ΛΕΩΦΟΡΕΙΟ (ΓΙΩΡΓΟΣ ΣΚΑΜΠΑΡΔΩΝΗΣ)
Παίρνω το λεωφορείο της Γραμμής «10» στη Θεσσαλονίκη, από την αφετηρία Χαριλάου ως το Τέρμα, ως τον Σιδηροδρομικό Σταθμό, και γράφω ό,τι θυμάμαι, επινοώ και φαντάζομαι από κάθε στάση. Δεκαεννιά στάσεις. Γράφοντας καταλαβαίνω πως το μυαλό είναι ένα ανοιχτό στρατόπεδο αιχμαλώτων. Ή, ένα πριονιστήριο γεμάτο ακρωτηριασμένες, λειψές μνήμες, επινοήσεις, φαντασιώσεις κι εμπειρίες που διαρκώς αλλάζουν νόημα, χάνονται, επανέρχονται, διασταυρώνονται και πάλι διαφεύγουν. Ξέρω, δηλαδή, ότι δεν κοπαδιάζουν οι λαγοί, αλλά εδώ συνημμένως ψάλλονται. Έπειτα, κάθε λεωφορείο που ξεκινάει από μια συγκεκριμένη αφετηρία, κάνει μιαν απαρέγκλιτη διαδρομή και πάει προς ένα σταθερό Τέρμα, ποτέ δεν κάνει όντως το ίδιο δρομολόγιο - κυρίως για τον ίδιο επιβάτη, που βλέπει έξω και εντός του με το μέτωπο κολλημένο στο τζάμι. Κάθε επιβάτης, κάθε φορά, είναι κι ένα διαφορετικό λεωφορείο. (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)
Ο ΗΡΑΚΛΗΣ ΠΟΥΑΡΟ ΚΑΙ Η ΕΠΑΥΛΗ ΤΟΥ ΓΚΡΙΝΣΟΡ (ΑΓΚΑΘΑ ΚΡΙΣΤΥ)
Ένα επείγον τηλεφώνημα καλεί τον Ηρακλή Πουαρό στο Ντέβονσαϊρ για να ερευνήσει μια περίεργη υπόθεση, όπως τη χαρακτηρίζει η δεσποινίς Λέμον. Η γνωστή συγγραφέας ιστοριών μυστηρίου Αριάδνη Όλιβερ, που απευθύνει την τηλεφωνική πρόσκληση στον Πουαρό, έχει ως κίνητρο γι’ αυτή την επιτακτική έκκληση μονάχα τη γυναικεία της διαίσθηση. Μήπως το επινοημένο Κυνήγι του Δολοφόνου που έχει κληθεί να καταστρώσει πρόκειται να χρησιμεύσει ως κάλυψη για κάτι πολύ πιο ζοφερό; Και τι ρόλο παίζει σε όλα αυτά το περίφημο Κιόσκι, μια αρχιτεκτονική παραφωνία στον κατά τα λοιπά επιβλητικό περίβολο της Έπαυλης του Γκρίνσορ; Γραμμένη το 1954, η ιστορία αυτή εκδίδεται σήμερα για πρώτη φορά στην αρχική της μορφή. Η έκδοση συνοδεύεται από εισαγωγή του Τομ Άνταμς, το ζωγραφικό έργο του οποίου κόσμησε τα εξώφυλλα των βιβλίων της Άγκαθα Κρίστι τις δεκαετίες του ’60 και του ’70 κι ο οποίος ζωγράφισε το εξώφυλλο ειδικά για την παρούσα έκδοση, καθώς κι από επίμετρο για τις συνθήκες συγγραφής αυτής της ιστορίας απ’ τον διακεκριμένο βιογράφο και σχολιαστή του έργου της Κρίστι, Τζον Κάρραν.
