ΑΛΛΑΓΗ ΦΡΟΥΡΑΣ - ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΒΛΑΧΟΣ - ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΚΕΔΡΟΣ

 

Το βιβλίο αυτό θα έλεγε κανείς πως είναι αστυνομικό μυθιστόρημα,καθώς η ιστορία του ξεκινάει με έναν φόνο.

Βαδίζοντας όμως στις σελίδες του, διαπιστώνεις ότι είναι ένα βιβλίο με φιλοσοφικές προεκτάσεις,με τροφή της ψυχής και της σκέψης.

Ξεκινάει με τον θάνατο του Ιακώβου,ενός πανεπιστημιακού καθηγητή και ακολουθώντας την ροή μαθαίνουμε επίσης για την Κοινωνία των Μεταφραστών και τι ακριβώς πρεσβεύει η ομάδα αυτή.

Γνωρίζουμε και τους υπόλοιπους ήρωες τους οποίους θα μπορούσαμε εύλογα να χαρακτηρίσουμε, ως ιδεολόγους,ονειροπόλους,εραστές του πνεύματος και της ελευθερίας του ατόμου.

Τα οράματα για ελεύθερη ψυχή και βούληση είναι πολύ όμορφα για να βγαίνουν αληθινά,καθώς μεγαλώνοντας μας επιβάλλονται κατά κάποιον τρόπο άλλοι ρυθμοί  και κανόνες στην ζωή μας καθώς και άλλες προτεραιότητες όπως το χρήμα και η εξουσία  τα οποία  δεν είναι καθόλου αμελητέα.

Η "παρέα "όλοι νεαροί φοιτητές γνωρίζεται στο Παρίσι . Δένονται μεταξύ τους ακολουθώντας την εποχή και τις ιδέες του Μάη του 68 για ελεύθερη σκέψη του πνεύματος μαγεύονται,επιθυμούν να τις υλοποιήσουν και να τις κατακτήσουν.

Και φυσικά δεν θα μπορούσε να λείπει ο Έρωτας σε όλες του τις μορφές, μια αγνή,αμόλυντη και αθώα αγάπη που όμως θα έχει τραγικό τέλος.

Ο αστυνομικός που αναλαμβάνει να ξεδιαλύνει τον θάνατο του καθηγητή,θα βρεθεί αντιμέτωπος με τις δικές του αλήθειες και θα αναρωτηθεί για το τι είναι δίκαιο στην ζωή καθώς θα παρασυρθεί και αυτός από τις αναφορές στις πολύ όμορφες,μαγικές διαδρομές της μουσικής και των ταινιών της εποχής εκείνης.

Η γραφή του συγγραφέα είναι μεστή,γεμάτη με φιλολογικές συζητήσεις ,ενδιαφέρουσες αναφορές σε αγαπημένους παλαιότερους συγγραφείς  και τραγούδια που θα θυμηθούν οι λάτρεις του είδους και θα μάθουν οι νεότεροι. Αξίζει κατά την γνώμη μου να διαβαστεί λέξη_λέξη .

ΠΕΡΙΛΗΨΗ

Πρώτα ακούστηκαν φωνές, θραύσματα γυαλιών, ξύλα που έσπαγαν, χτυπήματα σε πόρτες. Στη συνέχεια πνιχτές κραυγές. Ο πυροβολισμός ήταν εκκωφαντικός. Ο αντίλαλος έφτασε μέχρι το τρίτο υπόγειο. Μετά ησυχία. Στον όροφο της πρυτανείας ο φύλακας βρήκε την πόρτα του αντιπρύτανη σπασμένη, το γραφείο άνω κάτω και τον ίδιο γερμένο στο τραπέζι με μια σφαίρα στο κεφάλι. Ήταν ήδη νεκρός. Δημήτρης Ιακώβου, καθηγητής Κοινωνικής Ανθρωπολογίας, ετών εξήντα εφτά. Η ώρα ήταν οχτώ και τριάντα».

Μια παρέα φίλων ιδρύει την Κοινωνία των Μεταφραστών. Το 1968 ζουν στο Παρίσι. Το 1985 περιπλανιούνται στην Πατησίων. Το 2018 βρίσκονται στο Au Revoir, Σεν Μισέλ και Πατησίων γωνία. Επιμένουν ότι ανήκουν στα απόνερα της γενιάς των μεγάλων αφηγήσεων, πως θέλουν να γίνουν η φωνή όσων δεν χώρεσαν σε αυτές· η μνήμη των ξεχασμένων πραγμάτων. Η Κοινωνία των Μεταφραστών θα γίνει ο τόπος συνάντησης των διαφορετικών επιλογών, που θα χλευάζει κάθε κανονικότητα. Θα αποτελέσει μια προσδοκία.

Ο Δημήτρης Ιακώβου, μέλος της Κοινωνίας, αντιλαμβάνεται τη ζωή ως την τέχνη των πολλών δυνατοτήτων. Αυτό διδάσκει. Ονειρεύεται τη διδασκαλία ως μια συνάντηση ελεύθερων ανθρώπων, απέναντι σε έναν κόσμο που αρνείται να αλλάζει. Πιστεύει πως το πανεπιστήμιο είναι αναγκαίο να σταθεί απέναντι στους νέους ανθρωποφύλακες που θέλουν να δημιουργήσουν τον άνθρωπο με την ευφυΐα της μέδουσας. Να κρατήσει με αυταπάρνηση μια θέση άμυνας.

Ωστόσο όλοι οι άνθρωποι έχουν ιστορία. Ιστορία που τους αρέσει να λένε, ιστορία που αποσιωπούν, ιστορία που δεν έπραξαν