Τελικά ήρθε το πλήρωμα του χρόνου να συναντηθώ με την αφηγηματική ενέργεια, αντίδραση και δραπέτευση των ηρώων του πρωτοεμφανιζόμενου συγγραφέα,ο οποίος μ’εντυπωσίασε, σε τόπους και χώρους φιλόξενους αλλά και δισπρόσιτους. Τον διακρίνει η ποιότητα ,η σεμνότητα αλλά και το αλύγιστο λογοτεχνικό ήθος του.Έτσι τουλάχιστον το εξέλαβα.
Η θεματογραφία του μυθιστορήματος ασυνήθιστη. Άλλωστε, ο τίτλος του βιβλίου υποδηλώνει ακριβώς την δυναμική του .Περιμένοντας λοιπόν να πέσει η γκιλοτίνα στις φυλακές του Ναυπλίου κατά την περίοδο γύρω στο 1870,αναβιώνονται οι ιστορίες των δύο θανατοποινίτων μέσω των αναμνήσεων τους,ενός Ελληνογάλλου και ενός Έλληνα που βρίσκονται στο ίδιο κελί περιμένοντας την ημέρα της εκτέλεσής τους.Η περίοδος που διαδραματίζεται δεν μας είναι και τόσο γνωστή και ο συγγραφέας την επέλεξε και τελικά κατάφερε να προσεγγίσει τον αναγνώστη.
Συνδέει μ’ένα όμορφο και δομημένο ,σωστά,λόγο την Ελληνική Επανάσταση,Γαλλική Επανάσταση,στασιαστές,ληστές,πολιτιστικά γεγονότα,έργα τέχνης,Μουσείο Λούβρου,φιλελληνισμό,φιλοπατρισμό,αποστασιοποίηση,αποφάσεις,λάθη ,αδιέξοδες σχέσεις,συγκρούσεις,συναισθήματα ανάμεικτα.Και όλα αυτά περιμένοντας τον θάνατο.Είναι άραγε ο θάνατος τόσο ήρεμος για ορισμένους?Φέρνει λύτρωση κοιτώντας τον κατάματα? Κατά έναν παράδοξο τρόπο ο ήρωας κοιτώντας κατάματα το πόσο άβολα ένιωθε με τον θάνατο, τον βοήθησε να αντιμετωπίσει τους φόβους του και να μπορέσει να βρει την ειρήνη μέσα του.
Το τοπογραφικό σκηνικό της δράσης των ηρώων δεν είναι στάσιμο αλλά κινείται σε ιστορικά πλαίσια και τόπους.Ο συγγραφέας φαίνεται να δούλεψε πολύ τους χαρακτήρες της ιστορίας. Καταγράφει και προσάπτει τα σφάλματα και το γραφτό των ηρώων του.
Η γλώσσα απλή, κατανοητή, με δυναμισμό και αυτοπεποίθηση που κρατούν τον αναγνώστη σε εγρήγορση. Περιγραφές και εικόνες κινηματογραφικές.Θα μπορούσε κάλλιστα να γυρισθεί ταινεία και μάλιστα θα ήταν πολύ ενδιαφέρουσα.
ΠΕΡΙΛΗΨΗ
Φυλακές Ναυπλίου, 1872.
Στο αθλιότερο δεσμωτήριο της χώρας, δύο θανατοποινίτες περιμένουν την εκτέλεσή τους. Ο Πάρις και ο Λιανός, δύο απόκληροι που δεν έχουν τίποτα κοινό, βλέπουν το κοινό τέλος τους να πλησιάζει χωρίς να γνωρίζουν πόσες μέρες τούς έχουν απομείνει.
Κλεισμένοι μέσα σε πέτρινα τείχη, προσπαθώντας να ξορκίσουν το επικείμενο τέλος, θα αναβιώσουν το παρελθόν τους με όλη τη λαμπρότητα και την τραγωδία του. Το μακρινό Παρίσι του φιλελληνισμού, έργα τέχνης και προσωπικότητες που διαμόρφωσαν τον κόσμο μας, τραγικές σκηνές της Ελληνικής Επανάστασης και ο αγώνας για επιβίωση, όλα θα αναδυθούν κι όλα θα μπλεχτούν μέσα στο μικρό κελί – ένα κελί όπου θα γεννηθεί μια αναπάντεχη φιλία.
Πόσες ανατροπές χωράει η ζωή; Πόσο πόνο και πόση λύτρωση; Πώς μπορείς να συμφιλιωθείς με το αναπόφευκτο κι αυτό που άλλοι έχουν αποφασίσει για εσένα;