ΚΡΟΥΖΟ (ΛΟΥΤΣ ΖΑΙΛΕΡ)
1989, η χρονιά που θα πέσει το τείχος που χωρίζει τη Γερμανία στα δύο. Μετά από ένα δυστύχημα που θα στοιχίσει τη ζωή στην αγαπημένη του, ο Έντγκαρ Μπέντλερ, νεαρός φοιτητής λογοτεχνίας, δραπετεύει από τη ζωή του. Πιάνει δουλειά ως λαντζέρης στο Χιντενζέε, το θρυλικό νησί της Βαλτικής στο οποίο καταφεύγουν αντιρρησίες του καθεστώτος της Ανατολικής Γερμανίας και που, όπως λέγεται, βρίσκεται έξω από τον χρόνο, μακριά από τις ειδήσεις της ηπειρωτικής χώρας. Στην κουζίνα του Κλάουζνερ, ενός εστιατορίου ψηλά πάνω από τη θάλασσα, ο Έντγκαρ γνωρίζει τον Αλεξάντερ Κρουσόβιτς, τον Κρούζο. Μια δύσκολη και τρυφερή φιλία γεννιέται ανάμεσά τους. Ο Κρούζο, ο δάσκαλος και μέντορας του νησιού, μυεί τον Εντ στα τελετουργικά των εποχιακών υπαλλήλων και στους νόμους που διέπουν τις νύχτες τους, στη διάρκεια των οποίων ο Εντ βιώνει πρωτόγνωρες ερωτικές εμπειρίες. Κρυφή κινητήρια δύναμη της κοινότητας αυτής είναι η ουτοπία του Κρούζο, που υπόσχεται σε κάθε ναυαγό της χώρας (και της ζωής) να τον οδηγήσει μέσα σε τρεις μόλις νύχτες στις ρίζες της ελευθερίας. Όμως, το φθινόπωρο του '89 συγκλονίζει το νησί.
Περιπέτεια σ' ένα νησί και η ιστορία μιας πολύ ιδιαίτερης φιλίας, το Κρούζο, πρώτο, επικό μυθιστόρημα ενός ποιητή που απέσπασε το σπουδαιότερο βραβείο της χώρας του, μας ταξιδεύει στο καλοκαίρι του '89. Ακολουθώντας τα ίχνη των ανθρώπων εκείνων που χάθηκαν στην προσπάθειά τους να δραπετεύσουν μέσω της Βαλτικής θάλασσας, ένα ως τώρα ουσιαστικά άγνωστο κεφάλαιο της ιστορίας της Ανατολικής Γερμανίας, φτάνουμε ως την Κοπεγχάγη και τις κατακόμβες της δανέζικης κρατικής αστυνομίας. (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)
"Ένα υπέροχο βιβλίο, που συμπαρασύρει τον αναγνώστη στον στροβιλισμό μιας πορείας μεταδοτικής απελευθέρωσης". (Economist)
"Ένα μεγάλο φιλοσοφικό μυθιστόρημα, που θέτει το ερώτημα του πώς μπορεί σήμερα να κατακτηθεί η ελευθερία". (Die Zeit)
ΦΑΛΚΟ (ΑΡΤΟΥΡΟ ΠΕΡΕΘ)
«Ο κόσμος του «Φαλκό» ήταν άλλος, και σ’ αυτόν οι πλευρές ήταν απόλυτα ξεκάθαρες – από τη μια μεριά ο ίδιος και από την άλλη όλοι οι υπόλοιποι».
Η ταραγμένη Ευρώπη των δεκαετιών του ’30 και του ’40 είναι το σκηνικό για τις περιπέτειες του Λορένθο Φαλκό, παλιού λαθρέμπορου όπλων, αδίστακτου κατασκόπου, πράκτορα των υπηρεσιών πληροφοριών. Το φθινόπωρο του ’36, ενώ τα σύνορα μεταξύ φίλων και εχθρών δεν είναι παρά μια ασαφής και επικίνδυνη γραμμή, ο Φαλκό παίρνει εντολή να συμμετάσχει σε μια δύσκολη αποστολή που θα μπορούσε ν’ αλλάξει τη ροή της ισπανικής ιστορίας. Ένας άντρας και δύο γυναίκες -τα αδέρφια Μοντέρο και η Εύα Ρενχέλ- θα είναι οι σύντροφοί του στην περιπέτεια και ίσως τα θύματά του, σε μια εποχή όπου η ζωή γράφεται με προδοσίες και τίποτα δεν είναι αυτό που φαίνεται.
Ο Αρτούρο Πέρεθ-Ρεβέρτε συνυφαίνει αριστοτεχνικά την πραγματικότητα με τη μυθιστορία σ’ αυτή την ιστορία όπου πρωταγωνιστεί ένας ήρωας γοητευτικός, ισάξιος των πιο σπουδαίων κατασκόπων και τυχοδιωκτών της λογοτεχνίας.
ΝΟΡΜΑ (ΣΟΦΙ ΟΞΑΝΕΝ)
"Στην αποβάθρα κάθισε στο παγκάκι όπου δεν είχε καθίσει η μητέρα. Συγχρόνως, έφτασε και το μετρό. Η μητέρα είχε πετάξει κάτω από το παγκάκι την τσάντα και τα παπούτσια της κι έπειτα χάθηκε".
Η Νόρμα είναι ένα κορίτσι στο Ελσίνκι, που βρίσκεται σε κίνδυνο λόγω ενός σπάνιου χαρακτηριστικού που διαθέτει. Μπλέκεται σε ένα δίχτυ προδοσίας και παράνοιας, από το οποίο αγωνίζεται να ξεφύγει, ενώ προσπαθεί να λύσει το μυστήριο του θανάτου της μητέρας της. (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)
"Η Νόρμα είναι μια καταιγιστική ιστορία για την ομορφιά, τη γονιμότητα και την ευάλωτη γυναικεία φύση. Η Όξανεν έχει μια δύναμη σχεδόν αδυσώπητη. Αρπάζει τον αναγνώστη και απαιτεί την προσοχή του". (VLT - Σουηδία)
"Η Σόφι Όξανεν είναι ένα από τα πιο λαμπρά άστρα της σκανδιναβικής λογοτεχνίας και στη Νόρμα είναι στην καλύτερη στιγμή της. Την ίδια στιγμή που θέλω να καταβροχθίσω ολόκληρο το βιβλίο, προσπαθώ να σταματώ για να κρατήσει περισσότερο η ανάγνωσή του". (Norrkopings Tidnirigar - Σουηδία)
"Απολαυστική αναγνωστική εμπειρία... Η Νόρμα δεν είναι μόνο η μαγική ιστορία μιας νέας γυναίκας με ξεχωριστές ιδιότητες, αλλά και μια συναρπαστική ιστορία μυστηρίου". (Turun Sanomat - Φινλανδία)
"Ένα βιβλίο που εντυπωσιάζει και εμπνέει μια διαρκώς κλιμακούμενη αγωνία". (Lire - Γαλλία)
"Προσέξτε, αυτό είναι το καλύτερο βιβλίο που θα διαβάσετε φέτος". (Femina - Δανία)
ΓΕΥΜΑ ΣΤΑ ΟΔΟΦΡΑΓΜΑΤΑ (ΝΤΡΕΦΙΣ ΠΟΛΙΝ)
Μάης του 1968, Παρίσι, οδοφράγµατα, κι όµως, όλα τα κοκτέιλ δεν είναι κοκτέιλ µολότοφ. Όχι µακριά από το Καρτιέ Λατέν, όπου οι φοιτητές στήνουν οδοφράγµατα, το θρυλικό ξενοδοχείο Meurice έχει ουσιαστικά καταληφθεί από το προσωπικό του, που εφαρµόζει την τόσο της µόδας τότε "αυτοδιαχείριση". Θα µπορέσει, άραγε, να γίνει εκεί η απονοµή του βραβείου Ροζέ Νιµιέ σε έναν νεαρό συγγραφέα, είκοσι δύο µόλις ετών, που λέγεται Πατρίκ Μοντιανό; Κάθε χρόνο τέτοια εποχή, η απονοµή του βραβείου, χορηγός του οποίου είναι η ζάπλουτη Αµερικανίδα Φλόρενς Γκουλντ, συνοδεύεται από γεύµα στο Meurice. Να, όµως, που η απονοµή συµπίπτει φέτος µε τη φοιτητική εξέγερση. Πώς θα επηρεαστούν από τα γεγονότα επιφανείς πελάτες όπως ο Σαλβαδόρ Νταλί και ο Ζαν Πολ Γκεττύ, "ο πλουσιότερος άνθρωπος στον κόσµο", αλλά και συγγραφείς όπως ο Πολ Μοράν, ο Ζακ Σαρντόν ή ο Αντουάν Μπλοντέν; Αλλά και πώς θα τις ζήσει αυτές τις µέρες, "που συγκλόνισαν τη Γαλλία", το ξενοδοχείο Meurice; Μια διασκεδαστική όσο και αιχµηρή σάτιρα της γαλλικής διανόησης, αλλά και της ανθρώπινης µαταιοδοξίας γενικότερα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου