Η κυρία Τραυλού μέχρι στιγμής δεν μ'έχει απογοητεύσει και γι'αυτό εξάλλου την ακολουθώ σε όλα τα πονήματά της.Έτσι και τώρα διαβάζοντας το βιβλίο της " Η ΓΙΑΤΡΙΝΑ" που το είχα βάλει στην λίστα μου,το απόλαυσα το μάλα χωρίς να χάσω τον χρόνο μου (γιατί υπάρχουν,δυστυχώς,και τέτοια βιβλία).
Κάθε φορά γράφει για διαφορετικό είδος και αυτό είναι το κάτι που κινεί το ενδιαφέρον.Βιβλίο που σου δημιουργεί πολλά συναισθήματα και μας βάζει συγχρόνως σε σκέψεις αλλά έχοντας και ιστορικά γεγονότα.Κινηματογραφικές σκηνές τυπώνονται στο μυαλό μας που θυμίζουν εποχή ΑΝΝΑ ΚΑΡΕΝΙΝΑ και χανόμαστε στις σκέψεις που μας πλάθει η φαντασία μας,ενώ συνάμα προσπαθούμε να δούμε τι κρύβεται πίσω από την αφήγηση.
Ο μαγικός τρόπος γραφής της είναι γνωστός αν και (κατά την προσωπική μου γνώμη)διαφέρει κάπως από τα παλαιότερα έργα της καθώς απουσιάζει,νομίζω, η έντονη ποιητικότητα στην γραφή.Περνώντας από την μία σελίδα στην άλλη τα συναισθήματα που αποκομίζουμε είναι τόσο βαθιά που αγγίζουν την ψυχή μας.Μία πλοκή ατμοσφαιρική και πολυδαίδαλη που περικλείει,κατά κύριον λόγο,την γυναικεία ψυχογραφία.Η ηρωίδα κινείται μέσα σε μία σκοτεινή και δύσκολη εποχή κατά τον Α΄Παγκόσμιο πόλεμο και σε μια κοινωνία σκληροπυρηνικής θρησκείας..Διάφορες καταστάσεις,αλλά κυρίως το κρυφό παρελθόν της,την οδηγούν να γίνει ο Θεός τιμωρός ή δολοφόνος?Αμείλικτη,επιβλητική,μυστηριώδης είναι ενάντια στα στερεότυπα και τις προκαταλήψεις,αγνοώντας την Πατριαρχία που κυριαρχεί,πορεύεται με τα δικά της πιστεύω συμπαρασύροντας και άλλους γυναικείους χαρακτήρες κακοποιημένους και μη.Χαρακτήρες είτε γυναίκας είτε ανδρός που είναι τόσο διαφορετικοί και αντίθετοι.
Το τέλος τι? Θα επέλθει η λύτρωση?Θ'αφήσει το σκοτεινό παρελθόν πίσω της?Θ'αγαπήσει?Θα μετανιώσει για πράξεις και καταστάσεις?Θα το ανακαλύψετε μόνοι σας και ο καθένας ας βγάλει τα δικά του συμπεράσματα αλλά και σε τι προβληματισμούς θα εισέλθει.
Ένα μεγάλο ταξίδι λοιπόν που στο τέλος μας γυρίζει σ'ένα ασφαλές λιμάνι διαφορετικό από προηγούμενα βέβαια.
ΠΕΡΙΛΗΨΗ
«Διαβολοθήλυκο» αποκαλούσε ο παπάς του Ναγκιρέβ τη Σουζάνα Φαζέκας. Οι γυναίκες, όμως, του χωριού τη θεωρούσαν φύλακα-άγγελό τους, όχι μόνο επειδή πρόσφερε τις υπηρεσίες της ως μαμή και πρακτική γιατρός, αλλά επειδή τις γλίτωσε από το αμείλικτο πεπρωμένο τους σε μια κοινωνία όπου δεν είχαν το δικαίωμα να διαλέγουν τους συντρόφους τους οι ίδιες.
Γιατί η Σουζάνα έραβε φουστάνια, μαντάριζε σκισμένα φρύδια και γόνατα και ξήλωνε προκαταλήψεις κι ενδοιασμούς. Θεωρώντας υποχρέωσή της ό,τι για τους κοινούς θνητούς είναι έγκλημα και αμαρτία, ανέλαβε δράση σ’ αυτή τη γωνιά της Αυστροουγγαρίας από το 1911 έως το 1919. Κι έγινε με τα γιατροσόφια και τα φαρμάκια της η «θεά» του Ναγκιρέβ; Τιμωρός και εκδικητής; παρατρεχάμενη της θείας δίκης.
Μόνο όταν θα γνωρίσει τον Έλληνα γιατρό Στράτο Κεκέρογλου συμφιλιώνεται με το τραύμα που κουβαλά από παιδί και τολμά να κοιτάξει στον καθρέφτη της ψυχής της την αλήθεια.
Ένα βιβλίο που αποδεικνύει πόσο εύθραυστες είναι οι ισορροπίες ανάμεσα στην αγάπη και το μίσος, στην αθωότητα και την ενοχή, στην απελπισία και την παράνοια, όταν οι μύχιες πληγές αδυνατούν να επουλωθούν. Βασισμένο σε αληθινά γεγονότα που φαντάζουν πιο ευρηματικά απ’ τη φαντασία