Πάτρικ Μοντιανό ο συγγραφέας που ενώ έχει πάρει Νόμπελ Λογοτεχνίας δεν είναι ευρέως γνωστός,τουλάχιστον στην Ελλάδα.
Ένα αφήγημα στα μαύρα χρόνια της Κατοχής στο Παρίσι για την διατήρηση της μνήμης και την καταπολέμηση της λήθης και ειδικά για την ανθρώπινη μοίρα των Εβραίων εκείνη την περίοδο.Μία αγωνιώδης αναζήτηση στον χρόνο μέσα σε ένα τεταμένο παρελθόν και στο τώρα χρησιμοποιώντας τον ενεστώτα για την εξαφάνιση της 15χρονης Ντόρας η οποία είναι Εβραικής καταγωγής όπου ο συγγραφέας κάνει μία περιγραφή – αναζήτηση των ενδείξεων και που μας περιτρυγυρνά γύρω από διάφορα ονόματα,ιστορίες,παριζιάνικες γειτονιές και δρόμους επισκέπτοντας τα μέρη που ζει και περπατώντας στα ίχνη της προσπαθεί να την ανακαλύψει και όλα αυτά μέσα σε ένα κόσμο εικόνων και αισθήσεων και που γνωρίζει από την παιδική του ηλικία μέχρι την στιγμή που το γράφει.Μία έρευνα για το παρελθόν της Ντόρας και ταυτίζοντας ο συγγραφέας με την αφήγηση κάνει μία διαχείριση και παρέμβαση στις ανατροπές μνήμης μέσω διαφόρων αρχείων,χειρογράφων και που στην τελική δεν καταλήγει πουθενά.Πάντως έχει μία εμμονή με τις διευθύνσεις και μέσα από αυτές βλέπεις και αφηγήσεις και βιώματα του ίδιου του συγγραφέα.Μελαγχολικό,νοσταλγικό με μία ασυνήθιστη εμπειρία ανάγνωσης και με μία αλλαγή χρόνων με παραλληλισμούς.Δυστυχώς όμως η μετάφρασή του κάκιστη (ίσως γιατί το διάβασα σε e-book)
Ένα αφήγημα στα μαύρα χρόνια της Κατοχής στο Παρίσι για την διατήρηση της μνήμης και την καταπολέμηση της λήθης και ειδικά για την ανθρώπινη μοίρα των Εβραίων εκείνη την περίοδο.Μία αγωνιώδης αναζήτηση στον χρόνο μέσα σε ένα τεταμένο παρελθόν και στο τώρα χρησιμοποιώντας τον ενεστώτα για την εξαφάνιση της 15χρονης Ντόρας η οποία είναι Εβραικής καταγωγής όπου ο συγγραφέας κάνει μία περιγραφή – αναζήτηση των ενδείξεων και που μας περιτρυγυρνά γύρω από διάφορα ονόματα,ιστορίες,παριζιάνικες γειτονιές και δρόμους επισκέπτοντας τα μέρη που ζει και περπατώντας στα ίχνη της προσπαθεί να την ανακαλύψει και όλα αυτά μέσα σε ένα κόσμο εικόνων και αισθήσεων και που γνωρίζει από την παιδική του ηλικία μέχρι την στιγμή που το γράφει.Μία έρευνα για το παρελθόν της Ντόρας και ταυτίζοντας ο συγγραφέας με την αφήγηση κάνει μία διαχείριση και παρέμβαση στις ανατροπές μνήμης μέσω διαφόρων αρχείων,χειρογράφων και που στην τελική δεν καταλήγει πουθενά.Πάντως έχει μία εμμονή με τις διευθύνσεις και μέσα από αυτές βλέπεις και αφηγήσεις και βιώματα του ίδιου του συγγραφέα.Μελαγχολικό,νοσταλγικό με μία ασυνήθιστη εμπειρία ανάγνωσης και με μία αλλαγή χρόνων με παραλληλισμούς.Δυστυχώς όμως η μετάφρασή του κάκιστη (ίσως γιατί το διάβασα σε e-book)
"Θα αγνοώ για πάντα πώς περνούσε τις μέρες τις, πού κρυβόταν, μαζί με ποιον ήταν τους μήνες του χειμώνα της πρώτης φυγής της και τις λίγες βδομάδες της άνοιξης που πάλι το είχε σκάσει. Αυτό είναι το μυστικό της. Ένα μικρό και πολύτιμο μυστικό που οι δήμιοι, τα εντάλματα, οι καλούμενες Αρχές Κατοχής, το Ντεπό, οι στρατώνες, τα στρατόπεδα, η Ιστορία, ο χρόνος -καθετί που σε κηλιδώνει και σε φθείρει- δε θα μπορέσουν να της το κλέψουν".
Η "Ντόρα Μπρούντερ" είναι έργο συναρπαστικό και βαθιά προσωπικό. Η μνήμη παίζει σ' αυτό κυρίαρχο ρόλο και το Παρίσι υποβάλλει μια μελαγχολική ατμόσφαιρα. Όλα αρχίζουν από μια αγγελία αναζήτησης. Ένα δεκαπεντάχρονο κορίτσι το σκάει από το οικοτροφείο. Οι γονείς της βάζουν αγγελία σε μια παρισινή εφημερίδα στις 31 Δεκεμβρίου 1941, μια από τις πιο σκοτεινές περιόδους της Κατοχής στη Γαλλία. Αυτή η αγγελία, που ο συγγραφέας διάβασε τυχαία το 1989, του γίνεται έμμονη ιδέα και κίνητρο για να διασώσει από τη λήθη την κοπέλα, αλλά και ερέθισμα για να αποκαλύψει πολλές πλευρές της προσωπικής του ζωής.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου