Η ΓΥΝΑΙΚΑ ΜΕ ΤΑ ΛΕΥΚΑ -WILKIE COLLINS -ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΑΡΜΟΣ

 

Τελικά τα μυθιστορήματα γοτθικού ρυθμού έχουν άλλη αίγλη.Άλλο ένα εξαιρετικό ανάγνωσμα του συγγραφέα μετά από το Αρμαντέιλ που είχα διαβάσει.

Ένα Μεσοβικτωριανό και αρμονικό μυθιστόρημα με μια έξυπνη εναλλασόμενη αφήγηση,μυστήριο,ρομαντισμό με δυνατούς και συναρπαστικούς ήρωες,ζωντανοί και που κινούνται ανάμεσα σε αγάπη,απληστία,μυστήρια,ίντριγκες.

Υπόθεση που ξεκινά με τον ήρωα και την συνάντησή του με το πεπρωμένο.Πλοκή που αναφέρεται όταν μια από τις ηρωίδες παντρεύεται έναν κόμη πολύ μεγαλύτερο της που δεν αγαπά,αλλά λόγω των εθίμων σε μια ηθογραφική εποχή και της υπόσχεσης δέχεται, και πηγαίνει να ζήσει μαζί του όπου βρίσκεται παγιδευμένη σε μια ζοφερή ατμόσφαιρα και που ξεκινά η περιπέτειά της καθώς επίσης και των δύο προσώπων που την αγαπούν και την προστατεύουν,την ξαδέλφη της και τον άνδρα που αγαπά και που όλοι μαζί αντιμετωπίζουν το κακό.

Στην αρχή ίσως σας φανεί λίγο υποτονικό αλλά μετά δεν θέλεις να το αποχωριστείς.Ένα ταξίδι στο χρόνο και στην εποχή του μεσαίωνα που είναι συγκλονιστικό και που εκφράζει τους πιο σκοτεινούς και μύχιους φόβους του ανθρώπου.Ο τρόμος και ο ρομαντισμός μπλέκονται σ’ένα γοητευτικό και μακάβριο γαιτανάκι.Οι παραστατικές περιγραφές και εικόνες με την επιδεξιότητα του συγγραφέως συνδυάζονται αριστοτεχνικά.

Ένα όμορφο βιβλίο όπου  παίζουν και κάποιο ρόλο και η μετάφραση αλλά και η έκδοση.

Συγχαρητήρια λοιπόν σε όλο το τιμ.

ΠΕΡΙΓΡΑΦΗ

"Βαδίζοντας αργά στον μοναχικό δημόσιο δρόμο, σε μια στιγμή, πάγωσε το αίμα μου από το ξαφνικό ελαφρύ άγγιγμα ενός χεριού στον ώμο μου από πίσω. Γύρισα ακαριαία με τα δάχτυλά μου να σφίγγονται στη λαβή του μπαστουνιού μου. Εκεί, στη μέση της φαρδειάς φωτεινής δημοσιάς -εκεί, σαν να είχε εκείνη τη στιγμή ξεφυτρώσει από τη γη ή να έπεσε από τον ουρανό- στεκόταν η μοναχική μορφή μιας Γυναίκας, ντυμένης από πάνω μέχρι κάτω στα λευκά. Το πρόσωπό της έγερνε προς το μέρος μου και με παρατηρούσε σοβαρό, ενώ το απλωμένο χέρι της έδειχνε προς το σκοτεινό σύννεφο πάνω απ' το Λονδίνο.

Είχα μείνει άναυδος απ' την έξαφνη παρουσία μέσα στη νύχτα, σ' εκείνο το έρημο μέρος, αυτής της αλλόκοτης μορφής που στεκόταν μπροστά μου, για να μπορέσω να ρωτήσω τι ήθελε. Η παράξενη γυναίκα μίλησε πρώτη. "Αυτός είναι ο δρόμος για το Λονδίνο;" Τι λογής γυναίκα ήταν και πώς είχε βρεθεί έτσι ολομόναχη στον δημόσιο δρόμο για το Λονδίνο μία ώρα μετά τα μεσάνυκτα, ήταν αδύνατο να εξηγήσω.

Το μόνο πράγμα που ήμουν σίγουρος ήταν πως και ο χυδαιότερος άνθρωπος, ακόμη και σε τούτη την ύποπτα προχωρημένη ώρα και σε έναν δρόμο τόσο ερημικό, δεν θα μπορούσε να την παρεξηγήσει αν την άκουγε να μιλάει..."

Η Γυναίκα με τα Λευκά συνδυάζει επιτυχώς μυστήριο, ρομαντισμό, αγωνία και γοτθικά στοιχεία, ενώ εξισορροπεί μια σφιχτή και έντονη πλοκή με δυνατούς χαρακτήρες και δεν είναι έκπληξη το γεγονός ότι παρέμεινε τόσο δημοφιλής μέχρι σήμερα.

Ένα από τα πρώτα έργα του "ντετέκτιβ" μυθιστοριογραφίας με μια αφήγηση υφασμένη από πολλούς χαρακτήρες