ΘΑΛΑΣΣΕΣ ΜΑΣ ΧΩΡΙΣΑΝ - ΙΦΙΓΕΝΕΙΑ ΤΕΚΟΥ - ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΔΙΟΠΤΡΑ

Συγκινητική υπόθεση μέσα από το βιβλίο της κυρίας Τέκου .
Γλαφυρότητα περικλείει τις οποιαδήποτε περιγραφές με μία γρήγορη γραφή χωρίς κενά.
Βασικό μήνυμα η αξία της αγάπης και η συγχώρεση που είναι δύο συναισθήματα,νομίζω,αλληλένδετα,οι ανθρώπινες σχέσεις αλλά και η ανθρώπινη αδυναμία.Αδυναμία που ενώ έπρεπε ν'αναζητηθεί από μέσα η δύναμη για ορθή κρίση και ψυχραιμία εν τούτοις,πάνω στον πανικό και στην απόρριψη και στην παρόρμηση παρασύρθηκαν στο λάθος οι ήρωες της πλοκής.Μια πλοκή που αναφέρεται στην εξιστόρηση και την διαδρομή μιας οικογένειας με διάφορες καταστάσεις και γεγονότα με φόντο την Σύμη - Κωνσταντινούπολη-Αλεξάνδρεια -Ικαρία παραλληλίζοντας συγχρόνως και ιστορικά στοιχεία της κάθε πόλης και εποχής.
Ασυνείδητες σχέσεις που καθόρισαν την ζωή πολλών,κρύβοντας παγίδες.Συναισθήματα,όπως στοργή,τρυφερότητα,αγάπη,στήριξη που ενώ υπήρχαν δεν ήταν ικανοποιητικά.Η σκέψη μιας ηρωίδας πως ο υποτιθέμενος έρωτας θα της προσφέρει μία διαρκή κατάσταση ευτυχίας κατάφερε μόνο να την κρατά παγιδευμένη σε φαντασίωση και αυταπάτες αποδυναμόνωντας την αυθεντική δύναμη της αγάπης φέρνοντας καταστροφή στο οικογενειακό περιβάλλον.Άραγε η ενδοσκόπηση της ψυχής,οι αποκαλύψεις σκέψεων,οι παραδοχές λαθών,η συγχώρεση έφεραν την λύτρωση στις ψυχές τους?
Εξάλλου ο χορός της ζωής έχει τους δικούς του ρυθμούς και εμείς μαθαίνουμε αδιάκοπα τα βήματα που ολοένα αλλάζουν καθώς κυλά ο καιρός.

ΠΕΡΙΛΗΨΗ


Περίμενε, μη φεύγεις. Δεν σε κατηγορώ. Σκέψεις κάνω, προσπαθώντας να καταλάβω αν με αγάπησες ποτέ. Με αγάπησες; Την ένιωσα την αγάπη σου τόσες φορές να μ’ αγκαλιάζει σαν ζεστό πανωφόρι, δεν μπορεί να έκανα τόσο λάθος. Ίσως με αγάπησες διαφορετικά, με τον τρόπο τον δικό σου, ίσως να έπρεπε να δεχτώ αυτό το είδος έρωτα που μου πρόσφερες και να μην ψάχνω κάτι περισσότερο.
Δύο αδελφές, η Παρασκευούλα και η Ελπίδα, βρίσκονται σε διαρκή σύγκρουση από τα παιδικά τους χρόνια. Η μία όμορφη, λαμπερή, πάντα να κλέβει τις εντυπώσεις, η άλλη χαμηλών τόνων και εσωστρεφής, περνά απαρατήρητη. Το πένθος που θα ξεσπάσει στην οικογένειά τους, σε συνδυασμό με την ιταλική κατοχή στη Σύμη, θα τις οδηγήσει στην Κωνσταντινούπολη. Για μια στιγμή θα έρθουν κοντά, αλλά σύντομα ο ανταγωνισμός τους θα αναζωπυρωθεί. Η Παρασκευούλα θα γνωρίσει τον Παύλο και θα αγαπηθούν ολοκληρωτικά. Το ζευγάρι θα μετακομίσει στην Αλεξάνδρεια, ενώ η Ελπίδα θα βρεθεί παράφορα ερωτευμένη με τον άντρα της αδελφής της. Θα προσπαθήσει να ξεχαστεί σε μια τακτοποιημένη ζωή, όπου θα αγαπηθεί αλλά δεν θα αγαπήσει, καθώς το μυαλό της θα ταξιδεύει συνεχώς στον Παύλο, και στη φαντασία της θα βιώνει τον απόλυτο έρωτα μαζί του. Η μοίρα όμως, μέσα από συμβάντα σημαδεμένα με τρέλα, απόρριψη, καταπιεσμένους πόθους, καταστροφικά αισθήματα, θα μπλέξει τις ζωές τους σε ένα κουβάρι, και στο τέλος θα τις ξεβράσει σε μια θάλασσα δακρύων και τύψεων, με την ανάγκη για συγχώρεση αμοιβαία, προκειμένου να αντέξουν το βάρος των πράξεών τους.