Από τα αγαπημένα μου αναγνώσματα είναι τα ιστορικά μυθιστορήματα. Εκτός την μυθοπλασία και το περιεχόμενο της κάθε ιστορίας, μαθαίνω πολλά ιστορικά γεγονότα που πιθανόν δεν τα γνώριζα η απλώς δεν τα θυμόμουν.
Το συγκεκριμένο βιβλίο είναι ακριβώς αυτό το είδος που λατρεύω και πόσο μάλλον που το έχει γράψει η Σοφία Βόϊκου που είναι εξαιρετική στο είδος αυτό, που ερευνά ενδελεχώς κάθε της αναφορά σε ιστορικά γεγονότα.
Η ιστορία διαδραματίζεται στο χωριό Μελένικο που κατοικείται από Έλληνες, Βούλγαρους και Τούρκους.
Συμβιώνουν ειρηνικά και αρμονικά μεταξύ τους , όμως πάντα στο βάθος του μυαλού τους υπάρχει η σκέψη πως θα καταφέρουν να κάνουν δική τους την περιοχή εκείνη.
Εκεί ζει και η Θεοφανώ η οποία είναι απόγονος Βυζαντινής οικογένειας. Είναι όμορφη, ατίθαση και υπερήφανη με ανυπέρβλητη αγάπη για τον τόπο της .
Η ζωή της ξαφνικά αλλάζει καθώς οι αντροκρατούμενες οικογένειες επικρατούν εκείνα τα χρόνια και τα συμφέροντα υπερτερούν.
Την παντρεύουν με κάποιον που αποφασίζουν οι δικοί της και θα τους μισήσει γι αυτό.
Ο άντρας της είναι πολύ μεγαλύτερός της , όμως την λατρεύει και δέχεται κάθε της καπρίτσιο.
Τους γονείς και τα αδέλφια της δεν θέλει να τα δεί στα μάτια της μα τον σύζυγό της τον σέβεται και προσπαθεί να συμβιώνει μαζί του χωρίς εντάσεις.
Οι χαρακτήρες του βιβλίου είναι ιδιαίτεροι και αξιοπρόσεχτοι και ο καθένας από αυτούς θα μείνει για πολύ καιρό στο μυαλό μας.
Ο Λάζαρος, ένας γλυκομίλητος καλόγερος με ανάμικτα αισθήματα για την Θεοφανώ είναι ο αγαπημένος της φίλος και εξομολογητής. Σε δύσκολους καιρούς θα σταθεί πάντα δίπλα της να την συντροφεύει και να την προστατεύει.
Ο Πέτκο, που παρακολουθεί από μακρυά την όμορφη Θεοφανώ προσπαθώντας να της αποσπάσει ένα βλέμμα, ζει και αυτός την δική του τραγωδία.
Συγκλονιστικές οι στιγμές του πολέμου και της σφαγής των Ελλήνων καθώς και τον απαγχονισμό τους στο Σιδηρόκαστρο.
"Κόκκινο σαν το αίμα το ποτάμι που θα πνιγούν τα όνειρά σου"
Ματώνει η ψυχή μας στις σκηνές από τον διωγμό των Ελλήνων από τα σπίτια τους, από το χωριό τους. Ματώνει και το ποτάμι, καθώς περνούν οι άνθρωποι πληγωμένοι, κατατρεγμένοι σε άθλιες συνθήκες.
Πολλές φορές μέσα στην ροή του βιβλίου, συγκινήθηκα και ρίγησα από τον όλεθρο που προκαλεί ένας πόλεμος σε κάθε απλό πολίτη και θύμωσα με τους επικεφαλείς που ενδιαφέρονται μόνο για τα συμφέροντά τους .
ΠΕΡΙΛΗΨΗ
Μελένικο, αρχές του εικοστού αιώνα. Ένας τόπος εξορίας, ξεχασμένος από θεούς και ανθρώπους, σε μια εποχή όπου Έλληνες, Βούλγαροι και Τούρκοι μάχονται άγρια μεταξύ τους. Ένας κομιτατζής, ένας καλόγερος κι ένας έμπορος από τη Βιέννη διεκδικούν την καρδιά της ίδιας γυναίκας. Είναι η Θεοφανώ, με τη βυζαντινή καταγωγή, σκληροτράχηλη και σαγηνευτική όπως ο τόπος που τη γέννησε. Άνθρωποι δυνατοί που μεγαλούργησαν και προσπαθούν να αντισταθούν στη μοίρα που άλλοι έχουν χαράξει για εκείνους. Μια μοίρα σημαδεμένη
από το κόκκινο του κρασιού, του αίματος και της αμαρτίας. Κόκκινο της πορφύρας.
Ένα βιβλίο για έναν τόπο ανυπότακτο και μια αδάμαστη γενιά σε σκοτεινούς καιρούς. Με φόντο ιστορικά γεγονότα που έρχονται να μας θυμίσουν πως οι άνθρωποι γίνονται ήρωες παρά τη θέλησή τους.