ΑΛΗΘΙΝΟΙ ΚΑΙ ΟΝΕΙΡΟΠΟΛΟΙ - ΓΙΑΝΝΗΣ ΓΡΗΓΟΡΑΚΗΣ - ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΚΕΔΡΟΣ

ΑΛΗΘΙΝΟΙ! Μια γενιά ενός αίώνα περίπου με την ιστορία τους που δίνεται μ’έναν όμορφο αφηγηματικό τρόπο.Ονειροπόλοι?Και ποιος δεν είναι?
Μία αφήγηση που εναλλάσσεται το παρόν με το παρελθόν (όπου κυριαρχεί).Καλοδουλεμένη και προσχεδιασμένη όμορφα η ιστορία όπου η χρήση της γλώσσας είναι άριστη και οι χαρακτήρες ξεχωριστοί,ζωντανοί και δομημένοι όπως πρέπει.Ιστορικά,κοινωνικά,επαγγελματικά γεγονότα τρέχουν κατά την ροή της πλοκής.Σχέσεις ανθρώπων,όνειρα,συναισθήματα,έρωτες και κάποιες ενδόμυχες σκέψεις στον ψυχικό κόσμο  αποκομίζει ο αναγνώστης.Βέβαια γίνεται και μεγάλη αναφορά για τα κρασιά και τους αμπελώνες και την λειτουργία τους.Αυτό ίσως κουράσει αρκετούς και ειδικά όσοι δεν είναι γνώστες,γιατί γίνεται μεγάλη ανάλυση που κατά την γνώμη μου δεν χρειάζεται.Παρ’όλα αυτά είναι μία όμορφη ιστορία που μαθαίνεις αρκετά και αποκτάς γνώσεις και μερικές σκέψεις τις επεξεργάζεσαι.

ΠΕΡΙΛΗΨΗ

νήμη: Μέσα δεκαετίας του 1920. Ο αμπελουργός Λέων Αληθινός έχει ένα όραμα ζωής. Να φτιάξει ένα οινοποιείο στη Μαντίνεια της Αρκαδίας. Η οικονομική κρίση όμως του 1929 βάζει φρένο στα σχέδιά του. Ο γιος του Άγγελος θα θελήσει να πραγματοποιήσει το όραμα του πατέρα του, αλλά ξεσπά ο πόλεμος και ακολουθεί η περίοδος της Κατοχής.

Μεσαίο πλάνο - μακρινή μνήμη: Ο εγγονός του Λέοντα, Διόνυσος, είναι αυτός που θα υλοποιήσει το όνειρο της οικογένειας ύστερα από πενήντα χρόνια. Το κτήμα Διόνυσος Αληθινός γνωρίζει διεθνή αναγνώριση.

Κοντινό πλάνο - καθαρή μνήμη: Αρχές του 21ου αιώνα η επιχείρηση καταρρέει από αστάθμητους παράγοντες. Οι τελευταίοι απόγονοι της οικογένειας φαντάζουν χαμένοι μέσα στα προσωπικά τους αδιέξοδα. Ενώ ο Διόνυσος ζει τις τελευταίες αναλαμπές της ζωής του, εμφανίζεται στην περιοχή ο Κάρλο, που κάνει μεταπτυχιακό στην Ιστορία. Αναζητά μαρτυρίες για Ιταλούς στρατιώτες που πολέμησαν στα βουνά της Αρκαδίας στο πλευρό της Αντίστασης, μετά τη συνθηκολόγηση της Ιταλίας τον Σεπτέμβρη του 1943. Η αναζήτησή του διασταυρώνεται με την οικογένεια Αληθινού.

Ένα μυθιστόρημα που διαπερνά τον άνθρωπο μέχρι τα βάθη της ύπαρξής του, όπου γεννιέται ο προσωπικός του χρόνος - το φύλο και η ταυτότητά του -, αλλά και η μοίρα του, που παρασύρεται από τα γυρίσματα της Ιστορίας.

ΜΙΑ ΣΤΑΛΑ ΟΥΡΑΝΟΣ - ΒΑΛΙΑ ΓΥΦΤΟΔΗΜΟΥ - ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΛΙΒΑΝΗ

Η συγγραφέας θέλει να τονίσει μάλλον,ότι στο τέλος μιάς δύσκολης και ταλαίπωρης ζωής θα υπάρξει στον ορίζοντα ένα φως.Η υπόθεση του βιβλίου είναι μια μελοδραματική ιστορία και ξεπερασμένη που μου θύμισε παλιές τούρκικες ταινίες και ίσως να έχει επηρεασθεί κατά ένα μέρος από αυτές. (Σήμερα σε πολλούς μπορεί να φαίνονται αστεία ή γελοία , μη ξεχνάμε όμως πως σίγουρα τις έβλεπαν οι γονείς μας , πολύς κόσμος έκλαψε με αυτές) Κακουχίες,ταλαιπωρίες,δυστυχίες,ζήλιες,έρωτες,συνωμοσίες,απληστίες και πολλά άλλα συναφή.Το θεωρώ ότι είναι ένα πολύ απλό βιβλίο με μία χιλιοειπωμένη ιστορία όπου,κυρίως,οι δύο πρωταγωνίστριες περνούν τα πάνδεινα και όλα τα κακά της μοίρας με μία απλή γραφή και τεχνική,πιο απλή δεν γίνεται.Ίσως όμως πρέπει να αναρωτηθούμε κατά πόσο συμμετέχει ο ψυχισμός ; Τελικά μήπως η αφήγηση είναι παράσταση; Είναι τυχαίο που σε όλους μας αρέσουν τα παραμύθια, απ’ τον πιο μικρό μέχρι τον πιο μεγάλο;Σίγουρα θα έχει το δικό του αναγνωστικό κοινό,απλά εμένα δεν μ’εκφράζει.Τώρα θα μπορούσε να πει κάποιος γιατί το διάβασες αφού δεν σου άρεσε.Και θα απαντήσω γιατί δεν αφήνω ποτέ ένα βιβλίο στην μέση,εφόσον το έχω ξεκινήσει(το σκέφτομαι όμως για το μέλλον).

ΠΕΡΙΛΗΨΗ

Φιλιώ, Στέφανος, Αλέξανδρος, Αγνή: Τέσσερα πρόσωπα που η μοίρα τα χτυπά αλύπητα, στερώντας τους και τις πιο μικρές, αυτονόητες καθημερινές χαρές. 
Κι ενώ οι τρεις πρώτοι αφήνονται έρμαια στα χέρια της, να τους παρασύρει και να οδηγήσει τη ζωή τους όπου εκείνη επιθυμεί, η Αγνή τολμά να αντισταθεί και να πολεμήσει ενάντια στη μοίρα, διεκδικώντας το δικαίωμά της στην ευτυχία. 
Ο δρόμος της δε θα είναι εύκολος. Πολλές φορές θα λυγίσει και θα νιώσει ότι χάνει τη μάχη... για να κερδίσει μια στάλα ουρανό. Στο τέλος όμως θα λάβει το μεγαλύτερο δώρο που μπορεί να προσφέρει ο θεός στον άνθρωπο: την ίδια τη ζωή! (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)

ΝΕΕΣ ΚΑΙ ΠΑΛΙΕΣ ΚΥΚΛΟΦΟΡΙΕΣ ΕΚΔΟΣΕΩΝ ΔΙΟΠΤΡΑ

1. ΤΟ ΠΑΛΤΟ ΜΟΥ ,ΜΑΜΑ (ΡΕΑ ΒΙΤΑΛΗ)

    Τον συμπόνεσα τον Βασίλη «μου». Γεννήθηκε τη δεκαετία του ΄60. Στάθηκα μέσα του από τη γέννησή του. Είδα την απουσιοπαρουσία του πατέρα του να σκάβει έλλειψη και η έλλειψη να γραπώνεται από εξάρτηση. Κάποτε έγινε ναρκομανής. Τον είδα να πονάει, να αγωνιά, να αναζητά, να εκπλιπαρεί, να χαμηλώνει, να ψευτοψηλώνει, να πέφτει, να τσακίζεται, να εξευτελίζεται, να δικάζεται, να αντέχει και να μην αντέχει. Δεν άφησε συναίσθημα να μην το γευτεί.

Είδα ούτε ξέρω πόσες απόπειρες αυτοκτονίας του μέχρι εκείνη, τη σημαδιακή, που πέρασε στις εφημερίδες της εποχής. Χώθηκα μαζί του στο ασθενοφόρο, δίπλα στη μάνα του που κρατούσε στα χέρια της ένα πανάκριβο παλτό, με γούνα από κάστορα στον γιακά του. Ο Βασίλης-Βασιλάκης, ειδική περίπτωση. Όσο τσαλακωμένα τα μέσα του τόσο ατσαλάκωτος παρουσιαζόταν. Η επιτομή του στιλ. Τον μελέτησα γυμνό αλλά και με την πανοπλία του. Δεν είναι αθώα υπόθεση τα ρούχα των ανθρώπων.

Είδα και την εποχή του. Είδα την Αθήνα της αντιπαροχής, την Ερμού να παραδίδει τα σκήπτρα στο Κολωνάκι. Περπάτησα την πλατεία του, αγόρασα Lacoste, πέρασα και από του Μπίλι Μπο για να χαζέψω τη γοητεία του. Είδα και τη Μύκονο ως εναλλακτικό νησί, όπου το πλοίο παρέδιδε τον κόσμο σε λάντζα και οι λίγοι τουρίστες κοιμόντουσαν σε ταράτσες. Έζησα μαζί του την Αλλαγή, τον πράσινο ήλιο του ΠΑΣΟΚ, είδα και τον Κουτσόγιωργα να πεθαίνει. Αυριανισμό, αυτοκρατορία Κοσκωτά. Ξεφύλλισα το Κλικ. Έφτασα μέχρι τις χαρές! Πήραμε την Ολυμπιάδα!

Ο Βασίλης-Βασιλάκης άκουσε τα νέα στο κρατητήριο της Ασφάλειας. Αλλά κι εμείς, τώρα που το σκέφτομαι, μπήκαμε σε ένα «κελί». Τζούφιας ευημερίας, ακοπίαστης. Εν δυνάμει «ναρκομανείς». Εξαρτημένοι της κατανάλωσης. Δίπλα στον Βασίλη…