Η Ατίθαση λοιπόν.Το διάβασα και εγώ εν τέλει.Και που το διάβασα τι?Δεν μου άφησε κάτι.Μεγάλη η προσπάθειά μου για να το ολοκληρώσω.Υπερβολικό και κουραστικό.Ίσως το κρίνω αυστηρά γιατί δεν διαβάζω και δεν μου αρέσει το είδος αυτό.Τώρα,λογικά βέβαια,θα σκεφθείτε γιατί το διάβασες.Γιατί μου το πρότειναν δύο φίλες που οι γνώμες τους διαφέρουν ώστε να το συζητήσουμε και να δούμε τις διαφωνίες και τις συμφωνίες μας.
Είναι ένα αισθηματικό story(θίγει βέβαια και άλλα στοιχεία) με μια πλοκή λίγο δυσνόητη και που ίσως δεν θα μπορούν να απολαύσουν ,ειδικά,οι αναγνώστες του είδους αυτού.
Η γραφή πολύ καλή με δυνατότητα εξέλιξης,αλλά όχι σε αυτό το είδος.Θα ήθελα να την διαβάσω σε άλλο είδος γιατί το έχει και με την γραφή και με την φαντασία νομίζω.
Στο συγκεκριμένο δεν βγάζει συναίσθημα και οι χαρακτήρες κατά την δική μου ταπεινή άποψη κυμαίνονται στα όρια του απόκοσμου και οι περιπέτειές τους πυροδοτούν την κοινή λογική.Ακόμη πολλές πράξεις τους ακατανόητες,ίσως όμως να έχουν και κάποια κίνητρα.
Η αφήγηση βέβαια από την άλλη με την οπτική της συγγραφέως διαλευκάνει κάποια σημεία,αλλά ο αναγνώστης από την δική του σκοπιά κάνει δικές του υποθέσεις και αναρωτιέται.Και σε αυτό το σημείο αξίζει να αναγνωρίσουμε την συγγραφέα.
Γι’αυτό αναφέρω παραπάνω ότι σε κάποιο άλλο είδος θα ξεχωρίσει.
Σε αισθηματικά μυθιστορήματα θέλει η ροή να τρέχει και να έχει άπειρα συναισθήματα και να είναι απόλυτα κατανοητό.Πάντα υποκειμενική άποψη που ίσως πολλοί να μην συμμερίζονται.
ΠΕΡΙΛΗΨΗ
ΑΤΙΘΑΣΗ είναι το όνομά της.
Το πείσμα είναι το ταλέντο της.
Η αντοχή είναι η δύναμή της.
Και αυτός, ο εκπαιδευτής της.
Τι γίνεται όμως όταν τα μυστικά της ζωής γίνονται ένα με τον έρωτα; Τι θα συμβεί όταν τίποτα δεν είναι όπως φαίνεται; Πρόσωπα εναλλάσσονται, οι καταστάσεις περιπλέκονται αλλά εκείνη, η αγριόγατα όπως την αποκαλεί, είναι διατεθειμένη να πάει κόντρα σε όλα, εκτός από την αγάπη της για εκείνον