ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑ ΚΑΙ ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΑ


ΚΑΛΩΣ ΗΛΘΑΤΕ ΣΤΟ BLOG ΜΟΥ!

Αυτό το blog δημιουργήθηκε με στόχο την ενημέρωση πάνω σε θέματα που αφορούν την τέχνη και την λογοτεχνία.Δηλ. Απόψεις μου λογοτεχνικών βιβλίων που έχω διαβάσει,Εκδηλώσεις διαφόρων πολιτιστικών γεγονότων (κυρίως για Θεσσαλονίκη) και διάφορα άλλα συναφή και γραμμένα με ένα τρόπο απλό και κατανοητό στο ευρύ κοινό.

Εύχομαι εδώ να βρείτε αυτό που σας ενδιαφέρει και ελπίζω να γίνουμε ευχάριστη παρέα.

Σας ευχαριστώ για την επίσκεψή σας.

Καλή ανάγνωση σε όλους.

Τετάρτη 8 Μαρτίου 2017

ΝΕΕΣ ΚΥΚΛΟΦΟΡΙΕΣ

Λίγα λόγια για την υπόθεση: 
Η Ρούσσα, μια όμορφη αρχοντοπούλα της Κρήτης, εκτοπίζεται από τους Ενετούς, όταν ο πατέρας της αρνείται να υποταχτεί στην εξουσία τους και επαναστατεί. Η γαλέρα που τη μεταφέρει στην εξορία πέφτει στα χέρια Οθωμανών κουρσάρων και μαζί με άλλες γυναίκες οδηγείται στο σκλαβοπάζαρο της Κωνσταντινούπολης. Αγοράζεται σαν δούλα σ’ ένα καραβανσαράι της Αδριανούπολης, όπου οι συνθήκες διαβίωσής της είναι δραματικές. Ένα βήμα πριν τον θάνατο τη σώζει ένας όμορφος Θρακιώτης, ο Σεκίρ, και ο έρωτας που γεννιέται ανάμεσά τους είναι φλογερός. 



Αργοστόλι 1953

Ο καταστροφικός σεισμός αναγκάζει τη Μάντη και τον Χρήστο, που αγαπιούνται από παιδιά, να πάρουν δρόμους χωριστούς, αφού εκείνος φεύγει με τον πατέρα του για τη Γερμανία. Έπειτα από μερικά χρόνια ο Χρήστος επιστρέφει και οι δυο νέοι παντρεύονται, πραγματοποιώντας το όνειρό τους. 

Η Μάντη όμως, που έχει ήδη επιβαρυμένη ψυχική υγεία, πολύ σύντομα κλονίζεται σοβαρά όταν ανακαλύπτει τα μυστικά που εκείνος της κρατούσε. Φοβούμενη τις κακές γλώσσες στο νησί, παίρνει τον Νικόλα, τον εξάχρονο γιο τους, και μετακομίζει στην Αθήνα. Το ζευγάρι μένει μακριά ο ένας από τον άλλον για είκοσι ολόκληρα χρόνια, χωρίς όμως ποτέ να πάρει διαζύγιο. 


Μέχρι που η Μάντη αρχίζει σταδιακά να χάνεται στα μονοπάτια του μυαλού της και τελικά διαγιγνώσκεται με πρώιμο Αλτσχάιμερ. Τότε τα πάντα θα ανατραπούν. Ο Χρήστος, η Μάντη, αλλά και ο Νικόλας θα πρέπει να ανακαλύψουν τη δύναμη της αγάπης και όσα εκείνη συγχωρεί…

Η Έλενα, σπρωγμένη από μιαν ανεξήγητη παρόρμηση, εγκαταλείπει μια λαμπρή καριέρα στην Αμερική και εγκαθίσταται στην Ελλάδα για να κάνει μια νέα αρχή. Η ίδια ανεξήγητη παρόρμηση την οδηγεί στη μαγευτική Μονεμβασιά όπου γνωρίζεται με τον Μάνο, ιδιοκτήτη ενός παλιού αρχοντικού. Από την πρώτη στιγμή, οι δύο νέοι έχουν την εντύπωση ότι κάτι αδιόρατο τους συνδέει, λες και μια αύρα από τα παλιά διαχέεται στο αρχοντικό και τους κατακλύζει. 

Σύντομα αρχίζει να τους επισκέπτεται στον ύπνο τους μια γλυκιά γυναικεία παρουσία και τα όνειρά τους, μ’ έναν μυστηριώδη τρόπο, αποτελούν ιστορίες που αλληλοσυμπληρώνονται. Και τότε, αρχίζουν να μαντεύουν ότι η βαθιά σχέση τους εκτός από μέλλον έχει και παρελθόν. 

Πώς είναι δυνατόν δύο άνθρωποι να βλέπουν το ίδιο όνειρο; Ποιες μαγικές χρονικές διαδρομές φέρνουν στη ζωή τους αυτή τη γυναίκα; Ποια αόρατα νήματα συνδέουν την ιστορία τους με καταστάσεις και πρόσωπα που έζησαν αιώνες πριν, τότε που η Μονεμβασιά βρισκόταν στο απόγειο της δόξας της; 

Ένας μεγάλος έρωτας που διασχίζει τον χρόνο μέχρι να βρει δικαίωση. 

Ένα παιδί που το διεκδικούν δύο μανάδες. 

Μια τραυματική απώλεια κι ένας ύμνος στη μητρική αγάπη που προστατεύει και πέρα από τον τάφο.

Το ημερολόγιο μιας γυναίκας, η διαδρομή της, με τις ιστορίες προσώπων που έγιναν σταθμοί στη ζωή της. Ιστορίες ανθρώπινες και αληθινές.
Πάντα ήθελα να φεύγω. Να πετάει η ψυχή μου σαν τα πουλιά. Να νιώθω τη γλύκα μιας ατέλειωτης φυγής.
Όχι να φεύγω γι' άλλους τόπους. Από την ίδια τη ζωή μου να φεύγω. Να ρίχνω τα «στοπ» στον δρόμο μου. Να γκρεμίζω τις πινακίδες που σηματοδοτούσαν διαδρομές. Να πατάω στις διαχωριστικές γραμμές. Ν' αψηφώ τα όρια της ταχύτητας. Να φεύγω χωρίς προορισμό. Μια φυγή μέσα στην ίδια τη φυγή.
Σα να με κυνηγούσε πάντα ο εαυτός μου. Και μόλις έβρισκα ένα ξέφωτο, να πάρω μια ανάσα, βρε αδερφέ, να στήσω μια σκηνή να ξαποστάσω, βαρούσε ο συναγερμός μέσα μου και με ξεκούφαινε.
Φεύγοντας, άφησα πίσω μου πολλά σκουπίδια.
Άφησα όμως, στη φούρια μου, και πράγματα πολύ σημαντικά.
Κάτι κοσμήματα, ας πούμε, ακριβά, που κάποιοι μου είχαν χαρίσει για να στολίσω την ψυχή μου...


Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου