Αντέχεις να ενώσεις τα κομμάτια?Μία εξαιρετική και δύσκολη ένωση που ζητείται να κάνει ο κάθε αναγνώστης.Τα καταφέρνει?Αντέχει?και με τι ψυχολογικό κόστος?και από ποια οπτική?
Η κυρία Κουνούνη μας εκπλήσσει ακόμη μία φορά για την διαφορετικότητα των θεμάτων των βιβλίων της που καταπιάνεται,αλλά και με τον τρόπο που το αφηγείται-περιγράφει ώστε ο αναγνώστης(στην προκειμένη περίπτωση ο απαιτητικός)να το αφομοιώσει,να τον παρασύρει η ροή των γεγονότων και προσφέρει απίστευτες γνώσεις,μας διδάσκει,μας προβληματίζει.Και σίγουρα έχει κάνει μία τεράστια εμπεριστατωμένη έρευνα και συγκέντρωση όλων αυτών των στοιχείων.
Πολλά ερωτήματα,πολλοί προβληματισμοί,ξεχωριστοί όλοι οι χαρακτήρες-η ροή – η πλοκή – η γραφή στην σύνδεση αυτής της Ιστορίας – Μυθοπλασίας που εκτυλλίσεται σε δύο χρόνους στον Β.Παγκόσμιο Πόλεμο ,μέρος του πριν και στο σήμερα.
Χαρακτήρες? Πολυδιάστατοι,εξαιρετικοί,θλιβεροί,συναισθηματικοί,με ελαττώματα – προτερήματα,απόψεις,πεποιθήσεις.
Συναισθήματα? Πάμπολλα και διαφορετικά
Δομή?Εναλλαγές χρόνων που εντείνουν την αίσθηση παράκρουσης φρίκης και τρόμου και τ’αποτελέσματα των ΝΑΖΙ.Και μία αφήγηση τριτοπρόσωπη και πρωτοπρόσωπη.
Μικρά κεφάλαια – Συμβολισμοί.
Πλοκή.Η τεχνική έχει καταγεγραμμένο βάθος και ανάλογο βάρος όπου φαντάζεσαι τα σκηνικά σαν ένας λαβύρινθος που οδηγεί ανθρώπους και συνειδήσεις σε αδιέξοδο.
Πολλά πρόσωπα και ο καθένας με τον δικό του γολγοθά.Ποιος βγήκε σώος (γιατί αλώβητος ουδείς)ποιος δεν τα κατάφερε,ποιος τα παράτησε?Απαντήσεις άραγε θα υπάρξουν?
ΡΑΧΗΛ – ΧΕΛΕΝΑ
Ραχήλ. Ευφυής,εύθραυστη,ιδιαίτερη,αυτιστική?Η επικοινωνία συναισθημάτων της μέσω διαφόρων καταστάσεων και αντικειμένων.
Χελένα.Ένας μονόλογος που εξιστορεί τραγικά συμβάντα και σκέψεις της πολλών ερωτημάτων με πρωτότυπο λόγο.
Μία πλοκή που εστιάζει και περικλείει τα ιστορικά και αιματοβαμμένα γεγονότα του Παγκοσμίου Πολέμου και με έμφαση στα στρατόπεδα συγκέντρωσης , στα πειράματα σε ανθρώπινες ζωές με στόχο γενετικά γνωρίσματα,στης ευθανασία Τ4.Ένας πόλεμος αφανισμού με πολλά ψυχολογικά κατάλοιπα και σε Γερμανούς στρατιώτες.
Ένας Γερμανός γιατρός διεστραμμένος και με σατανικό μυαλό έκανε πειράματα σε κρατούμενους διαφόρων εθνικών,θρησκευτικών,πολιτικών ομάδων σε στρατόπεδα συγκέντρωσης ή καλύτερα κολαστήρια αθώων ψυχών υπερβαίνοντας τους κανόνες όχι μόνο της ηθικής αλλά και της ίδιας λογικής.
Διαδρομές μερικών ηρώων του σήμερα στο Βερολίνο αντικατροπτίζουν στα μάτια τους την φρίκη του τότε.
Η κυρία Κουνούνη εκτός από την αναπαράσταση της πολεμικής-κοινωνικής εποχής επιτυγχάνει και εμβαθύνει στις βαθύτερες ρίζες της γέννησης του φασισμού.
Και τέλος σε μια περίοδο λοιπόν όπου το φάντασμα του φασισμού και της μισαλλοδοξίας επανεμφανίζεται δεν μπορούμε παρά ν’αναλογισθούμε,να προβληματισθούμε και να επαναλαμβάνουμε ΠΟΤΕ ΠΑΛΙ ΤΑ ΙΔΙΑ ΚΑΙ ΚΑΜΜΙΑ ΦΟΡΑ.
ΠΕΡΙΛΗΨΗ
Ένα καθηλωτικό μυθιστόρημα...
Έξι σύγχρονα εγκλήματα, αναπαραστάσεις πειραμάτων του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου. Μια ψυχίατρος και ένας πρώην ναζί ενενήντα έξι χρόνων, σε φυλακή της Αριζόνα, που δημιουργούν μια ξεχωριστή σχέση. Ένα ζευγάρι του σήμερα που αποφασίζει να συμμετάσχει σε ένα διαστροφικό παιχνίδι.
Ένας Εβραίος επιστήμονας που διατηρεί τη θέση του στα πανεπιστημιακά εργαστήρια του ναζιστικού Βερολίνου
με την ανοχή των Αρχών, αφού οι έρευνές του εξυπηρετούν τον στόχο τους.Έρευνες που ξεκινούν από το ψυχιατρικό άσυλο Ζόνεσταϊν στην Πίρνα, συνεχίζονται στα Ινστιτούτα Κάιζερ Βίλχελμ στο Ντάλεμ, στο
Ινστιτούτο Έρευνας Εγκεφάλου στο Μπουχ και ολοκληρώνονται με ανθρώπινα πειραματόζωα σε μια βίλα της Δρέσδης.
Μια ανάσα πριν από το τέλος του πολέμου, στο Άουσβιτς-Μπίρκεναου οι Ες-Ες αξιωματικοί καταστρέφουν όσο περισσότερα στοιχεία μπορούν, αφού φροντίζουν πρώτα να τα καταγράψουν στο ασυνήθιστο μυαλό ενός δεκαεφτάχρονου κοριτσιού.
Μια φόρμουλα κλεισμένη σε μια κασετίνα εβδομήντα χρόνων που απειλεί να καταστρέψει τον κόσμο. Και ο συγκλονιστικός μονόλογος της Χελένα. Αντέχεις να ενώσεις τα κομμάτια;
Έρχεται το φθινόπωρο και πολλές κοπέλες γύρω μου γιορτάζουν με τον δικό τους τρόπο το Ρος Ασανά. Σκέφτονται, μετανοούν, λένε προσευχές. Μου είναι αδιάφορο αν για τους Εβραίους ξεκινά καινούριος χρόνος, το ίδιο θα ένιωθα αν σήμερα ήταν η μέρα που, ως Γερμανίδα, θα γιόρταζα την Πρωτοχρονιά.
Όμως οι προσευχές τους το βράδυ με ηρεμούν. Περνούν οι δέκα μέρες και φτάνει το Γιομ Κιπούρ, η μέρα εξιλέωσης, η νύχτα που το Μπάρακ θα γεμίσει από μελωδίες που ενεργοποιούν μέσα μου ένα «κάτι» που δεν μπορώ να το εξηγήσω, είναι όμως τόσο δυνατό, που σκεπάζει κάθε προηγούμενο συλλογισμό μου. Είναι η νύχτα που γεννιέται αυτό το «κάτι» μου. Δε θα προλάβω να το στολίσω με υποσχέσεις και με αχνές ελπίδες, γιατί αρχίζει μέρα με τη μέρα να μας βρίσκει το κρύο. Και όλα γύρω μου παγώνουν. Και όλα μέσα μου παγώνουν.
Κρυώνω πολύ. Δεν μπορώ να σας περιγράψω πόσο πολύ. Αν έπειτα από όλα αυτά που πέρασα και περνώ στο στρατόπεδο του Μπίρκεναου πρέπει να το περιγράψω με μια λέξη, αυτή θα διαλέξω: κρύο!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου