Την συγγραφέα την γνώρισα μέσα από δύο προηγούμενα έργα της και με εντυπωσίασε ο ευκατάληπτος και κατανοητός λόγος της και με το χιούμορ που την διακατέχει.Προσεγμένο βιβλίο με χαρακτήρες που σκιαγραφούνται άψογα και που δίνουν τον καλύτερο εαυτό τους και που θα ήταν άμεσα αντιληπτό εάν τους βλέπαμε σε ταινεία.
Η αφήγηση είναι ρεαλιστική και γεμάτη από γεγονότα που ξεκινούν από το 1950 και φθάνουν μέχρι το 2010.Μια σειρά από διάφορες καταστάσεις μέσα σ’έναν κλειστό κοινωνικό περίγυρο όπου κυριαρχούν ήθη,έθιμα,μεροληψίες,ψεύδη,πάθη,σφάλματα και πολλά άλλα εκείνης της εποχής και οι επιπτώσεις που δημιουργούνται εξ’αιτίας χειρισμών.
Βασικοί ήρωες οι γυναίκες αναλόγως γενιάς που κινούνται σε αντίθετους κόσμους και που έχουν υποστεί αδικίες,εκμετάλλευση,υποταγή αντιστοίχως με τις ζωές τους που ακολουθούν είτε ηθελημένα είτε από ανάγκη.Άραγε θα επέλθει η λύτρωση για ορισμένους?
Θα το χαρακτήριζα κοινωνικό-αισθηματικό βιβλίο αν και περίμενα,ειλικρινά,να αισθανθώ το χιούμορ της,όμως δεν συνάδει με την πλοκή της ιστορίας που είναι διαφορετικού βεληνεκούς από άλλα έργα της.Μια αλλαγή ρότας λοιπόν από την συγγραφέα.Αξίζει να το διαβάσετε και να συμπορευθείτε μαζί με την συγγραφέα αλλά και τους χαρακτήρες μέσα στον κλοιό της πλοκής και των συναισθημάτων που αποκομίζει ο καθένας μας.
ΠΕΡΙΛΗΨΗ
Θεσσαλονίκη, Οκτώβριος 2010.
Μια διαθήκη, μια αναπάντεχη κληρονομιά, ένα χαμένο παιδί και η ατέρμονη αναζήτησή του.
Ερμιόνη, Ευγενία, Δάφνη.
Μητέρα, κόρη, εγγονή. Τρεις γυναίκες που δεν μπόρεσαν να αλλάξουν τη μοίρα τους.
Σε δρόμους παράλληλους, ένας μοναχικός συγγραφέας που μετουσίωσε τις απώλειες της ζωής του σε έμπνευση και έγινε διάσημος σε όλο τον κόσμο.
Μια τραγική ιστορία που αρχίζει το 1950, σ' ένα χωριό στο Δέλτα του Αλιάκμονα, με τον θάνατο μιας νέας γυναίκας πάνω στα γινωμένα στάχυα των απέραντων χωραφιών του άντρα της, ενός απ' τους τελευταίους εναπομείναντες τσιφλικάδες. Μια πορεία που τελειώνει στο ίδιο μέρος, εβδομήντα χρόνια αργότερα, οδηγώντας στη δικαίωση και τη λύτρωση.
Στο προσκήνιο η Ειρήνη, η κληρονόμος, θα συνθέσει τα κομμάτια της ζωής των τριών γυναικών και όσων βρέθηκαν δίπλα τους, αποκαλύπτοντας, μέσα απ' αυτές, την ιστορία της μεταπολεμικής Ελλάδας, όπου η φτώχεια, η υπερπόντια μετανάστευση, η βία πάνω στον αδύναμο και η ατιμωρησία του ισχυρού δείχνουν να είναι κυρίαρχες στο μεγαλύτερο κομμάτι της κοινωνίας.
Οι ηρωίδες πονούν, αγωνιούν, παλεύουν, ερωτεύονται, μα κυρίως ελπίζουν πως μέσα από τις στάχτες της ζωής τους θ' ανακαλύψουν το δικό τους παράθυρο στο φως, ακριβώς όπως η Ελλάδα, μέσα απ' τον όλεθρο του πολέμου και τα συντρίμμια του Εμφυλίου, βρήκε τον δρόμο προς το μέλλον, ένα μέλλον που επιφυλάσσει ποιος ξέρει τι άραγε... Ίσως έναν νέο όλεθρο... Ίσως ένα παράθυρο προς την ελπίδα..
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου