μια εξέταση ρουτίνας σε ένα νεογέννητο, όμως λίγα λεπτά αργότερα μαθαίνει ότι της έχουν απαγορεύσει να αγγίξει το μωρό έπειτα από εντολή των γονιών του, που είναι ακόλουθοι του Κινήματος της Λευκής Δύναμης. Το νοσοκομείο σέβεται την επιθυμία τους και την απομακρύνει. Ωστόσο, την επόμενη μέρα το μωρό παθαίνει ανακοπή την ώρα που η Ρουθ βρίσκεται μόνη μαζί του.
Οι γονείς την κατηγορούν για τον φόνο του παιδιού τους. Η Κένεντι Μακουάρι, μια λευκή δικηγόρος, αναλαμβάνει την υπόθεσή της, αλλά της δίνει μια αναπάντεχη συμβουλή: επιμένει ότι οποιαδήποτε αναφορά σε ρατσιστικά ζητήματα δεν πρόκειται να τη βοηθήσει. Η Ρουθ, από την άλλη, προσπαθεί να διατηρήσει τις ισορροπίες στη ζωή της για την οικογένειά της –ειδικά για τον έφηβο γιο της –, αφού η υπόθεσή της γίνεται το επόμενο «καυτό» θέμα στα Μέσα. Καθώς η δίκη προχωρά, η Ρουθ και η Κένεντι προσπαθούν να κερδίσουν η μια την εμπιστοσύνη της άλλης και στο τέλος συνειδητοποιούν ότι όλα όσα έχουν μάθει να πιστεύουν για τους άλλους –και για τους εαυτούς τους– ίσως και να είναι λάθος.
Στο συγκεκριμένο βιβλίο βλέπουμε τον ρατσισμό από τρεις οπτικές γωνίες.Η ιστορία κινείται ανάμεσα στην Ρουθ Αφρικανή νοσοκόμα,την συνήγορο λευκή Κένεντυ και τον νεοναζί πατέρα Τέρκ με δικά τους κεφάλαια στο α΄πρόσωπο.Η συγγραφέας αναπτύσσει όλους τους χαρακτήρες με αναδρομές(κυρίως για τον βίο του Τέρκ αποκαλύπτοντας την ανατροφή του και την ζωή του) και τρέχουσες αφηγήσεις.Ανεπτυγμένοι και πολύπλευροι χαρακτήρες που φέρνουν διαφορετικές προοπτικές για τον αγώνα τους.Η Ρουθ προσπαθεί να συνυπάρξει σε μία λευκή κοινωνία,ο Τέρκ που πιστεύει στο κίνημα ανωτερότητας- υπεροχής και η Κέννεντυ που έχει το λευκό προνόμιο και δεν το συνειδητοποιεί μέχρι την υπόθεση.Χαρακτήρες που έρχονται στιγμές όπου κάνουν μικρά πράγματα και που έχουν μεγάλες επιπτώσεις σε άλλους.Δύο όψεις των λευκών και των μαύρων.Περιγραφές,σκέψεις εκτυλίσσονται με ανελέητο τρόπο και καταγράφονται μεγάλες αλήθειες.Συγχαρητήρια στην συγγραφέα που έθιξε ένα τόσο λεπτό θέμα ασχέτως την ανταπόκριση που θα έχει στον καθένα μας και ποιους προβληματισμούς θα επιφέρει .Και προσωπικά εγώ ποτέ δεν σκέφθηκα τον ρατσισμό με τον όρο ενεργητικό – παθητικό,πράγμα που με βάζει σε σκέψεις.
Τελικά ο ρατσισμός(ο κάθε μορφής,φυλετικός,ιδεολογικός,κοινωνικός κ,α) φαίνεται να είναι βαθιά ριζωμένος στον εγκέφαλο και επομένως το συμπέρασμα για όλους μας,μία άμεση και καθολική καταδίκη ρατσιστικών θεωριών και πρακτικών όποια μορφή και αν έχουν.
ΠΕΡΙΛΗΨΗ
Η Αφροαμερικανή Ρουθ Τζέφερσον εργάζεται ως μαία στο νοσοκομείο του Κονέκτικατ, με πολλά χρόνια εμπειρίας. Κατά τη διάρκεια της βάρδιας της, ξεκινά μια εξέταση ρουτίνας σε ένα νεογέννητο, όμως λίγα λεπτά αργότερα μαθαίνει ότι της έχουν απαγορεύσει να αγγίξει το μωρό έπειτα από εντολή των γονιών του, που είναι ακόλουθοι του Κινήματος της Λευκής Δύναμης. Το νοσοκομείο σέβεται την επιθυμία τους και την απομακρύνει. Ωστόσο, την επόμενη μέρα το μωρό παθαίνει ανακοπή την ώρα που η Ρουθ βρίσκεται μόνη μαζί του.
Οι γονείς την κατηγορούν για τον φόνο του παιδιού τους. Η Κένεντι Μακουάρι, μια λευκή δικηγόρος, αναλαμβάνει την υπόθεσή της, αλλά της δίνει μια αναπάντεχη συμβουλή: επιμένει ότι οποιαδήποτε αναφορά σε ρατσιστικά ζητήματα δεν πρόκειται να τη βοηθήσει. Η Ρουθ, από την άλλη, προσπαθεί να διατηρήσει τις ισορροπίες στη ζωή της για την οικογένειά της –ειδικά για τον έφηβο γιο της –, αφού η υπόθεσή της γίνεται το επόμενο «καυτό» θέμα στα Μέσα. Καθώς η δίκη προχωρά, η Ρουθ και η Κένεντι προσπαθούν να κερδίσουν η μια την εμπιστοσύνη της άλλης και στο τέλος συνειδητοποιούν ότι όλα όσα έχουν μάθει να πιστεύουν για τους άλλους –και για τους εαυτούς τους– ίσως και να είναι λάθος.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου