ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑ ΚΑΙ ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΑ


ΚΑΛΩΣ ΗΛΘΑΤΕ ΣΤΟ BLOG ΜΟΥ!

Αυτό το blog δημιουργήθηκε με στόχο την ενημέρωση πάνω σε θέματα που αφορούν την τέχνη και την λογοτεχνία.Δηλ. Απόψεις μου λογοτεχνικών βιβλίων που έχω διαβάσει,Εκδηλώσεις διαφόρων πολιτιστικών γεγονότων (κυρίως για Θεσσαλονίκη) και διάφορα άλλα συναφή και γραμμένα με ένα τρόπο απλό και κατανοητό στο ευρύ κοινό.

Εύχομαι εδώ να βρείτε αυτό που σας ενδιαφέρει και ελπίζω να γίνουμε ευχάριστη παρέα.

Σας ευχαριστώ για την επίσκεψή σας.

Καλή ανάγνωση σε όλους.

Κυριακή 17 Μαρτίου 2024

ΑΣΤΕΡΙΑ ΣΤΗΝ ΑΜΜΟ - ΡΕΝΑ ΡΩΣΣΗ-ΖΑΙΡΗ - ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΨΥΧΟΓΙΟΣ

 


Γλυκό,τρυφερό και ευκολοδιάβαστο βιβλίο χωρίς ιδιαίτερη συγκίνηση.Το μοτίβο σχεδόν το ίδιο με όλα τα βιβλία της συγγραφέως.Στην αρχή που ξεκίνησα να την διαβάζω είχα ενθουσιασθεί ειδικά με το Αγαπώ θα πει χάνομαι(που είναι και το αγαπημένο μου),αλλά όπως έχει γράψει και μία αναγνώστρια κάπου στο διαδίκτυο,μετά από πολλά βιβλία που έχουμε διαβάσει μερικοί έχουμε γίνει πιο επιλεκτικοί.Αυτό βέβαια δεν σημαίνει ότι είναι άσχημο και ότι δεν θα ξαναδιαβάσουμε κάποια στιγμή βιβλία τέτοιου είδους και σίγουρα θα υπάρχει αναγνωστικό κοινό που είναι φαν,αλλά για μένα είναι παρεμφερές με άλλα και δεν με γεμίζει σαν αναγνώστρια.Έρωτες,μυστήριο,εκδίκηση,πάθη,λάθη,απληστία και κάποιες αλήθειες της κοινωνίας (θαρρώ με κάποια μικρή υπερβολή) και πράξεις που καθορίζουν την μετέπειτα ζωή των χαρακτήρων γεμίζουν τις σελίδες του συγκεκριμένου βιβλίου.

ΠΕΡΙΛΗΨΗ

"Το ομοίωμα της φρεγάτας καιγόταν στα ανοιχτά μέσα στο σκοτάδι, χαρίζοντας μια απόκοσμη λάμψη στον ουρανό κι η θάλασσα βάφτηκε κατακόκκινη, όταν κάποιος με κόλλησε στον τοίχο, πέρασε τα δάχτυλά του μέσα στα μαλλιά μου και με φίλησε παθιασμένα. Σύγχυση ένιωσα, γλυκιά ζάλη, καίγονταν τα πάντα μέσα μου και δροσίζονταν μαζί. Και τότε η νύχτα έγινε μέρα, ο ουρανός πιτσιλίστηκε ολόκληρος, πλημμύρισε γιορτινά πυροτεχνήματα, μαγευτικά χρωματικά εφέ. Κι ο άντρας που με μάγεψε με το φιλί του ήταν άφαντος..."Ο γοητευτικός Μάξιμος, ο ευαίσθητος Ίωνας, ο δυναμικός Ανδρέας κι ανάμεσά τους, η Αλεξία. Η γυναίκα που αγαπήθηκε πολύ. Ποιος θα την κάνει δική του για πάντα; Η Αγαθονίκη και ο Ιάκωβος, άσβεστο μίσος και αμαρτίες. Γιατί είμαστε όσα μας έχουν συμβεί. Γιατί δύσκολα ξεφεύγουμε από τα λάθη που έκαναν οι γονείς μας. Μια αληθινή ιστορία ζωής, ένα μυθιστόρημα που λούζεται στο φως και φωνάζει δυνατά το όνομα της αγάπης, από το Α έως το Ω. Για να μην αφήσει τα όνειρα να κοιμηθούν, για να ξυπνήσει τις ελπίδες...

Τετάρτη 14 Φεβρουαρίου 2024

ΤΟ ΜΩΡΟ ΤΗΣ ΣΟΦΙΤΑΣ - ΛΕΝΑ ΜΑΝΤΑ - ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΨΥΧΟΓΙΟΣ


 Ένα κοινωνικό θέμα σχετικά με τις ψυχοκόρες που κατείχαν μία ξεχωριστή και ιδιαίτερη σχέση κατά την  δεκαετία του '60.Μία ειδική δεκαετία που έχει αφήσει ένα βαθύ ιδεολογικό,πνευματικό,κοινωνικό και αισθητικό στίγμα.Κορίτσια που εγκαταλείπουν νησιά και επαρχία, τις περισσότερες φορές λόγω οικονομικής εξασφάλισης των οικογενειών,για υπηρέτηση ευπόρων οικογενειών όπως η Λαμπρινή και η Κατινίτσα της συγκεκριμένης ιστορίας.Η μεν Κατινίτσα ζει και εργάζεται σε μία δύστροπη οικογένεια όπου υπάρχει και πρόβλημα σίτισης η δε Λαμπρινή στην αρχή τυχερή γιατί ζει με την οικογένεια της Ευφροσύνης και του Ανδροκλή που την είχαν σαν κόρη τους.Δυστυχώς όμως μετά από διάφορα δυσάρεστα γεγονότα την αρχηγία αναλαμβάνει η αδελφή (Πανδώρα)και όλα αλλάζουν ,οπότε η τύχης της Λαμπρινής τελειώνει και ειδικότερα όταν υπάρξει η επιβολή της ανδρικής σεξουαλικής κυριαρχίας επάνω της και φυσικά τα επακόλουθα αυτής.Το βιβλίο δίνει το κοινωνικό πλαίσιο της εποχής και ανάλυση των ψυχοκόρων ειδικά επιμένοντας στην αθέατη πλευρά τους.Ευκολοδιάβαστο με μία πλοκή που τρέχει και με την γνωστή απλή γραφή της συγγραφέως.

ΠΕΡΙΛΗΨΗ

Εσύ που κρατάς στα χέρια σου τούτο το γραπτό, άκουσες ποτέ για τα «μωρά της σοφίτας»; Σου πέρασε από το μυαλό πόσες ψυχές δεν είδαν ποτέ το φως του ήλιου, ενώ έτρεχαν να το ανταμώσουν γλιστρώντας από τα σπλάχνα της μάνας τους; Ανίδεος είσαι, αναγνώστη, για τα μικρά και μεγάλα δράματα μιας κοινωνίας που έκρυβε, όπως η γάτα τις ακαθαρσίες της, ολισθήματα, αμαρτίες, ακόμη και ακολασίες, όπου μπορούσε. Σε υπόγεια, σε σοφίτες, και κάτω από το χώμα καμιά φορά…Βρέθηκαν πολλά τέτοια μωρά, έπειτα από χρόνια, όταν τα παλιά αρχοντικά ήρθε η ώρα τους να γίνουν πολυκατοικίες. Οι συνθήκες υγρασίας φαίνεται ότι έπαιξαν ρόλο ώστε να μετατραπούν σε μικροσκοπικές μούμιες που σόκαραν όσους τα ανακάλυψαν. Τα μωρά της σοφίτας…Εγώ δε βρίσκομαι ανάμεσά τους όμως… Είμαι ένα μωρό της σοφίτας αλλά εγώ έζησα. Και μεγάλωσα…. Για να γράψω την ιστορία μου…

Παρασκευή 2 Φεβρουαρίου 2024

ΒΑΡΚΑΡΙΣΣΑ ΤΗΣ ΧΙΜΑΙΡΑΣ - ΑΛΚΥΟΝΗ ΠΑΠΑΔΑΚΗ - ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΚΑΛΕΝΤΗ


Αφηγηματικό μυθιστόρημα ανάμεσα σε χρονικές περιόδους με άψογη περιγραφή χαρακτήρων από την γλαφυροτάτη κυρία Παπαδάκη όπως πάντα με λυρισμό και ποιητικότητα  γίνεται το ξεγύμνωμα της ανθρώπινης ψυχής.Μία πλοκή περιτριγυρισμένη με δυστυχία και ίσως αναμενόμενη.Η γραφή της άλλοτε πικρή και άλλοτε γλυκιά και αισθαντική.Περιγραφή της ζωής δύο αδελφών όπου υπάρχει η έλλειψη μητρικής αγκαλιάς και μία ενοχλητική σιωπή χωρίς να υπάρχει χαρούμενη ατμόσφαιρα.

ΠΕΡΙΛΗΨΗ

Συνήθως φορούσε μια κόκκινη ρόμπα με σατέν γιακά. Μάζευε τα μαλλιά της πίσω και τα στερέωνε με φουρκέτες σ΄ έναν κότσο, σαν στεφάνι, λίγο πιο πάνω από το σβέρκο της. Ήταν ψηλή και λεπτή. Κι είχε ένα βλέμμα γεμάτο κίτρινα φύλλα. Κάποιο σταχτί απόγευμα του Σεπτέμβρη ήρθε κοντά μου, εκεί που χάζευα στα παρτέρια της αυλής, μου χάιδεψε το κεφάλι και μου είπε: «Τα λουλούδια μεγαλώνουν με τα τραγούδια των πουλιών». Ήμουν δεν ήμουν οχτώ χρονών. Ύστερα μπήκε μέσα, άνοιξε το ραδιόφωνο κι έκλεισε την πόρτα της. Έτσι έκανε. Πετούσε μια κουβέντα και μετά χανόταν… Έμπαινε στο σύννεφό της και ταξίδευε… «Δε μας μεγάλωσε κανονικά», έλεγε αργότερα ο αδελφός μου ο Τζόνυ. «Δε μας έδωσε οδηγίες σωστής πλοήγησης». «Μας εξασφάλισε εισιτήριο διαρκείας για το πλεούμενο της χίμαιρας», του απαντούσα εγώ. «Λίγο το ‘χεις;»… Την αγαπούσε πολύ. Τη λαχταρούσε. Την απαιτούσε ώρες ώρες. Κι εγώ την αγαπούσα. Περίεργο, αλλά την αγαπούσα για όλα όσα δε μας έδωσε. Για όσα μάς έδωσε τη μισούσα. Η μάνα μας, η Ερασμία! Όταν ένας άνθρωπος έχει ενδώσει εντελώς στο πάθος του, είναι μάταιο να προσπαθείς να του αλλάξεις τακτική. Είναι όπως ακριβώς ο τζόγος. Όσο χάνεις, τόσο κολλάς. Έχει μια περίεργη γλύκα η αυτοκαταστροφή. Ένα μυθιστόρημα που ξεχειλίζει από γυναικεία ευαισθησία.

Κυριακή 28 Ιανουαρίου 2024

Η ΤΑΥΤΟΤΗΤΑ - ΜΙΛΑΝ ΚΟΥΝΤΕΡΑ - ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΕΣΤΙΑ

 


Ένα σύγχρονο μυθιστόρημα από τον πολυγραφότατο Κούντερα.Θίγονται εύστοχα  ζητήματα ανθρώπινες σχέσεις,έρωτας,φιλία κ.α.Εμβάθυνση στην ψυχολογία των ηρώων και όχι μόνο.Έχει να κάνει μ'ένα ζευγάρι όπου ο συγγραφέας υφαίνει την συνύπαρξη των δύο εραστών με αναδρομές,αναμνήσεις.Μέσα από διάφορες διαδικασίες το ζευγάρι αποξενώνεται  μεταξύ τους.Γίνεται ανάλυση της σχέσης τους από διάφορες αντιφάσεις και συγκρούσεις τόσο σε κοινωνικό όσο και σε προσωπικό επίπεδο.Ο συγγραφέας φωτίζει σκοτεινές και κρυφές σκέψεις και ακροβατεί μεταξύ πραγματικών και φανταστικών γεγονότων.Όχι πολύ εύκολο βιβλίο.

ΠΕΡΙΛΗΨΗ

Δύο πρόσωπα που αναζητούν το ένα την ταυτότητα του άλλου, έπειτα απο πολύχρονη ωστόσο συμβίωση. Που αναζητούν όμως και το καθένα τη δική του ταυτότητα, μέσα απο τη σχέση με τον άλλο, και μέσα απο ένα στρατήγημα που δοκιμάζει την αγάπη τους, για να την αποκαταστήσει στο τέλος. Μιά διαδρομή απο την πραγματικότητα στην επικράτεια του ονείρου: οι ήρωες και μαζί τους ο αναγνώστης περνούν τα αόρατα σύνορα απο την πραγματική ζωή στη φανταστική, παρασυρμένοι απο πρόσωπα, μοτίβα, χρώματα, τα οποία επανέρχονται απο τον ένα κόσμο στον άλλο, υπονομεύοντας την πραγματικότητα και οδηγώντας ανεπαίσθητα σ έναν εφιάλτη που θα τον καταλύσει ο έρωτας.

Παρασκευή 19 Ιανουαρίου 2024

Ο ΑΙΩΝΙΟΣ ΣΥΖΥΓΟΣ -ΦΙΟΝΤΟΡ ΝΤΟΣΤΟΓΙΕΦΣΚΥ - ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΓΚΟΒΟΣΤΗΣ

 


Βιβλίο με πολλά θέματα όπως ξέρει να αναδεικνύει ο συγγραφέας με την ωμότητα που τον διακρίνει για τους χαρακτήρες του και την αναζήτηση της βαθύτερης ψυχής των ηρώων του.Ψυχογράφημα και με πολλά θέματα όπως η κοινωνική τάξη,η αγάπη,ο έρωτας,η απιστία,άνδρες,γυναίκες και όλα αυτά οδηγούν σε μιά παράνοια που μόνο ο Ντοστογιέφσκυ γνωρίζει να την μεταδώσει.Έξυπνο μυθιστόρημα που κινείται γύρω από δύο χαρακτήρες.Ο Αλεξέη ο ένας πολύ ιδιαίτερος με κυνισμό αλλά με θλίψη και πόνο,αλαζονικός και ο εραστής.Ο άλλος είναι ο Πάβλοβιτς ένας γραφικός και μεθυσμένος τύπος που είναι ο σύζυγος.Ο συγγραφέας έχει πολλές σκηνές με τους δύο όπου συναντούμε κωμικές και φλιβερές στιγμές,ειρωνεία,διασκέδαση κ.ά.Διαβάζεται γρήγορα μπορώ να πω σχετικά με άλλα έργα του.(βέβαια δεν είναι από τα καλύτερα του)

ΠΕΡΙΛΗΨΗ

Κλαίνε οι ήρωες του Ντοστογιέβσκη. Κλαίνε από έρωτα, κλαίνε από χαρά, με μιαν ηδονή που άμα ξεσπάσει κυριαρχεί και κυριεύει όλα τα νεύρα. Όλος ο κόσμος φωνάζει, χοροπηδάει, γελάει, γονατίζει, κλαίει με λυγμούς, αλληλοαγκαλιάζεται ? κι όλα αυτά ταυτόχρονα. Ο «αιώνιος σύζυγος» ενώ στρατολογεί ο ίδιος τους εραστές της γυναίκας του, όταν εκείνοι κλαίνε, κλαίει κι αυτός μαζί τους και επικαλείται όπως κι αυτοί τις ευχάριστες αναμνήσεις τους. Ταυτόχρονα στριφογυρίζει παραμονεύοντας στο μισοσκόταδο μ? ένα ανοιχτό ξυράφι και σκοτώνει την κόρη του αντίζηλού του που και αυτός ο ίδιος τη λατρεύει. Ο Ντοστογιέβσκη ήξερε πως οι ήρωές του δεν μοιάζουν με τους ανθρώπους που είχε συναντήσει στις «πολιτισμένες» χώρες. Όλοι αυτοί που σπρώχνουν τη δίψα τους για μια θρησκευτική πίστη μέχρι τη φρενίτιδα, μέχρι το σημείο να θυσιαστούν για τον μηδενισμό ή και τον αθεϊσμό ακόμα, σαν να προσφέρουν τον εαυτό τους θυσία σε αιμοδιψή είδωλα, δεν μοιάζουν καθόλου με τους ανθρώπους της Δύσης.


Παρασκευή 5 Ιανουαρίου 2024

ΤΟ ΓΕΦΥΡΙ ΜΕ ΤΙΣ ΤΡΕΙΣ ΚΑΜΑΡΕΣ - ΙΣΜΑΗΛ ΚΑΝΤΑΡΕ -ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΕΙΚΟΣΤΟΥ ΠΡΩΤΟΥ


 Ένα πολυεπίπεδο ανάγνωσμα που στηρίζεται σε γνωστή παραλογή,αλλά αυτή την φορά από Αλβανό συγγραφέα.Δεν μπορούμε να είμαστε αντικειμενικοί γιατί ορισμένα γεγονότα αμφισβητούνται από τον κ.Καντερέ λέγοντας ότι δεν πηγάζουν από την Αρχαία Ελληνική μυθολογία.Δεν είμαι βέβαια ειδήμων.

Αφήγηση λοιπόν από έναν μοναχό όπου αλληγορικά πρωταγωνισθούν το γεφύρι και ο ποταμός.Και μέσω αυτού αναδεικνύονται μηχανορραφίες,θυσίες,κρυφός ανταγωνισμός για το εμπόριο,για την μεταφορά,δυσιδαιμονίες ως μέσον κάθαρσις και μια διχόνοια που βαστάει χρόνια.Και όλα αυτά με στοχασμούς και διαλόγους ενδιαφέροντες.

ΠΕΡΙΛΗΨΗ

... Ένας επιληπτικός, που οι σπασμοί του ερμηνεύονται σαν μήνυμα από το Θεό, πλανόδιοι ραψωδοί, που τραγουδάνε παράξενες μπαλάντες, κάποιοι απεσταλμένοι μιας ξένης δύναμης, που πληρώνουν έναν εύπιστο και αργυρώνυτο πρίγκιπα, καραβάνια με άσφαλτο -εμπόρευμα του δαίμονα- που διασχίζουν τη χώρα, ένα χέρι κακοποιό, που καταστρέφει τη νύχτα ό,τι έχει χτιστεί τη μέρα, ένας χτισμένος: αυτά είναι τα δυσοίωνα γεγονότα, που στα 1377 πλαισιώνουν Ουγιάν, στη νότια Αλβανία, όπως τα αφηγείται με τη μορφή χρονικού ο μοναχός Γκιον.

... Ακόμα μια φορά, στο "Γεφύρι με τις τρεις καμάρες", ο Ισμαήλ Κανταρέ αναλύει τη σχέση θρύλου - πραγματικότητας: αποδεικνύει πώς ο θρύλος μπορεί να χρησιμοποιηθεί για σκοπούς "δόλιους" - εδώ για να αποκρυβεί ένα έγκλημα. Αλλά σ' αυτόν τον δεξιοτέχνη της αλληγορίας και της μεταφοράς, όλα ξετυλίγονται για να καταγράψουν μια ευρύτερη πραγματικότητα και τα ολέθρια γεγονότα του γεφυριού δεν είναι τίποτε άλλο από το προανάκρουσμα ή τη δοκιμαστική άσκηση μιας ακόμα φοβερότερης μάστιγας: της κατάληψης της Αλβανίας από την οθωμανική αυτοκρατορία, απαρχή μιας τυραννίας που θα διαρκούσε πολλούς αιώνες.