ΚΑΙ ΜΕ ΤΟ ΦΩΣ ΤΟΥ ΛΥΚΟΥ ΕΠΑΝΕΡΧΟΝΤΑΙ - ΖΥΡΑΝΝΑ ΖΑΤΕΛΗ - ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΚΑΣΤΑΝΙΩΤΗ

<< Η ζωή είναι μία γέφυρα,είπε το μυστικό της σε κάποιον η ίδια η ζωή.Πέρασέ την,αλλά μη χτίσεις εκεί το σπίτι σου>>

Η συγγραφέας με την <<Ζατελική>> της γραφή αναδεικνύει την Ελληνική γλώσσα και μόνο για αυτό τον λόγο πρέπει να διαβαστεί.Εξαιρετική και μαγευτική γραφή με άψογο λεξιλόγιο και μία πρωτότυπη δομή και ύφος!Δύσκολο και πολύπλοκο βιβλίο για απαιτητικούς αναγνώστες,αφήνοντας προβληματισμούς και πιθανόν ανεξιχνίαστους.Το μπλέξιμο των φανταστικών με την πραγματικότητα,οι διάφορες λαογραφικές πληροφορίες,νομίζω είναι τα κύρια χαρακτηριστικά.Οι λεπτομέρειες ,οι έντονες περιγραφές και εικόνες σε παρασύρουν σε ένα κόσμο ταξιδιάρικο,μαγικό και παραμυθιού(εξ'αιτίας της αφήγησης).Ο τρόπος που περιπλέκει τις ιστορίες μοναδικός.Ογκώδες βιβλίο που δεν μπορείς να το διαβάσεις μία και έξω αλλά λίγο λίγο και προσεκτικά.Πιθανόν λιγότερες σελίδες να ήταν πιο ξεκούραστο

ΠΕΡΙΛΗΨΗ

"Αν πάρεις δέκα σκυλιά και πας και τ' αφήσεις σ' έναν αγριότοπο, σε μια ερημιά απ' όπου δεν περνάει ψυχή ζώσα, τα σκυλιά αυτά μέσα σε λίγες εβδομάδες θα ξαναγίνουν λύκοι..."

Με την ανεξιχνίαστη περιστροφή που θα ακολουθούσε ένα ηλιοτρόπιο της νύχτας, η τέχνη της Ζ.Ζ. -επαληθευμένη χαρμόσυνα σε αυτό το τρίτο της βιβλίο, που είναι και το πρώτο της μυθιστόρημα- αποδεικνύει ότι μπορεί κανείς να γράφει σαν να προσπαθεί να λύσει τα μάγια του κόσμου ή σαν να ξορκίζει τη λύση τους.

Το διάχυτο θέμα αυτών των ιστοριών: πώς γεύεται κανείς το μέλι πάνω στο τσεκούρι, είναι και η απάντηση στη συναρπαστική αδυναμία της αφηγήτριας: ανίκανη να αντέξει το μαράζι της σιωπής, γιατρεύει τη σιωπή της με τη λογοτεχνία.

Ο αναγνώστης έχει τη σπάνια τύχη να μπει σε έναν εραλδικό κόσμο, όπου οι άνθρωποι υπάρχουν σαν διαλυμένα είδωλα, τα οποία εμπλέκονται στο αφηγηματικό υφάδι με τον αινιγματικό τρόπο που μια μουσική φράση παρεισφρέει αναπάντεχα σε ένα ζωγραφικό πίνακα.