ΝΕΕΣ ΚΥΚΛΟΦΟΡΙΕΣ ΑΠΟ ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΠΑΤΑΚΗ

ΕΓΚΩΜΙΟ ΓΙΑ ΤΑ ΜΑΘΗΜΑΤΙΚΑ

Για τον Μπαντιού τα µαθηµατικά δεν είναι µια γλώσσα φορµαλιστικών κατασκευών αλλά µια µορφή σκέψης. Τα µαθηµατικά είναι η ίδια η οντολογία, δηλαδή η εξερεύνηση και η αποτύπωση όλων των µορφών πολλαπλότητας, «γιατί ό,τι υπάρχει είναι µια µορφή πολλαπλότητας», όποια κι αν είναι η υλική του υπόσταση. Γι’ αυτό και οι δοµές που περιγράφουν τα µαθηµατικά απαντώνται στους πλέον ετερόκλητους τοµείς της φύσης και της ανθρώπινης εµπειρίας. Πλέκοντας το εγκώµιο των µαθηµατικών και της φιλοσοφίας, ο Μπαντιού επισηµαίνει την επείγουσα ανάγκη επούλωσης του ρήγµατος που επέφερε στην αµοιβαία σχέση τους η νεωτερικότητα.


ΠΩΣ ΦΙΛΙΟΥΝΤΑΙ ΟΙ ΑΧΙΝΟΙ

Καλοκαίρι˙ αυτό που πέρασε κι αυτό που θα ’ρθει. Αθήνα˙ η πόλη που στενεύει μέρα τη μέρα. Πέντε άνθρωποι καθηλωμένοι στους δρόμους της, στις μνήμες τους, σε όσα έγιναν και σε όσα δε θα γίνουν˙ σώματα που πέφτουν σωρηδόν στην άσφαλτο και το ένα μέσα στ’ άλλο. Ανάμεσά τους, μια γερασμένη χελώνα παρακολουθεί βουβή την ατελείωτη παρέλαση των ανθρώπων που έχουν ήδη εξαντληθεί, μα συνεχίζουν να πορεύονται για χάρη των άλλων.

ΟΤΑΝ ΛΕΝΕ ΟΙ ΑΝΔΡΕΣ ΓΙΑ ΤΙΣ ΓΥΝΑΙΚΕΣ

Το Λογοτεχνικό Ηµερολόγιο 2018 είναι αφιερωµένο στη γυναίκα. Διαβάζουµε στις σελίδες του τι σκέφτονται οι άντρες για τις γυναίκες: µιλάνε πώς ζουν µ’ αυτό το υπέροχο πλάσµα, που σε όλους τους ρόλους του κοσµεί την ύπαρξη των αντρών και τους εµφυσά ιδιαίτερα και υψηλά νοήµατα για τη ζωή· µας εξοµολογούνται επίσης οι άντρες πώς βιώνουν την εξάρτηση και την επενέργεια που έχει µέσα τους το άλλο τους µισό στο συµπαντικό υπάρχειν του ανθρώπου. Κορυφαίοι Έλληνες λογοτέχνες φτιάχνουν έναν ζωντανό θηλυκό πίνακα ζωγραφίζοντάς τον µε τη χάρη της γυναίκας, πολλές φορές αντιστικτικά µε τις γνωστές προκαταλήψεις, που όµως δε δεσµεύουν αλλ’ αντίθετα απελευθερώνουν· σφραγίζεται η αιώνια γυναίκα µε τη βαθιά
σκέψη αυτών των δηµιουργών και µε τις σπουδαίες γραφές τους.

ΤΟ ΤΕΛΟΣ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ ΣΕ ΑΓΓΛΙΚΟ ΚΗΠΟ

Αυτή είναι η ιστορία του Λούσιους Πρέσκοτ, ράφτη και στρατιώτη στον αγγλικό εμφύλιο πόλεμο, που πέθανε δυο φορές. Ο συγγραφέας είμαι εγώ, ο Βενέδικτος Σίλκοξ· είναι και δική μου ιστορία· το χρονικό της νιότης μου· το πώς έκαψα το κερί του χρόνου κι από τις δυο του άκρες· το πώς αρρώστησα κι έγινα πικρόχολος. Δεν περιμένω να με συμπαθήσετε· είμαι συνηθισμένος άνθρωπος· ούτε καλός ούτε κακός· έχω αδυναμία στο κλαρέτ και στα τυχερά παιχνίδια – γράφω αυτό το βιβλίο για να ξεπληρώσω τα χρέη μου· και για να λυτρωθώ από τα λάθη μου. Δεν μου απομένουν παρά λίγοι μήνες ζωής, άρα, σκέφτομαι, μπορώ να μην εξοφλήσω τους δανειστές μου. Όποιος έχει δύο χιτώνες, ας πουλήσει τον έναν κι ας αγοράσει αυτό το βιβλίο: έχω ανάγκη από λάβδανο και είναι ακριβό. Κι ο εκδότης, ο κύριος Α.Χ. Σίντνεϋ, πρέπει να βγάλει τουλάχιστον τα έξοδά του. Αν δεν τα βγάλει, θα με καταριέται μέχρι τον άλλο κόσμο.