ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑ ΚΑΙ ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΑ


ΚΑΛΩΣ ΗΛΘΑΤΕ ΣΤΟ BLOG ΜΟΥ!

Αυτό το blog δημιουργήθηκε με στόχο την ενημέρωση πάνω σε θέματα που αφορούν την τέχνη και την λογοτεχνία.Δηλ. Απόψεις μου λογοτεχνικών βιβλίων που έχω διαβάσει,Εκδηλώσεις διαφόρων πολιτιστικών γεγονότων (κυρίως για Θεσσαλονίκη) και διάφορα άλλα συναφή και γραμμένα με ένα τρόπο απλό και κατανοητό στο ευρύ κοινό.

Εύχομαι εδώ να βρείτε αυτό που σας ενδιαφέρει και ελπίζω να γίνουμε ευχάριστη παρέα.

Σας ευχαριστώ για την επίσκεψή σας.

Καλή ανάγνωση σε όλους.

Δευτέρα 13 Νοεμβρίου 2017

ΓΕΡΣΗ - ΑΡΓΥΡΩ ΜΑΡΓΑΡΙΤΗ - ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΨΥΧΟΓΙΟΣ

‘’ ΕΙΣΑΙ ΤΟ ΚΟΚΚΙΝΟ ΣΤΟ ΑΙΜΑ ΜΟΥ’’
ΓΙΩΡΓΗΣ - ΓΕΡΣΗ
Φράση που σηματοδοτήθηκε από μία αξεπέραστη αγάπη με πάθος και ένταση από την αρχή μέχρι το τέλος.
Σμύρνη μία πόλη γοητευτική,πολυπολιτισμική, κοσμοπολίτικη που ήκμασε στην Μικρά Ασία ξετυλίγεται μέσα από τις σελίδες του βιβλίου ‘’ΓΕΡΣΗ’’με τεκμήρια μνήμης,γεμάτη εικόνες,μυρωδιές και συναισθήματα.Μαρτυρική νοσταλγία για τις ρίζες ταξιδεύει τον αναγνώστη από την Σμύρνη και την Ιωνία μέχρι και το Γιοχάνεσμπουργκ και πως ένα τέτοιο βιβλίο να μην το θεωρήσεις βαρύ και αβάσταχτο όπως οι μνήμες που κουβαλά ο τόπος?
Ξεκινώντας το βιβλίο είχα την αίσθηση ότι θα διαβάσω ένα ακόμη ανάγνωσμα για την Σμύρνη και τις γνωστές ιστορίες της για την καταστροφή που οι περισσότεροι έχουμε διαβάσει.Παρ’όλο που υπάρχουν τραγικά γεγονότα,βία,σφαγές,πόλεμος δημιουργώντας πολλά συναισθήματα,μίσος,οργή,έχθρα,λύπη εν τούτοις η ιστορία που αρχίζει αργά στην αρχή είναι συγχρόνως ενδιαφέρουσα με μία έντονη πλοκή,μυστήριο,αγωνία.Βέβαια η συγγραφέας περιγράφει μερικές σοκαριστικές σκηνές που ακόμη τις έχω στο μυαλό μου,αλλά νομίζω ήθελε να δώσει έμφαση στα γεγονότα και τις αγριότητες εκείνης της εποχής.Δεν θα επεκταθώ περισσότερο,τραγική απώλεια των χαμένων πατρίδων που πονά ακόμη,αλλά μέσω τέτοιων αναγνωσμάτων έχουμε δικαίωμα να γνωρίσουμε τις ρίζες μας όπου έζησαν οι πρόγονοι,οι τόποι και τα ιερά .Μία πολύ καλή γραφή με λόγο που ρέει,γλαφυρή αφήγηση και με την ντοπιολαλιά των Σμυρνιών,αλλά και μερικών τούρκικων εκφράσεων.Άνάγνωσμα επεξεργασμένο  και διεξοδικότατο με μία ηθογραφημένη Μ.Ασία.Πολλά πρόσωπα πολλές ιστορίες.Υπάρχει η κύρια πλοκή αλλά κατά την ροή δημιουργούνται και μικρότερες με τις ζωές των διαφόρων ηρώων που συμβαδίζουν με τους κύριους χαρακτήρες.Αυτή η δασύτητα καθώς και ότι όλες αυτές οι ενότητες δεν χωρίζουν,μπορεί σε μερικούς να φανεί λίγο περίπλοκο κατά την εξιστόρηση των διαφόρων γεγονότων.Όλοι οι χαρακτήρες δυνατοί και ζωντανοί και στις συγκλονιστικές στιγμές αλλά και στις χαρμόσυνες.Θαυμασμός για τον Γιώργη,θυμός για την Γέρση,Λύπη για την Χρυσή,Οργή για την Κίτσα,θλίψη για την Λουκία,συμπάθεια για την Βουντή(παρ’όλα όσα έκανε)στοργή για τον Νικόλα,Λάζαρος,Ειρήνη και υπόλοιποι ανάλογα συναισθήματα.Συγχαρητήρια στην κυρία Μαργαρίτη που μέσα από την ιστορία της κακομαθημένης αρχοντοπούλας Γέρσης (παρ’όλο που δεν πρωταγωνιστούσε σε όλη την διαδρομή)απολαύσαμε μία αξιοζήλευτη και αληθινή αγάπη μέσα από ιστορικά γεγονότα και μας καλλιέργησε την νοσταλγία της χαμένης πατρίδας.

ΠΕΡΙΛΗΨΗ


Ένας έρωτας παραμυθένιος το μυθιστόρημα αυτό, μπερδεμένος στις κλωστές της Ιστορίας, τότε που θέλησε να δοκιμάσει τις αντοχές της προδοσίας, τη δύναμη της φωτιάς. 

Σαν τα παραμύθια της Χαλιμάς, οι ζωές μπερδεύονται με το καβουρντισμένο κύμινο και το πετιμέζι, Ρωμιοί και Τούρκοι, κιμπάρηδες και ραχατλήδες, ηγέτες ξιπασμένοι, ανίκανοι, παθιασμένοι, αδιάφοροι. Ο χορός των ζεϊμπέκηδων, οι ατμοί του χαμάμ, τα προσκοπάκια στο Αϊδίνι, μυστικά και καταχωνιασμένες αμαρτίες, προδοσίες, φονικά, ένα γυμνό κορίτσι κρεμασμένο ανάποδα, ο Αχέροντας να καταπίνει φαντάρους, στην Αλμυρά Έρημο να ξεραίνονται οι κόκκινες μηλιές, οι ατμοί του χαμάμ να θολώνουν τις ζωγραφιές. 

Η Γέρση μεγάλωσε στη Σμύρνη, αρχοντοπούλα αναντάμ μπαμπαντάμ, στη θωριά της σου κοβόταν η ανάσα. Περήφανη και ξιπασμένη, μαστίγωνε τις δούλες της μπας και τις κάνει φιλενάδες. Λουζόταν στο χαμάμ, όταν την είδαν ξαφνικά τα δυο καρντάσια, ο Γιώργης κι ο Σελίμ, κι ήρθε ο έρωτας να σπαράξει τη σάρκα, να ξεπαστρέψει, να μαγέψει. 

«Τι είμαι για σένανε, Γιώργη Καραδάμογλου; Αυτό μόνο… πρέπει να ξέρω…» 

Το άλογο χρεμέτισε χτυπώντας την οπλή του σε μια πέτρα που εξείχε, ο αμαξάς τράβηξε τα γκέμια. Ο Γιώργης έχωσε τα μάτια στα τσίνορά της, ζυγίστηκε πάνω τους, ισορρόπησε, κρεμάστηκε. Βούλιαξε στο υγρό βλέμμα, φοβήθηκε μη γίνει δάκρυ και τον πνίξει, τσούλησε στην κατηφόρα της μύτης να σωθεί, χώθηκε στα ρουθούνια να ρουφήξει την οσμή της. Στα χείλη παραδόθηκε. Τα λευκά της δόντια τον γεμίσανε πληγές καθώς θυμήθηκε τη νύχτα τους. Εδώ που φτάσανε, δεν είχε άλλη επιλογή. Έπρεπε να της πει την αλήθεια. Πήρε το χέρι της, έσκυψε κι απόθεσε στη φούχτα της ένα φιλί. 

«Εσύ, ομορφιά μου, είσαι το κόκκινο στο αίμα μου…»
Ένα εξαιρετικό μυθιστόρημα για τις ημέρες αίγλης και δόξας της Σμύρνης πριν από τη Μικρασιατική Καταστροφή!

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου