Η ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ - ΦΙΛΟΜΗΛΑ ΛΑΠΑΤΑ - ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΨΥΧΟΓΙΟΣ

Τη βιογραφία μια εποχής και μιας κοινωνίας βασισμένα σ’αληθινά γεγονότα και στολισμένη με μυθοπλασία επιχειρεί κατά ένα λόγο στο βιβλίο ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ η κυρία Λαπατά,την οποία γνώρισα λογοτεχνικά από τα προηγούμενά της βιβλία και που είναι μία συγγραφέας που γνωρίζει από γραφή,ξέρει να χειρίζεται την Ελληνική γλώσσα με στρωτό λόγο,εκφραστικότητα και περιγραφές με τρόπο ανάγλυφο που νομίζει ο κάθε αναγνώστης ότι έχει ενταχθεί στην κοινωνία της εποχής του κάθε βιβλίου της με την αντίστοιχη πλοκή.
Είναι ένα πολύ καλογραμμένο βιβλίο που δεν κουράζει και με ιστορικά στοιχεία βέβαια που απαρτίζουν σχεδόν όλα τα λογοτεχνικά έργα της συγγραφέως.Ο χρόνος που επέλεξε να μεταφέρει την ιστορία της είναι η προεπαναστατική περίοδος 1790-1839 όπου μας ξεναγεί μέσω της πλοκής που αναπτύσσεται κλιμακωτά.Εκείνο που μ’αρέσει είναι ότι κτίζει με ακρίβεια το κοινωνικό – ιστορικό περίγυρο μέσα στο οποίο εξαπλώνει την ιστορία.Η διαμόρφωση των χαρακτήρων είναι ολοκληρωμένη καθώς επίσης και το στήσιμο των χώρων όπου κινούνται οι ήρωες.Ήρωες καθημερινοί εκείνης της εποχής με τις συνηθισμένες  έγνοιες,τις μικροχαρές ,με τις αντιλήψεις ακόμη και με τα παραστρατήματα και με τα καμώματα αλλά και τον πατριωτισμό τους.
Ένα ταξίδι λοιπόν σε τόπους και χρόνους καθιερώνοντας σαν κατεύθυνση την ίδια την ζωή και με δύο ηρωίδες συμβολικές (όπως αναφέρει και η ίδια σε δημοσίευσή της )όπου ζουν σε μία Αθήνα παρουσίαζοντας το σκίτσο της άψογα.Υπάρχουν και οι δευτερεύοντες ήρωες με τις ιστορίες τους που είναι εξίσου σημαντικές και που αναπτύσσονται παράλληλα και που κάποιες θα μπορούσαν απομωνωμένες να θεωρηθούν αυτοτελείς.Όμως έτσι όπως είναι τοποθετημένες βοηθούν την δημιουργία της ατμόσφαιρας και γίνονται αφετηρίες πολλές αναλόγως των ηρώων με τα πάθη,τις χαρές,τις περιπέτειές τους.
Μπορούμε όμως να πούμε ότι η νοητή ευθεία γραμμή,εξ’αιτίας των πληγών που είναι χαραγμένες βαθιά,είναι η εκδίκηση σαν υποχρέωση δικαιοσύνης για τον εαυτό μας ή ίσως και ως τιμωρία του.

ΠΕΡΙΛΗΨΗ


Μια γυναίκα, κόρη οικογένειας επιφανών αγωνιστών της Επανάστασης του 1821, επιστρέφει στην Αθήνα του 1836, έπειτα από αναγκαστική εικοσαετή απομάκρυνση απ’ την Ελλάδα. Μια Ελληνίδα με προφίλ για μενταγιόν, η οποία δεν αγαπήθηκε όσο της άξιζε στην πατρίδα της και γι’ αυτό στα μάτια της κρύβει τον πόνο της γυναίκας που της έκλεψαν την εφηβεία, επιστρέφει για να διεκδικήσει πίσω τον εαυτό της, για να εκδικηθεί όσους τη στέρησαν την ταυτότητά της, για να μπορέσει να ζήσει. 

Βαθιές πληγές και ανοιχτοί λογαριασμοί προκαλούνται από μια θυσία η οποία κατέληξε σε έναν απαγορευμένο έρωτα, που σημάδεψε τη ζωή μιας αρχοντικής οικογένειας κατά τη διάρκεια των προεπαναστατικών χρόνων στην Αθήνα. Ατμοσφαιρικές καταστάσεις, μυστήρια και γρίφοι της ανθρώπινης ύπαρξης κυριαρχούν σε ένα κοινωνικό περιβάλλον όπου η παρουσία του άντρα βαραίνει ασφυκτικά. Εκδίκηση, συγχώρεση και λύτρωση γεννούν έντονα συναισθήματα στους ήρωες αυτής της κοινωνικής τοιχογραφίας. Ως προϊόν ιστορικής έρευνας, καταγράφεται μια λεπτομερέστατη περιγραφή της καθημερινής αθηναϊκής ζωής, με ανάλυση χαρακτήρων και επιμέρους ιστορίες που δένουν με την κεντρική ιστορία και πλουτίζουν την πλοκή. Έρωτες, πόλεμοι, πολιτική, σχέσεις Ελλήνων και Τούρκων, οθωμανική εξουσία συνθέτουν τον μύθο του αφηγήματος.