ΕΚΠΤΩΤΟΣ ΑΓΓΕΛΟΣ - ΝΙΚΟΛ-ΑΝΝΑ ΜΑΝΙΑΤΗ-ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΨΥΧΟΓΙΟΣ

Με το που έκλεισα και την τελευταία σελίδα του βιβλίου,το βλέμμα μου για λίγα λεπτά προσηλώθηκε στο κενό.Αναρωτιέμαι τις ανεξίτηλες ψυχικές πληγές που μπορούν να κουβαλούν άτομα που διαταράχθηκαν και τραυματίστηκαν κατά την παιδική ηλικία και εαν τελικά κατορθώνουν να τις αποβάλλουν.
Και αυτή την φορά η κυρία Μανιάτη ασχολήθηκε μ'ένα άλλο διαφορετικό-κοινωνικό θέμα.Επίπονο και ψυχικά κουραστικό που αφ'ενός θέλεις να το ολοκληρώσεις άμεσα αφ'ετέρου ,όμως,αισθάνεσαι ότι και εσύ ο ίδιος έχεις νοσήσει.
Σίγουρα ο τρόπος προσέγγισης της συγγραφέως είναι αποτέλεσμα μεγάλης έρευνας και θεωρώ μετά το πέρας της γραφής θα ένιωσε καταπόνηση.Ρεαλιστικές περιγραφικές εικόνες συμπεριφορών,καταστάσεων βάζοντας τον αναγνώστη σε πολλές σκέψεις και προβληματισμούς και με ανάμεικτα συναισθήματα.
Πάντως το βιβλίο ρέει γρήγορα με την γνωστή,καλογραμμένη και στρωτή γραφή της συγγραφέως.Έχω βέβαια και τις ενστάσεις μου σε ορισμένα σημεία σχετικά με την συμπεριφορά της Σοφίας,οικογένειας,αλλά αυτό είναι υποκειμενικό και μπορεί να το βλέπω και λάθος

ΠΕΡΙΛΗΨΗ

Είδε την πόρτα να ανοίγει και ο πανικός την τύλιξε. Η καρδούλα της άρχισε να χτυπά με γοργό ρυθμό και ο κόμπος στον λαιμό έγινε κουβάρι που την έπνιξε. Ήθελε να ξεφωνίσει, να τρέξει… μα έμεινε παγωμένη στη θέση της μέχρι που ένα λευκό χέρι απλώθηκε και άδραξε τον μικρό καρπό της. Έκλεισε σφιχτά τα μάτια και περίμενε…


Η Σοφία μεγάλωνε σε ένα περιβάλλον πλημμυρισμένο από τη λατρεία του πατέρα και των παππούδων της, μα την αγάπη από το άτομο που κάθε παιδί αποζητά δεν την εισέπραξε ποτέ. Η απελπισμένη ανάγκη γι’ αυτή την αγάπη την έσπρωξε σε απεγνωσμένες και επικίνδυνες ενέργειες για την ίδια, φρικαλέες γι’ αυτούς που την λάτρευαν. Μέχρι που ήρθε αντιμέτωπη με τον θάνατο, μα και με τον άνθρωπο που μια ζωή λαχταρούσε την αποδοχή στην καρδιά του. Και καταπρόσωπο με την Αλήθεια!


Υπάρχουν άραγε περιθώρια να ανατρέψει τα λάθη και να βαδίσει σε καινούργια μονοπάτια ευτυχίας;