Η ΑΠΟΙΚΙΑ ΤΗΣ ΛΗΘΗΣ - ΚΛΑΙΡΗ ΘΕΟΔΩΡΟΥ - ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΨΥΧΟΓΙΟΣ

Επώδυνο,σκληρό και ιδιαίτερο το θέμα όσον αφορά την λειτουργία του ψυχιατρίου της Λέρου και όπου σε πολλούς είναι άγνωστο και προσωπικά πέραν από επιφανειακές γνώσεις δεν γνώριζα κάτι παραπάνω.Στο συγκεκριμένο βιβλίο η συγγραφέας δίνει όντως κάποιες πληροφορίες όσο το επιτρέπει η πλοκή και σίγουρα είναι εμφανής η εκτενής έρευνα που έχει κάνει για το σχετικό θέμα.Θα ήθελα όμως η ιστορία (αν και ψυχοφθόρα) να κατείχε περισσότερο χρόνο και χώρο στην Λέρο και δη στο ίδρυμα με πρωταγωνιστικό ρόλο έναντι της υπόλοιπης ιστορίας.Παρ’όλα αυτά  η πλοκή της ιστορίας είναι δυνατή,συγκινητική και όμορφη με μία γραφή που ρέει αβίαστα,ευκολοδιάβαστη και που σε απορροφά μέχρι να κλείσεις την τελευταία σελίδα του βιβλίου.Αφηγήσεις μέσω των μονολόγων των πρωταγωνιστών εναλλάσονται σε δύο χρόνους,του παρελθόντος και του παρόντος.Σαφώς,κατ’εμέ πάντα,υπερτερεί η αφήγηση του Άλκη που αναφέρεται στον ακούσιο εγκλεισμό του στο ίδρυμα,ενός υγιή Άλκη,και στις απερίγραπτες συνθήκες διαβίωσης-επιβίωσης,γιατί απλά δεν ζούσαν,αλλά επιβίωναν.Ακραίες καταστάσεις,εξόντωση ψυχικής υγείας,εξευτελισμός της αξιοπρέπειας του ατόμου.Παιδιά ενός κατώτερου Θεού που ζούσαν στο κολαστήριο ζωντανών-νεκρών,σε πρωτόγονες καταστάσεις και που δυστυχούσαν φέρνοντας,δυστυχώς,την ευτυχία σε κάποιους άλλους.Και μέσα σε όλα αυτά,ευτυχώς,υπάρχει και μία δημιουργία φιλίας.Οι άλλες αφηγήσεις αφορούν το ιστορικό των υπολοίπων μελών μίας οικογένειας που έχουν βέβαια σύνδεση μεταξύ τους καθώς η ιστορία εξελίσσεται και μέσω αποκαλύψεων εναλλάξ των αφηγήσεων και που τόσο όμορφα και άρτια τα δένει η συγγραφέας.Φυσικά υπάρχουν προβλέψιμα και κάποιες υπερβολές γεγονότων και ίσως μερικά συνηθισμένα,αλλά η ουσία είναι ότι θίγει κοινωνικά θέματα όπως,εκμετάλλευση,πορνεία,εκδιώξεις,αποδοκιμασίες,προκαταλήψεις κ.ά.Ρεαλιστικές και ζωντανές οι περιγραφές ειδικά των όμορφων τοπίων και όχι μόνο γύρω από τα νησιά Ρόδος και Λέρος,αλλά και της πόλης του Πειραιά.Δραματικές μορφές όλοι οι χαρακτήρες (Δημοσθένης-πληγωμένος,Σοφία-μοναχική,Ελλη-απομονωμένη,Αλκης-φιγούρα τραγική) με τις διαφορετικές ψυχοσυνθέσεις τους,αδυναμίες,αντιδράσεις,επιθέσεις,λανθασμένες επιλογές,πάθη,φορτισμένα συναισθήματα και βάζοντας τους σ’ένα παιχνίδι που τους καθοδηγεί η μοίρα και γι’αυτό ίσως κατανοήσουμε,εν μέρει,τις όποιες επιλογές τους.Φορτισμένα συναισθήματα,σκέψεις,προβληματισμοί,θυμός,έκπληξη,αηδία και πολλά άλλα λαμβάνει ο αναγνώστης διαβάζοντας την Αποικία της Λήθης και γιατί Αναπόσταστο κομμάτι της μνήμης είναι η λήθη,όπως ανέφερε σε μία συνέντευξη της η κυρία Θεοδώρου.Συγχαρητήρια στην κυρία Θεοδώρου γι’αυτό το ταξίδι που κάναμε μέσω του έργου της και ειδικά στο τραγικό κομμάτι του Ψυχιατρίου με ομάδες στο περιθώριο , αν και πονέσαμε ,και που  δεν γνωρίζαμε αρκετά.

ΠΕΡΙΛΗΨΗ

Λέρος 1975. Ένα αρματαγωγό του Πολεμικού Ναυτικού προσεγγίζει το λιμάνι του μικρού, ακριτικού νησιού. Μέσα του, δεμένοι χειροπόδαρα, άντρες και γυναίκες, επιβάτες σε ένα ταξίδι χωρίς επιστροφή με προορισμό την «Αποικία», όπως αποκαλούν οι ντόπιοι το ίδρυμα, που, παρά την αποστροφή που τους προκαλεί, τους εξασφαλίζει το ψωμί τους. 
Ανάμεσα στα ανθρώπινα ράκη που καταφθάνουν στο νησί είναι και ο δεκαεξάχρονος Άλκης. Ο δικός του εγκλεισμός όμως, όπως και κάποιων άλλων που νοσηλεύονται στη Λέρο, ουδεμία σχέση έχει με κάποια ψυχική ασθένεια. Οικογενειακά μυστικά που δεν μπορούν να βγουν στο φως της συντηρητικής κοινωνίας, ανίερα ερωτικά πάθη και αναπηρίες κάθε μορφής θάβονται εκεί μια για πάντα. Άνθρωποι ξεγραμμένοι, με το κλειδί της τύχης τους πεταμένο στα αζήτητα, καλούνται να συμβιώσουν σε ένα περιβάλλον εχθρικό και τρομακτικό συνάμα. 
Χρόνια αργότερα, η νεαρή Έλλη προσπαθεί απεγνωσμένα να ξεδιαλύνει το θολό παρελθόν της οικογένειάς της. Εγκλωβισμένη σε έναν κυκεώνα σκοτεινών μυστικών, αμφιταλαντεύεται μεταξύ αλήθειας και ψέματος, έρωτα και απελπισίας. Η Έλλη παλεύει να καταλάβει, να συγχωρέσει, να προχωρήσει. Μονάχα όμως η αλήθεια, όσο σκληρή κι αν είναι, μπορεί να της χαρίσει μια φυσιολογική ζωή. Γιατί είναι πολύ άσχημο να μην έχει κανείς μέλλον, είναι όμως κυριολεκτικά αφόρητο το να μην έχει παρελθόν